เป็นสถานที่ดีเยี่ยมไม่เบา
เจ็ดโมงเช้าฉันมาถึงคนึงหา
โอ้วันนี้ฉันไม่มีเวลา
โทรศัพท์มาหาเธอให้เจอกัน

นับสิบเอ็ดนาฬิกาผ่านมาได้
อาหารจีนฉันกินไปจนพ้นผัน
บ่ายสามโมงใจโหวงเหวงเกรงคลาดกัน
โรงแรมนั้นฉันกลับไปอีกครา

โทรกี่ครั้งยังไงก็ไม่ติด
ก็แค่คิดจะบอกไปให้มาหา
ไร้เธอในราตรี มีอุปมา
เป็นเหมือนว่าความฝันหนึ่งซึ่งหายไป

รู้สึกเป็นเช่นไรไม่อาจเอ่ย
เป็นเหมือนเคยทุกทีอยู่ที่ไหน
คิดถึงเธอเสมอในดวงใจ
หวังจะได้กลับไปรักอีกสักที

รุ่งอรุณอีกที่หนึ่งซึ่งฉันอยู่
คิดครวญดูวันเก่าเราสุขี
ผ่านแสนนานห่างไกลไปทุกที
ทุกเมืองนี้พบฉันในบั้นปลาย

รู้สึกเป็นเช่นไรไม่อาจเอ่ย
เป็นเหมือนเคยทุกที่ที่ห่างหาย
คิดถึงเธอเสมอตราบชีพวาย
หวังจะได้กลับไปรักอีกสักครา