คือหนูเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พ่อแม่เป็นชาวนาทำนาปลูกนั่นนี่ขาย ไม่ได้มีเงินเดือน ได้ทีต้องได้เป็นก้อนแต่ไม่ได้เยอะขนาดนั้น บางทีต้องรอเงินก้อนกว่าจะได้ หมุนเงินไม่ทันบ้างล่ะ เงินเก็บไม่เคยมี เพราะมันได้ไม่ค่อยเยอะแต่ละก้อน เพราะช่วงนี้พี่เรียนมหาลัย อยู่บ้านหลังที่อยู่ก็เป็นบ้านไม้โบราณตั้งแต่สมัยป้าเด็กๆตอนนี้ป้าอายุ60 กว่าแล้วบางส่วนก็เริ่มทรุดโทรม เวลาฝนตกลมแรงมากๆจะน่ากลัวมาก หนูจะต้องไปอยู่กับบ้านป้าตลอดตอนกลางคืน คือมันแบบทรมานนิดนึง มันเป็นสาเหตุทำให้กลัวฝนกลัวลมมากๆ
คือหนูไม่ได้มีเจตนาจะว่าใครนะคะ คือแบบหนูเคยแบบถามแม่ ถ้ามันจะลำบากขนาดนี้จะมีลูกทำไม แม่บอกว่าอย่าพึ่งพูด ถ้าเรายังไม่มีแฟนหรืออยู่ในจุดๆนั้น ประมาณว่าหนูไม่เคยมีความรักยังไม่รู้จักชอบใคร ตอนนี้อายุ 17 แล้ว แบบเค้าว่าประมาณถ้าเรามีแฟนเราอาจจะแบบรักแฟนแบบอยากมีลูกอย่างแต่งงานไรงี้อาจจะไม่คิดเหมือนตอนนี้ แต่หนูไม่เข้าใจว่ามีแฟนเนี่ยเราจะแบบ ไม่มีความคิดเลยหรอประมาณว่ารอให้พร้อมไรงี้หรือเราจะหลงมากจนยอมทุกอย่างไรงี้ความรักมันเป็นขนาดนั้นเลยหรอ
ส่วนเรื่องที่ว่ามีลูกเพราะอยากให้ช่วยงานดูแลในอนาคต หรือเลี้ยงตอนแก่ คิดว่าถ้าเกิดมาฐานะแบบนี้ คิดว่าลูกจะไปได้ไกลแค่นี้ไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนจะเกิดมาฉลาดหัวดีกันทุกคน เกิดมามันไม่เท่ากันอยู่แล้ว หนูเป็นคนนึงที่อยากเป็นหมอแต่ไม่รู้ว่าจะเดินตามความฝันได้มั้ย หนูไม่ได้หัวดีมากขนาดนั้น ตอนเด็กๆก็เรียนโรงเรียนธรรมดา ถึงแม้ว่าตอนเด็กจะค่อนข้างความจำดีเรียนรู้เร็วอยู่บ้าง แบยเคยไปแข่งคณิตกับ ร.ร ดังในเมืองตั้งแต่ ป.3 แต่ว่าก็ไม่ชนะแต่ค่อนข้างได้คะแนนสูง เพราะเราไม่เก่งมาก เก่งก็แค่แบบบ้านๆเท่านั้น
แล้วจะคาดหวังอะไรกับเด็กแบบนี้ กับบางคนที่มีฐานะแบบนี้ เคยถามบ้างมั้ยว่าตัวเองหัวดีรึเปล่าพอทีลูกจะหัวดีด้วยบางครั้งก็มันก็ขึ้นอยู่กับการบำรุงกรรมพันธ์ และตอนอยู่ในท้องคิดว่าคนที่ไม่มีฐานะจะบำรุงได้มากขนาดนั้นเลยหรอ
