คือเราเหนื่อยมากๆเลยค่ะเราอายุเเค่14เเต่ปัญหามันเข้ามาเรื่องไม่ว่าจะเรื่องครอบครัวเรื่องเรียนเรื่องเพื่อนมันเหนื่อยไปหมดทุกอย่างเราเเค่อยากให้โลกใจดีกับเราบ้างทุกวันนี้เราเเทบไม่ทีกระจิตกระใจทำอะไรครอบครัวก็เอาเเต่ด่าเราไม่ฟังเหตุผล เรื่องเรียนคนในครอบครัวก็คาดหวังครูก็คาดหวังตัวเราเราไม่อยากทำให้ใครผิดหวังเราพยายามมันมากๆ ส่วนเรื่องเพื่อนเราเป็นคนที่เฟรนลี่มากๆเเต่หลังๆมาตั้งเเต่ปลายเดือนที่เเล้วเราก็รู้สึกว่าไม่มีความสุขเลยเพื่อนไปไหนมาไหนก็ไปกัน5คนวันนั้นเราจำได้ค่ะ คุณครูจัดกิจกรรมไปทำโครงงานเเล้วเราเดินตามเพื่อนเข้าอเมซอนไปเราก็เห็นเพื่อนสั่งน้ำกันคนที่เดินเข้ามาพร้อมเราก็ให้อีกคนสั่งให้เเต่พอเราจะให้เขาสั่งให้เขาพูดขึ้นมาว่า “ก็สั่งเองสิ” ตอนนั้นเราน้ำตาคลอเลยค่ะเลยเดินออกมาเเล้วก็เจอเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันเดินกันอยู่2คนกำลัวไปเซเว่นเราก็เลยบอกเขาว่ารอด้วย เขาก็รอค่ะเราก็เลือกของซื้อขนมพอหันกลับมาอีกทีไม่เจอพวกเขาเเล้ว เราเลยต้องเดินกลับคนเดียวพอเห็นอีกทีพวกเขากำลังเดินขึ้นรถกันโดยที่ไม่หันมาดูสักนิดหลังจากนั้นเราก็เลยพยายามตีตัวออกห่างจากคนในกลุ่ม
เราเเค่อยากระบายเเละต้องการคำปรึกษาเเต่เเค่ไม่มีใครเข้าใจเราเเละไม่มีใครให้คำปรึกษาเราได้