ผมไม่มีวิธีติดต่อเธอเลยครับ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้
วันจันทร์ที่ผ่านมา ผมได้เจอสาวคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าตรงสเปกของผมมากในขณะที่กำลังเดินกลับหอพัก
ผมตัดสินใจเข้าไปหาเธอซึ่งผมดีใจมากที่เธอคุยด้วย ถามชื่อ(ผมลืมชื่อไปแล้วด้วยทำให้ไม่สามารถไปตาม Social Media ของเธอได้)
ถามคำถามทั่วไป เรียนคณะอะไร ยากไหม บ้านเกิดที่ไหน ทำไมมาเรียนที่นี่ ถามกันไปมา เธอเองก็ถามผมก่อนด้วยไม่ใช่ผมที่จะคุยกับเธอฝ่ายเดียว (แต่ไม่มีคำพูดที่ส่อในการจีบกันเลยนะครับ ทั้งผมและเธอ) จนผมเดินส่งเธอจนถึงที่ที่เธอต้องการทำธุระ (เดินเอกสารเปิดบัญชีธนาคาร) ผมคิดว่าเปิดบัญชีไม่น่าจะนานจึงตัดสินใจรอเธอ แต่เธอเห็นว่าผมเดินไปแล้ว เธอคงจะคิดว่าผมจะไปแล้วก็เลยยกมือโบกบายๆ (ทั้งที่ผมจะไปรอด้านนอกของบริเวณที่เธอทำธุระ) ผมรอเธอ หันไปทางอื่นนานไปหน่อย รู้ตัวอีกทีคลาดสายตาจากเธอแล้ว เป็นความรู้สึกที่เจ็บใจมากที่ไม่กล้าขอช่องทางการติดต่อ เพราะผมคิดไว้ว่าจะขอหลังจากที่เธอทำธุระเสร็จแล้ว
หลังจากวันนั้น ผมไปมหาวิทยาลัยทุกวัน ก็หวังว่าจะได้เดินสวนเธออีก บางวันช่วงพักกลางวันผมก็ไปกินอาหารที่โรงอาหารของคณะเธอ (อยู่ใกล้คณะที่ผมเรียน) ผมรู้ข้อมูลคร่าวๆว่าเธอเรียนสายไหน แม้แต่หอพักที่เธออยู่ผมก็รู้ แต่การที่จะไปดักรอเธอหน้าหอพักก็คงจะเป็นคนโรคจิต และเสียเวลาส่วนตัวของผมไม่ใช่น้อย
ผมมีวิธีส่วนตัวของผมดังนี้
1. ตัดใจ ถือว่าวาสนาได้มาคุยกันแปปเดียว ไม่ใช่ระยะยาว
2. ไปดักรอเธอที่หอพักทุกวัน(เป็นวิธีที่โรคจิตและเสียเวลามาก)
3. วิธีอื่นๆที่ทุกท่านเสนอมา
ใครจะบอกว่าผมเป็นคนแรด ชอบผู้หญิงทั้งที่ยังเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็ไม่ว่าหรอกครับ ก็ไม่ได้แอบชอบใครแบบนี้มานานมากแล้ว
ผมแอบชอบสาวที่ผมไม่รู้จักในมหาวิทยาลัย ควรทำอย่างไรดีครับ
วันจันทร์ที่ผ่านมา ผมได้เจอสาวคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าตรงสเปกของผมมากในขณะที่กำลังเดินกลับหอพัก
ผมตัดสินใจเข้าไปหาเธอซึ่งผมดีใจมากที่เธอคุยด้วย ถามชื่อ(ผมลืมชื่อไปแล้วด้วยทำให้ไม่สามารถไปตาม Social Media ของเธอได้)
ถามคำถามทั่วไป เรียนคณะอะไร ยากไหม บ้านเกิดที่ไหน ทำไมมาเรียนที่นี่ ถามกันไปมา เธอเองก็ถามผมก่อนด้วยไม่ใช่ผมที่จะคุยกับเธอฝ่ายเดียว (แต่ไม่มีคำพูดที่ส่อในการจีบกันเลยนะครับ ทั้งผมและเธอ) จนผมเดินส่งเธอจนถึงที่ที่เธอต้องการทำธุระ (เดินเอกสารเปิดบัญชีธนาคาร) ผมคิดว่าเปิดบัญชีไม่น่าจะนานจึงตัดสินใจรอเธอ แต่เธอเห็นว่าผมเดินไปแล้ว เธอคงจะคิดว่าผมจะไปแล้วก็เลยยกมือโบกบายๆ (ทั้งที่ผมจะไปรอด้านนอกของบริเวณที่เธอทำธุระ) ผมรอเธอ หันไปทางอื่นนานไปหน่อย รู้ตัวอีกทีคลาดสายตาจากเธอแล้ว เป็นความรู้สึกที่เจ็บใจมากที่ไม่กล้าขอช่องทางการติดต่อ เพราะผมคิดไว้ว่าจะขอหลังจากที่เธอทำธุระเสร็จแล้ว
หลังจากวันนั้น ผมไปมหาวิทยาลัยทุกวัน ก็หวังว่าจะได้เดินสวนเธออีก บางวันช่วงพักกลางวันผมก็ไปกินอาหารที่โรงอาหารของคณะเธอ (อยู่ใกล้คณะที่ผมเรียน) ผมรู้ข้อมูลคร่าวๆว่าเธอเรียนสายไหน แม้แต่หอพักที่เธออยู่ผมก็รู้ แต่การที่จะไปดักรอเธอหน้าหอพักก็คงจะเป็นคนโรคจิต และเสียเวลาส่วนตัวของผมไม่ใช่น้อย
ผมมีวิธีส่วนตัวของผมดังนี้
1. ตัดใจ ถือว่าวาสนาได้มาคุยกันแปปเดียว ไม่ใช่ระยะยาว
2. ไปดักรอเธอที่หอพักทุกวัน(เป็นวิธีที่โรคจิตและเสียเวลามาก)
3. วิธีอื่นๆที่ทุกท่านเสนอมา
ใครจะบอกว่าผมเป็นคนแรด ชอบผู้หญิงทั้งที่ยังเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็ไม่ว่าหรอกครับ ก็ไม่ได้แอบชอบใครแบบนี้มานานมากแล้ว