นี่แหละค่ะความจนมันเหนื่อยยาก อย่าคาดหวังกับเด็กเกิดมาจนๆมากใช่ว่าทุกคนจะตะเกียกตะกาย สู้จนหลุดพ้นได้ และจะเกิดมาฉลาดหรือมีพรสวรรค์ที่มาทดแทนได้ ใช่ว่าจะมีวาสนาโชคดีเหมือนกันทุกคน เราก็มีแค่ความพยามๆๆๆมากๆๆๆกว่าคนอื่นเท่านนั้น ถามว่าตอนนี้ครอบครัวสามารถซัพพอตเราได้มั้ยได้แต่ไม่ทั้งหมด เราต้องหาเองบ้างช่วยเหลือตนเองบ้างแล้วต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นมาก ตอนนี้ยังไม่มีโน๊ตยุ้คใช้ อยากเรียนพิเศษต้องเก็บเงินเรียนเอง แล้วใช่ว่าจะแค่อ่านหนังสือเองจะสอบได้ที่ดีๆดังๆ เหมือนคนที่เค้าเคยทำได้เสมอไปเพราะข้อสอบ ตอนนี้ค้าเปลี่ยนแนวอีก จาก สามัญเป็น a level ไม่รู้ว่าเนื้อหาจะเปลี่ยนแนวมั้ย ถ้าจะบอกว่าดูในยูทูปฟรีหนูก็มีดูบ้างแต่บางอันไม่ได้สอนเนื้อหาลงลึกมากหรืออย่างที่เราต้องการ ข้อสอบออกไม่เกิน ม.6 ก็จริงแต่ค่อนข้าลงลึกมาก(บางทีการศึกษาดีๆต้องใช้เงิน) และไม่ใช่ว่าข้อสอบของโควตามหาลัยจะง่ายขนาดนั้น การแข่งขันไม่สูงก็จริงแต่ต้องแข่งกับตัวเองอีกว่าจะได้คะแนนสูงพอมั่ยโดยเฉพาะคณะที่เข้ายากๆ
ทั้งหมดนี้มันเป็นแค่ความคิดของหนูว่าถ้าเราไม่มีพร้อมทุกอย่างไม่ควรจะมีลูก ไม่รู้ว่าเพราะหนูยังไม่เคยมีแฟนมีความรักรึเปล่าถึงไม่เข้าใจในความรู้สึกนั้น บางครั้งก็สงสาร คนที่เป็นเหมือนกันแต่ก็นะคนเราเกิดไม่เท่ากัน
ทำไมรู้ว่าจนถึงยังอยากมีลูก(งดดราม่า)
คือหนูไม่ได้มีเจตนาจะว่าใครนะคะ คือแบบหนูเคยแบบถามแม่ ถ้ามันจะลำบากขนาดนี้จะมีลูกทำไม แม่บอกว่าอย่าพึ่งพูด ถ้าเรายังไม่มีแฟนหรืออยู่ในจุดๆนั้น ประมาณว่าหนูไม่เคยมีความรักยังไม่รู้จักชอบใคร ตอนนี้อายุ 17 แล้ว แบบเค้าว่าประมาณถ้าเรามีแฟนเราอาจจะแบบรักแฟนแบบอยากมีลูกอย่างแต่งงานไรงี้อาจจะไม่คิดเหมือนตอนนี้ แต่หนูไม่เข้าใจว่ามีแฟนเนี่ยเราจะแบบ ไม่มีความคิดเลยหรอประมาณว่ารอให้พร้อมไรงี้หรือเราจะหลงมากจนยอมทุกอย่างไรงี้ความรักมันเป็นขนาดนั้นเลยหรอ
