ถ้าคุณเกิดมา... ไม่เคยเห็นหน้าพ่อตัวจริง ส่วนแม่ก็แต่งงานใหม่ไปอยู่กับพ่อใหม่ที่ต่างจังหวัด
ตอนเด็กแทบจะไม่เจอกัน พอจะได้คุยกันก็เมื่อมามีโซเชียล
ถูกเลี้ยงโดยตาผู้เข้มงวด ไม่เคยได้ของเล่น ไม่รู้สึกปลอดภัย คอยตีผมอยู่บ่อยๆ มียายผู้ดูดายคอยดูอยู่ห่างๆ
ถึงช่วงสงกรานต์ จะรู้สึกอิจฉาญาติรุ่นราวคราวเดียวกันที่มีครอบครัวที่ดี ได้ไปอยู่กรุงเทพ
ยังพอจะมีคนที่ผูกพันบ้างก็แค่พี่สาวผู้เป็นญาติห่างๆ เท่านั้น
ไม่รู้สึกว่าตัวเองเกิดมาจากความรัก ไม่เคยถูกแสดงความรัก รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินอยู่บ่อย ๆ

ถ้าคุณเกิดมา... อยู่ท่ามกลางสังคมต่างจังหวัด ที่ที่คอยบ่มเพาะนิลัยเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา แคร์สายตาคนอื่นอย่างเข้มข้น
รู้สึกว่าตัวเองมี self-esteem ต่ำ แสดงความแข็งกร้าวต่อหน้าผู้อื่นตลอดเวลา ทั้งที่ภายในพังและอ่อนไหวมาก
บางทีผมก็หลงตัวเองมาก มองตัวเองสูงกว่าความจริง และมองคนอื่นแบบกดบ่อยๆ

เมื่อโตมา... ได้รับโอกาสดีๆ หลายอย่างในชีวิต ฝึกตัวเองมาหลายอย่าง จนคิดว่าตัวเองก็พอตัว
เมื่อมีโอกาสมาอยู่ท่ามกลางคนเก่งๆ ดีๆ  แรกๆ รู้สึกปลื้มคนเหล่านั้น แต่นานๆ ไปเริ่มรู้สึกริษยาพวกเขามาก
จริงๆ แล้วพวกเขาดีกับผมมาก แต่ผมดันรักษาความสัมพันธ์กับคนเหล่านั้นไม่ได้
รู้สึกว่าเขาเหล่านั้นคือคนที่เราอยากแข่ง อยากเอาชนะ จนถึงอยากเห็นภาพเขาล้มเหลว
ลึกๆ แล้ว แค่ต้องการได้รับการยอมกับจากคนเหล่านั้น ก็แค่นั้น

โอเค ไฟส่องมาที่ผมในบางครั้ง แต่มันไม่พอ ผมต้องการไฟมากกว่าคนอื่นมาก อยากแย่งไฟมาจากพวกเขา
โดยลำพังความสามารถเทียบเขาแทบไม่ติด จึงต้องใช้วิธีโกหก สร้างภาพ ลอบกัด แทงข้างหลัง toxic มาก
ทั้ง ๆ ที่เพื่อนก็ดีกับเรามาก ดีตามโอกาสของเขา (ปัจจุบันเฟดออกจากผมไปหมดสักพักแล้ว)
ความสุขที่พอจะมีในตอนนี้คือเล่น sex phone เป็นความสัมพันธ์ที่พอจะทำให้มีความสุขอยู่บ้าง
และรู้สึกอบอุ่นมากกับการที่ได้คุยกับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า (ไม่ใช่เชิงชู้สาว)

ผมคิดว่าทั้งหมดเกิดมาจากลึก ๆ แล้ว ผมมีปมมาจากวัยเด็ก 
ถ้าเป็นผม จะเริ่มต้นแก้ไขอย่างไรดีครับ ผมก็แค่คนคนนึงที่อยากมีความสุข ก็เท่านั้น