คือผมเนี่ยผมก็ไม่เข้าใจตัวเองนะว่าบางทีผมคุยออนไลน์กับใครผมพูดอะไรผิดมากมายนักหรือ บางทีเราก็มีเจตนาดีบางทีขอบข่ายในการที่เขาตั้งคำถามเขาก็ไม่ได้บอกว่าขอบข่ายของเขาคือตรงไหนบางทีเรื่องมันใกล้กันพอพูดเกินนิดนึงก็ว่า พูดขาดหน่อยนึงก็ไม่คุย คนสมัยนี้ขี้หงุดหงิดจริงๆครับแล้วยิ่งเดี๋ยวนี้ศัพท์สมัยใหม่อย่างเช่นคำว่า มารยาทกับสุภาพ มาให้เต็มพูดอะไรนิดก็โยงมาที่มารยาท พูดอะไรหน่อยก็โยงมาที่หาว่าไม่สุภาพผมอยากจะรู้จริงๆเชียวว่าไอ้คนที่มันว่าผมพวกนี้มารยาทดีนักหรอทำตัวสุภาพในทุกๆเรื่องมากนักหรอเป็นคนที่ดีต่อตัวเองและโลกใบนี้มากนักหรอมันไม่มีหรอกครับที่จะมีคนเหล่านั้นมีแต่คนไทยทั้งนั้นแหละครับที่อวดเก่งเหลือเกินเก่งไปซะทุกเรื่องพูดอะไรก็หาว่าถ้ามีคนแบบผมโลกก็ไม่เจริญประเทศก็ไม่เจริญไม่เข้าใจจริงๆครับทุกวันนี้ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าผมมันพูดไม่ดีหรือว่าสังคมมันยังไง
ยิ่งโดยเฉพาะพวกที่คุยกันในโลกออนไลน์หรือพวกพ่อค้าแม่ค้าออนไลน์ถามแบบหนึ่งก็ไปตอบอีกแบบหนึ่งเพราะผมถามพี่ก็ไม่ตอบดีไม่ดีหงุดหงิดใส่อีกก็แปลกดีก็คุณตอบไม่ตรงคำถามและผมจะรู้คำตอบได้ยังไงพอถามมากๆเข้าก็ว่าเออคนเรามันเป็นกันแบบนี้แปลกดีจนทุกวันนี้ผมเริ่มตกผลึกทางความคิดใหม่ว่าบางทีไม่อยากจะคุยกับใครและใครอยากจะบล็อกก็บล็อกไปช่างหัวมัน ใครอยากจะบายก็บายไปช่างแง่งมัน
สงสัยมากครับว่าทำไมคนสมัยนี้ขี้หงุดหงิด ไม่พอใจบล็อค ไม่พอใจก็บายไม่เข้าใจครับ
ยิ่งโดยเฉพาะพวกที่คุยกันในโลกออนไลน์หรือพวกพ่อค้าแม่ค้าออนไลน์ถามแบบหนึ่งก็ไปตอบอีกแบบหนึ่งเพราะผมถามพี่ก็ไม่ตอบดีไม่ดีหงุดหงิดใส่อีกก็แปลกดีก็คุณตอบไม่ตรงคำถามและผมจะรู้คำตอบได้ยังไงพอถามมากๆเข้าก็ว่าเออคนเรามันเป็นกันแบบนี้แปลกดีจนทุกวันนี้ผมเริ่มตกผลึกทางความคิดใหม่ว่าบางทีไม่อยากจะคุยกับใครและใครอยากจะบล็อกก็บล็อกไปช่างหัวมัน ใครอยากจะบายก็บายไปช่างแง่งมัน