ส่วนเรื่องที่ว่ามีลูกเพราะอยากให้ช่วยงานดูแลในอนาคต หรือเลี้ยงตอนแก่ คิดว่าถ้าเกิดมาฐานะแบบนี้ คิดว่าลูกจะไปได้ไกลแค่นี้ไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนจะเกิดมาฉลาดหัวดีกันทุกคน เกิดมามันไม่เท่ากันอยู่แล้ว หนูเป็นคนนึงที่อยากเป็นหมอแต่ไม่รู้ว่าจะเดินตามความฝันได้มั้ย หนูไม่ได้หัวดีมากขนาดนั้น ตอนเด็กๆก็เรียนโรงเรียนธรรมดา ถึงแม้ว่าตอนเด็กจะค่อนข้างความจำดีเรียนรู้เร็วอยู่บ้าง แบยเคยไปแข่งคณิตกับ ร.ร ดังในเมืองตั้งแต่ ป.3 แต่ว่าก็ไม่ชนะแต่ค่อนข้างได้คะแนนสูง เพราะเราไม่เก่งมาก เก่งก็แค่แบบบ้านๆเท่านั้น
แล้วจะคาดหวังอะไรกับเด็กแบบนี้ กับบางคนที่มีฐานะแบบนี้ เคยถามบ้างมั้ยว่าตัวเองหัวดีรึเปล่าพอทีลูกจะหัวดีด้วยบางครั้งก็มันก็ขึ้นอยู่กับการบำรุงกรรมพันธ์ และตอนอยู่ในท้องคิดว่าคนที่ไม่มีฐานะจะบำรุงได้มากขนาดนั้นเลยหรอ
นี่แหละค่ะความจนมันเหนื่อยยาก อย่าคาดหวังกับเด็กเกิดมาจนๆมากใช่ว่าทุกคนจะตะเกียกตะกาย สู้จนหลุดพ้นได้ และจะเกิดมาฉลาดหรือมีพรสวรรค์ที่มาทดแทนได้ ใช่ว่าจะมีวาสนาโชคดีเหมือนกันทุกคน เราก็มีแค่ความพยามๆๆๆมากๆๆๆกว่าคนอื่นเท่านนั้น ถามว่าตอนนี้ครอบครัวสามารถซัพพอตเราได้มั้ยได้แต่ไม่ทั้งหมด เราต้องหาเองบ้างช่วยเหลือตนเองบ้างแล้วต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นมาก ตอนนี้ยังไม่มีโน๊ตยุ้คใช้ อยากเรียนพิเศษต้องเก็บเงินเรียนเอง แล้วใช่ว่าจะแค่อ่านหนังสือเองจะสอบได้ที่ดีๆดังๆ เหมือนคนที่เค้าเคยทำได้เสมอไปเพราะข้อสอบ ตอนนี้ค้าเปลี่ยนแนวอีก จาก สามัญเป็น a level ไม่รู้ว่าเนื้อหาจะเปลี่ยนแนวมั้ย ถ้าจะบอกว่าดูในยูทูปฟรีหนูก็มีดูบ้างแต่บางอันไม่ได้สอนเนื้อหาลงลึกมากหรืออย่างที่เราต้องการ ข้อสอบออกไม่เกิน ม.6 ก็จริงแต่ค่อนข้าลงลึกมาก(บางทีการศึกษาดีๆต้องใช้เงิน) และไม่ใช่ว่าข้อสอบของโควตามหาลัยจะง่ายขนาดนั้น การแข่งขันไม่สูงก็จริงแต่ต้องแข่งกับตัวเองอีกว่าจะได้คะแนนสูงพอมั่ยโดยเฉพาะคณะที่เข้ายากๆ
ทั้งหมดนี้มันเป็นแค่ความคิดของหนูว่าถ้าเราไม่มีพร้อมทุกอย่างไม่ควรจะมีลูก ไม่รู้ว่าเพราะหนูยังไม่เคยมีแฟนมีความรักรึเปล่าถึงไม่เข้าใจในความรู้สึกนั้น บางครั้งก็สงสาร คนที่เป็นเหมือนกันแต่ก็นะคนเราเกิดไม่เท่ากัน