หมดกำลังใจ หดหู่ ทุกเช้าตื่นมากับความทุกข์

ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลเพราะอาการป่วยเรารุ้สึกฝืนไปหมด ฝืนมีชีวิตอยู่ ฝืนยิ้มให้คนในครอบครัว ฝืนใจบอกทุกคนว่าเราโอเคทั้งที่ในใจเศร้ามาก 

เมื่อสองปีก่อน เราเคยเปิดใจกับน้องสาวคนเล็กว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ปรากฏว่าน้องสาวของเราก็ป่วยด้วยโรคนี้ ช่วงสองปีก่อนนั้นเราสองคนคอยปลอบใจซึ่งกันและกัน มีปัญหาไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็จะบอกกันเพื่อช่วยกันพูดจาปลอบใจ

จนกระทั่งเมื่อสามเดือนที่แล้ว เราเดินทางไปเยี่ยมหลานที่ต่างจังหวัด เราล้มริมฟุตบาทเพราะอยู่ๆ ก็หน้ามืด และด้วยอะไรหลายอย่างทำให้ไม่สามารถเข้าโรงพยาบาลได้ทันที

เรากลับถึงกรุงเทพในวันรุ่งขึ้น ซึ่งสภาพค่อนข้างแย่ อาเจียน เวียนหัว น้องสาวคนรองเรียกรถพยาบาลมารับ เรามาร็สึกตัวอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น

น้องสาวคนเล็กที่ป่วยซึมเศร้าเหมือนกับเราก็มาหา เรามีน้องแค่สองคนค่ะ อีกคนเขาก็ป่วยแต่ไม่ได้รุนแรงหรือมีโรคซึมเศร้า เราเคยบอกน้องคนรองนี้ว่าเราป่วยเป็นซึมเศร้า แต่น้องคนรองนี้เขาไม่เข้าใจเหมือนน้องคนเล็ก เขาแค่รับรู้ว่าป่วยแค่นั้น

พอเราเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากล้ม หมอได้บอกว่าเราเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ อาทิตย์แรกร่างกายด้านซ้ายของเราขยับไม่ได้ น้องสาวคนเล็กที่ป่วยเลยซึมเศร้ากำเริบเพราะทุกข์ใจเรื่องของเรา เรายิ่งทุกข์หนักกว่าเพราะกำลังกลายเป็นภาระให้น้อง

ช่วงนั้นว่าแย่แล้ว ช่วงนี้ยิ่งแย่กว่า

เราขยับร่างกายข้างซ้ายได้แล้วค่ะ ไม่ปกติเหมือนเดิมแต่ก็ไม่ถึงกับเป็นภาระให้น้อง เราทำอะไรง่ายๆ เองได้ เพราะต้องระวังห้ามล้มอีก กินข้าวเอง เข้าห้องน้ำ ดูแลเรื่องส่วนตัวของตนเองได้ แต่น้องสาวคนรองก็ยังต้องหุงหาข้าวให้กิน เ

เล่าข้ามไปนิดหนึ่งค่ะ เราอยู่โรงพยาบาลราวๆ สองอาทิตย์ หมอก็ให้กลับไปพักฟื้นที่บ้าน น้องสาวสองคนปรึกษากันและตกลงพาเราไปอยู่โฮมแคร์ ที่โฮมแคร์ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ เหมือนตัวเองไร้ค่าไม่มีใครเอา

อยู่โฮมแคร์เดือนเดียวเราก็ขอมาอยู่กับน้องสาวคนรอง เพราะน้องสาวคนเล็กมีครอบครัวอละป่วยเป็นซึมเศร้าเราเลยไม่อยากเป็นภาระ

เราอยู่เป็นภาระน้องคนรองมาสองเดือนกว่าแล้วค่ะ ทุกวันเราต้องฝืนว่าโอเค ฝืนว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่เศร้าใจ หดหู่ และทุกคืนก่อนนอนอยากหลับและไม่ต้องตื่นมาเลย บ่อยครั้งอยากฆ่าตัวตายแต่ไม่รู้จะตายแบบไหนไม่ให้ทุกคนเดือดร้อน และทุกวันนี้เราจะตื่นนอนด้วยความรู้สึกหมดกำลังใจ หมดหวัง อยากตาย

ระบายแค่นี้แหละค่ะ ได้ระบายบ้างก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นนิดหนึ่ง

ขอบคุณใครก็ตามที่หลงเข้ามาแล้วเสียเวลาอ่าน
ขอบคุณมากค่ะ

ปล.เราเป็นนักเขียนค่ะ ความจริงไม่อยากอวดว่าตัวเองเป็นนักเขียน เพราะเราไม่ได้ดัง แค่เขียนนิยายออนไลน์ขายพอกินพอใช้เท่านั้น
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
แนะนำให้ไปหาหมอค่ะเพราะตนเองก็เป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกันค่ะ การคิดฆ่าตัวตายมันเป็นอาการที่ซีเรียสมากนะคะ ทานยาและให้น้องสารที่เป็นโรคซึมเศร้าไปหาหมอกินยาด้วยนะคะ คุณโชคดีที่มีน้องสาวสองคนที่คุณสามารถพี่งพาได้ อะไรที่ทำให้เรารู้สึกแย่ๆ ตอนนี้อนาคตอาจจะดีขึ้นก็ได้ค่ะ ชีวิตมีลงมันก็มีขึ้นได้นะคะ การเรียนเป็นไงบ้างคะ สามารถเรียนให้จบปริญญาได้ไหม การเขียนหนังสือก็ดีค่ะ คุณโชคดีที่จับทางมาถูกนะคะ รู้ว่าเราชอบอะไร มีพรสวรรค์ อนาคตอาจจะมีชื่อเสียงก็ได้นะคะ เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่