ลุงป้าแท้ๆ ของผมเอง ไม่วางแผนครอบครัว มีลูกถึง 2 คน ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวย ทำให้หมดเงินไปกับการเลี้ยงดูลูกจนไม่มีเงินเก็บสำหรับใช้หลังเกษียญ คนนึงไม่ได้ทำงานแล้ว อีกคนกำลังจะหมดสัญญาจ้าง พวกเขาเห็นว่าผมเป็นลูกคนเดียวและมีพ่อแม่ที่มีอายุมากกว่าพวกเขานิดหน่อย ทุกครั้งที่นัดรวมญาต สองคนนี้จะมาดักหน้าดักหลังผมพูดจาหว่านล้อมชี้นำว่า เมื่อถึงวันที่ผมไม่มีพ่อแม่และต้องอยู่บ้านคนเดียวแล้วจะเหงา ผวา หวาดกล้ว ไร้ที่พึ่งพิงทางจิตใจ ถ้ามีผู้ใหญ่คือพวกเขาสองคนมาอยู่มากินด้วยที่บ้าน มาคอยเป็นหูเป็นตา คอยให้โอวาทอบรมสั่งสอน คอยให้กำลังใจ ให้ความรักความอบอุ่น คอยทะนุถนอมนั้นจะเป็นการดี ดูถูกเหยียดหยามสติปัญญาและวุฒิภาวะกันเป็นอย่างมาก มันคือแผนที่จะเข้ามายึดครองบ้านผม แล้วทั้งสองกำลังจะไม่มีรายได้ แน่นอนพวกเขาต้องการให้ผมเลี้ยงดูจ่ายค่าอาหาร ค่าหมอ ค่ายาให้ ทั้งๆ ที่ตลอดชีวิตพวกเขาไม่เคยมีบุญคุญอะไรกับผมแม้แต่นิดเดียว มีแต่แสดงละครตบตาผมทุกครั้งที่เจอ เพื่อชี้นำให้ผมต้องยอมมอบทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งทรัพย์สิน ความรัก ความห่วงใยและความจงรักภักดี เสมือนหนึ่งว่าพวกเขาเป็นผู้มีพระคุณอันล้นพ้นต่อกันมาทั้งชีวิต โดยยกเอาอุบายง่ายๆ มาหลอกล่อ ย่ำยีสติปัญญาและวุฒิภาวะกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พูดจาโดยใช้เสียงเหมือนพูดกับเด็ก จูงใจให้เห็นว่าเขากำลังยื่นข้อเสนอที่คุ้มค่าเป็นอย่างมาก ด้วยเห็นว่าผมขาดวิจารณญาน และการไตร่ตรอง ไร้ซึ่งวุฒิภาวะและความรู้ความเข้าใจในคุณค่าของทรัพย์สมบัติและเงินตรา ไม่สามารถดำรงชีวิตด้วยตัวเอง ต้องผวา ตระหนก ตกใจ ต้องการให้มีผู้ใหญ่คอยอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้กำลังใจ และกำกับดูแลและให้โอวาทอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ตอนนั้นผมก็มีงานมีการทำแล้ว แถมใช่ว่าจะมีมรดกตอบแทนให้อย่างคุ้มค่า กินไปได้สบายตลอดชีวิต ไม่มีแม้แต่นิดเดียว ตั้งใจมากอบโกยผลประโยชน์อย่างมหาศาลฝ่ายเดียวเท่านั้น ในช่วงที่ลูกพวกเขายังเรียน ก็ต้องเที่ยวเอามาฝากเป็นบุตรบุญธรรมญาตคนอื่นๆ เพื่อแบ่งเบาภาระ หรือลูกไม่สบายก็ต้องหยิบยืมเงินกันตลอด ตอนนี้ลูกพวกเขาต่างก็ทำงานแล้ว จะเลี้ยงดูพ่อแม่ของพวกเขาหรือไม่อย่างไรแค่ไหน ผมก็ไม่ทราบข้อเท็จจริง