เราทะเลาะกับยายหลายครั้งมาก แต่ละครั้งยายพูดเหมือนไม่เคยรักเราเลย เรารู้สึกแบบนี้ตลอด บางคำพูดเหมือนกับว่าเขาไม่อยากให้เราเกิดมาด้วยซ้ำ อย่างล่าสุดก็ทะเลาะกันเพราะไม่ได้ปิดไฟห้องน้ำ คือเราเพิ่งออกมา แล้วกำลังทายากันยุง ยายก็ตะโกนมาว่าเรา พอเราตอบกลับว่าเราต้องเข้าไปอีก เขาก็พูดเลยว่าเขาพูดอะไรเราไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็พยายามอธิบายดีๆแล้ว เขาก็ว่าเราเถียง จนพูดว่าเลี้ยงเรามาให้เนรคุณ เราฟังแล้วรู้สึกดิ่งมาก รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินในครอบครัว
เราเลยออกไปนั่งร้องไห้นอกบ้าน แล้วตอนปิดประตู ก็มีรองเท้ามากั้นแล้วเรามองไม่เห็นเลยทำให้เสียงประตูดัง เขาก็ตะโกนมาว่า ปิดให้มันพังไปเลยประตูอ่ะ
แล้วด่าอะไรเราอีกก็ไม่รู้ เราเสียใจจนร้องให้ออกมาเยอะมาก เขาไม่เคยฟังอะไรเราเลย เราเหมือนที่รองมือรองเท้า  เขาทำอะไรก็ถูกไปหมด เราไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย หลายครั้งมากที่เขาทำกับเราแบบนี้
และทุกครั้งเราจะคิดว่า ถ้าเราตายเขาคงมีความสุข เราอยากตายให้เขาดู  เราอยากรู้ว่าถ้าไม่มีเราสักคนเขาจะเป็นยังไง
เราคิดอยากตายมา3ครั้งแล้ว แต่กลัวว่าถ้าทำแล้วเราจะไม่ตาย กลัวว่าฟื้นอีกทีจะต้องนอนอยู่โรงพยาบาล แล้ววนลูปเจอเรื่องแย่ซ้ำๆ เราอยากหายไปจากโลกเลย
โลกนี้ไม่มีเซฟโซนสำหรับเรา เรารู้สึกเคว้ง
รู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ อยากตายไปจะได้จบๆ ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ทั้งเรียนทั้งติวแค่นี้เราก็เครียดพอแล้ว ยังมาเจอปัญหาครอบครัวอีก อยากปรึกษาจิตแพทย์มาก แต่ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลย