ผมยอมรับว่าผมเป็นพวกขี้เกียจที่ไม่อยากทำอะไรเลยอยากนอนตายอยู่บนเตียงทั้งวันไม่มีแรงบันดาลใจที่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไม่มีเป้าหมายหายใจทิ้งขว้างไปวันๆรู้สึกเป็นภาระครอบครัวและไม่มีประโยชน์ต่อสังคม ครั้งนึงก็มีความคิดที่ว่าถ้าตายๆไปสะก็คงดีและไม่คิดเสียดายชีวิตเลย ไม่ได้อยากจะเกิดมาด้วยซ้ำ ผมไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าแต่แค่รู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ตอนนี้เรียนอยู่ม.4 งานเยอะปานกลางแต่ก็กองไว้ไม่เคยทำ หลายคนก็อาจจะมองว่าผมมันขี้เกียจไร้อนาคตซึ้งผมยอมรับทุกคำด่า เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยมีประโยชน์ต่อใครอยู่แล้ว มีหลายครั้งที่ผมภาวนาให้ตัวเองไหลตาย และผมอิจฉาคนที่ได้ตายก่อนสุดๆ แต่ทุกวันนี้ก็ยังงงว่าทำไมตัวเองถึงได้เป็นแบบนี้มันส่งผลต่อชีวิตผมมากจนไม่อยากทำอะไร ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ ใครพอจะบอกผมหน่อยได้มั้ยครับ;-;