มันเป็นปัญหาเริ่มจากครูให้ใบเซ็นที่ให้ผู้ปกครองมาเซ็นรับรองมาเฉยๆ เราเลยเอาไปให้แม่เซ็น แม่บอกไม่ไม่เซ็น "ฉันไม่ใช่ผู้ปกครองแก" เราไอ้เราก็พูดไปว่า"แม่ก็เป็นแม่ไง" เขาเลยพูดมาว่า"แกได้ทำหน้าที่ลูกรึเปล่าหล่ะ" เถียงกันไปไปมาปัญหาเล็กๆมาใหญ่ เราก็เลยสรุปว่าแม่จะไม่เซ็นให้เลยไปหาพ่อ-- สุดท้ายมันก็เหมือนอีหรอบตอนคุยกับแม่อะค่ะ แล้วเขาบอกว่า"ให้แกไปสำนึกตัวเองจัดการหน้าที่ตัวเองให้ดีก่อน" แต่ขอโทษนะคะตอนนั้นเรากำลังจัดการของในแฟ้มตัวเองจะได้โละพวกชีทเอกสารที่ดองค้างไว้ออกไปบ้างพอได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งงงใหญ่เลยค่ะ
เราเลยบอกว่าก็กำลังทำอยู่นี่ไง แต่เขาก็บอกว่า"สายไปแล้ว~" ไม่ก็ "เดี๋ยวแกก็จะลาออกอยู่นี่ไง"อะไรประมาณนี้น่ะ เลยคิดว่าไหนๆตอนนี้ไม่มีตังค่าโทรศัพท์โทรหาสายด่วนสุขภาพจิตอะไรนั่นพอดี เลยตัดสินใจเขียนลงพันทิปถามซะเลย~

แถมสภาพบ้านเราง่ายๆคือสภาพบ้านมีปัญหาเข้าขั้นเกินยียวยา แบ่งกันเป็นฝ่าย ต่างยุ่งงานเยอะ ทะเลาะกันทุกวันผลัดกันด่าจนเราที่ต้องนั่งฟังเงียบๆยังเหนื่อยแทน และบางทีก็ห้ามพูดขัดเลยค่ะ 🤐

โดนด่าทุกวัน จนเครียดมากจนอยากตายๆไปเลยค่ะ แต่คงจะเป็นปัญหาเอาเพราะเท่าที่ได้ศึกษาและอ่านมาถ้าฆ่าตัวตายไม่สำเร็จมัน เ จ็ บ โ ค ร ต ๆ เลยค่ะ
ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าที่เราคิดจะเขียนไอ้ที่เราเจอลงไปมันเหมือนมันเหมือนฟังความข้างเดียวรึเปล่าแต่สภาพแบบนี้ไม่ใช่เป็นซึมเศร้านะคะ แค่ปวดหัวเครียดแต่ตอนนี้สภาพไม่แย่เล๊ยเราโอเคจริงจริ๊งรู้สึกเหมือนปวดหัวเจ็บหน้าอกปวดตาปวดท้องปวดคอปวดไหล่นิดหน่อยเอ๊ง 

ลองไปทำแบบทดสอบมาแล้วค่ะจำไม่ได้ เหมือนได้3คะแนน ส่วนแบบทดสอบอีกอันได้36คะแนน เขาบอกว่าเครียดรุนแรง ควรพบจิตแพทย์โดยด่วน5555555...5😱 พอเจอแบบนี้เราก็เหมือนโอ้ว้าวเลยค่ะ ใช้ชีวิตอายุ15มาเป็นสาวรำวง---ผิดๆ ไม่เล่นมุขแล้ว ถ้าให้พูดคือที่จริงพึ่งรู้ว่าไอ้ที่ปวดหัวงี้คือเครียด แล้วพิจารณาสภาพตัวเองคือมันเริ่มมาตั้งแต่เด็กแล้วความไม่พอใจทับถมเรื่อยๆเริ่มทำตัวเปงเด็กดื้อ จากเด็กธรรมดือเข้าสู่ทางสายบาปสีม่วง? ติดโทรศัพท์?

แต่มันเครียดจนเหมือนติสท์แตกเลยค่ะ ใกล้จะบ้าแล้วค่ะ ไม่เป็นไบโพล่าแน่นอน 

ขอโทษค่ะ ตอนนี้เครียดมากเขียนทีหลงไปอีกประเด็น งั้นไล่ลำดับเหตุการณ์เลยนะคะ
-ไม่ทำตามที่แม่พูด

-แม่บอกไม่สอบไม่ได้ทุนของอันนึง"ลาออก"

-ทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา(ในสายตาพ่อแม่อะนะ) แต่คะแนนไม่เค๊ยไม่เคยอยู่เกรด3 แต่ก็โดนตีอยู่ดี

-เริ่มกลายเป็นเด็กติดโทรศัพท์(เห่อของใหม่)
-คะแนนเริ่มตก(3.5จ่ะ) โดนด่าเยอะขึ้น แถมอีโวของที่ตีจากไม้บรรทัดมาเป็นสายยางท่อน้ำ
-เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น ถึงเป็นเรื่องไร้สาระก็ทะเลาะกันบ้านแตกเป็นประจำทุกสัปดาห์
-ขึ้นม.ปลายแบบฉิวเฉียด
-แม่บอกมาว่าทำเกรด4ให้ได้ไม่งั้น"ลาออก"

