ถึงตัวเราในวัย 20 ปี ที่เป็นโรคซึมเศร้า... ... ความสุขมันหายไปจากเราตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีโลกของเราก็กลายเป็นสีดำมืดมน เรามีความคิดที่อยากจะหายไป... อยากหายไปเฉยๆ... ทรมานเหลือเกิน... เหมื

เครียดหนัก แพนิค สมาธิสั้นมาก รบกวนการทำงานมากเหมือนคนเป็นซึมเศร้าด้วย เวลาทำงานที่ท้าทายก็จะหนีไม่ทนกับงาน คิดมาก กังวลมาก กลัวการทำผิดพลาด กลัวไปหมด นอนไม่หลับ ตื่นยาก ไม่อยากตื่นไปทำงานในทุกวัน ปรั

ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลเพราะอาการป่วยเรารุ้สึกฝืนไปหมด ฝืนมีชีวิตอยู่ ฝืนยิ้มให้คนในครอบครัว ฝืนใจบอกทุกคนว่าเราโอเคทั้งที่ในใจเศร้ามาก  เมื่อสองปีก่อน เราเคยเปิดใจกับน้องสาวคนเล็กว่าเราป่วยเป็นโ

ความเหงาของผู้คนเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และมีผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคต ตุ๊กตายางจะเข้ามาในชีวิตของผู้คนหรือไม่?

เราเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรง...เรามีความคิดอยากตายเกือบทุกชม. เราลดบรรเทาความเจ็บปวดจากข้างใน . . . เราสู้กับมันแทนที่จะเป็นการฆ่าตัวตาย ด้วยการทำร้ายตัวเองบ่อย ๆ  เราพยายามฆ่าตัวตายมาแล้ว 4 ครั้ง

“รวนเร” ภาวะที่มีความรู้สึกสองด้านขัดแย้งกันในใจ โรคซึมเศร้าจะกระตุ้นกลไกการป้องกันตัว ทำให้หลั่งสารเซโรโทนิน และโดปามีน ที่ทำให้รู้สึกดี จนกระทั่งรู้สึกอยากเอาชนะอาการซึมเศร้า และอยากยอม

พ่อแม่ลำเอียงมากจนเคลียดจะเป็นโรคซึมเศร้าเลย พี่กับน้องเรียนเก่งแต่สูบยากินเหล้า ผมบริสุทธิ์เรียนไม่ค่อยเก่งเหล้าไม่ยุ่งยาไม่สูบ หรือสมัยนี้ขอแค่เรียนดีทุกอย่างก็ดี อนาคตมืดแปดด้านหรือต้องฝืนยิ้มทั้งน

มันเป็นอีกครั้งที่รู้สึกอยากฆ่าตัวตาย รู้สึกแย่มากๆ กับการทีี่เป็นตัวเองอยู่ตอนนี้ ไม่อยากเรียนที่ตัวเองเรียนอยู่ มันหนัก มันยาก มันเครียด มันเหนื่อย ที่สำคัญครอบครัวเราเค้าบอกว่าให้ "ฝืนต่อไป&qu

ขอสอบถามเพราะความไม่รู้จริงๆนะคะ เนื่องจากมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก พอดีเราต้องร่วมงานกับคนที่ชอบบอกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า(ไม่รู้เศร้าจริงหรือเศร้าปลอม เพราะเคยแนะนำให้ไปรักษาก็ไม่ยอมไป) เวลาไม่พอ