นั่นแหละค่ะพอขึ้นม.ปลายมันคือช่วงดิ่งลงเหวค่ะ ปัญหาทุกอย่างคือรุมไปหมด  ถึงเราอธิบายได้ไม่มากคนอ่านอาจรู้สึกแบบ"งี่เง่าไร้สาระ","เสียเวลา"หรือ"คนยังหนักกว่านี้ยังทนได้เลย"แต่แบบรู้โว้ยยยย ไปพูดแบบนี้กับคนที่ยังอยากมีชีวิตที่ดีสิคร้าบบบบ

เรารู้ว่าเขาคิดอะไรเขาคาดหวังให้เราจัดการตัวเองได้ดี แต่เขาด่าเราทุกวันแล้วไล่ไปตายบ่อยด้วยแบบ ปรึกษาใครไม่ได้เลยพอถ้าพูดว่าอยากฆ่าตัวตายไปคงmake funหรือรีบไล่ให้เราไปตายเร็วๆอะค่ะ(กุอยากตายยยแต่ไม่ต้องซ้ำค่าาา) คือทั้งบ้านไม่ละเอียดอ่อนเลยอะแหละแน่นอนว่าเราก็เป็น แล้วมาทำงี้ไม่มีคำอธิบายอะไรเลย เราถามมาตลอดว่าเราทำผิดอะไรแต่แบบโกรธหาเพื่อ! คือถามอะถาม! แล้วโดนโกรธกลับมา! เราไม่เข้าใจเลยซักนิดกับการที่มาตีเราเรามาคิดว่าเราจะได้รู้ว่าผิดอะไรถูกจะได้ไม่ทำซ้ำคือมันแบบตรรกะป่วยมาก😣💆 เอาตามตรงจากใจของคนที่พ่อแม่สอนแบบนี้นะ มัน ไม่ เข้า ใจ กว่า เดิม อีก โว้ย! ยิ่งโตไปคือยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจมากกว่าเดิม แล้วเราคือเป็นคนหัวแข็งมากในระดับนึง แน่นอนว่าไม่เข็ดเลยโดนตีเยอะมาก ถ้าคนอื่นอาจไม่เป็นแบบกรณีเราแต่เอาเป็นว่าตอนเรา7-8ขวบโดนตีก้น20ทีไม่ได้เลยต้องตี15ที ตอนนั้นคือสภาพเหมือนโดนพระเอกโดนโบยหลังในหนังจีน

ถึงเราชอบพูดกวนๆว่าขี้เกียจหมดแพชชั่นอะไรแบบนี้ อันนี้ไม่โกหกนะ นอกจากอ่านหนังสือที่สนใจกินของอร่อยในชีวิตนี้โดนชี้นิ้วสั่งตลอด พอแบบเจอคำถามในห้องเรียนแบบอยากทำอะไร ความฝันคืออะไรแบบจุกเลย ยิ่งแหลไม่ค่อยเก่งด้วย  พ่อแม่ที่เข้มงวดกับเราที่ไม่ค่อยสนอะไรอยู่แล้วเป็นการจับคู่ที่แย่มากๆ ห่านเป็ดเอ้ย ฉันอยากตาย ถ้าไม่นับว่ามันเจ็บนะ หรือมีชีวิตอยู่มันเจ็บกว่าเนี่ย🤔
สับสันมากไม่ไม่กี่เดือนก่อนแม่ยังมาถามเราว่ารักตัวเองมั้ยและเดือนนี้ก็มากระชากผมเอารองเท้าตบหัวเลยจ้า สับสนสุดๆไปเล๊ย

อยากถามhowtoพระพุทธเจ้าตรัสรู้มาก ถ้าจู่ๆหลับไปแล้วตายแบบไม่รู้สึกตัวจะเป็นอะไรที่ดีมากเลย(ขอแค่อย่ามาตอนอ่านมังที่ตามอยู่ยังไม่จบนะ)
อะแฮ่มๆ ปัญหาคือเขาบอกว่าเราทำตัวเป็นอวชาตบุตร-เอ๊ย ไม่ทำหน้าที่ลูกที่ดี แต่เราก็มองว่าพวกเขาก็นิสัยไม่ดีหลายมาตราฐานค่ะชอบพูดไม่ใช้เหตุผลคุยกับเราตบก่อนค่อยพูด ถึงจะให้ข้าวที่อยู่ช่วยบลาๆแต่แบบนี้มันทำร้ายจิตใจอันบอบบางของเราเกินปัย😁

แหม่ ไอ้เรามันก็สองจิตสองใจอะนะ อยากตุยแต่กลัวเจ็บเลยมาขอคำแนะนำน้ะ แน่นอนว่ายังไม่ตายนะแต่ขอคำแนะนำว่าจะอยู่ให้ถึงม.6ไงดี เสียวโดนลาออกมาก จะตั้งใจเรียนเหมือนกันแต่ร่างกายกับสมองมันไม่ตามเลย*ไม่ใช่ซึมเศร้าเด้อ* เพราะถ้าเราไม่เรียนชีวิตนี้ก็ไร้เป้าหมายความฝันแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรหล้ะ😧

... แล้วก็ขอโทษที่นอกเรื่องบ่อยด้วยเน้อพอดีเขียนตอนหัวเบลอๆน่ะ เลยอาจสลับภาษาพูดหรือเขียนไปมาจนงงว่าไอ้บ้านี่จะเขียนยังไงกันแน่ สกิลสื่อสารยิ่งติดลบอยู่อาจรำคาญนิดนึงน้า เอเฮะ~