เราคบกับผช.คน1อยู่ตอนนี้เขาบวชเป็นพระ วันเป็นนาคเขาจ้างโคมาเต้นที่งาน แล้วเหมือนโคตัวตัวนั้นบอกว่าอยากคุยกับนาคทั้งๆที่รู้ว่านาคมีแฟนแล้ว เลยทิ้งไอจีไว้ให้ วันที่พระเป็นพระเขาก็แอบคุยกัน พอกันทั้งคู่ไม่รู้ผิดรู้ถูก เราโง่มาเป็นเดือนๆพึ่งมารู้ว่าเขาแอบคุยกัน ตอนนั้นโคตรทรมาน เจ็บ ทำกับเราได้ลง พอเราจับได้ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พระคนนี้มีเวลาให้เราน้อยลง เริ่มไม่คุยกับเรา (เรารู้พระสีกาไม่สมควรคุยกัน) แต่มันผิดจากเดิมไปมาก วัน1มี24ชม.ได้คุยกันไม่ถึง20นาที คุยกันที พระก็จะด่าว่าเราทุกครั้ง อะไรเราก็ผิด อย่างเช่นวันนี้
•แชท•
เรา:กลางวันก็ไม่ว่าง มีเวลาก็ไม่ได้คุยกลางคืนก็จำวัด
พระ:สมมุติพระไปอยู่ในวัดที่ไม่มีสัญญาณโยมหนูจะทำไง
เรา:ไม่ต้องเปรียบเทียบหรอกพระ ..... หนูแค่อยากบอกว่า (คิดถึง(ยกเลิกข้อความ)
พระ:ลบเพื่อ
เรา:มันไม่สมควรพูดหนูรู้ หนูเลยลบ
พระ:ถามจริงปัญญาอ่อนปะ
____________________________________
เจอแบบนี้บางทีก็ไปไม่ถูกมันจุกนะ ที่เขาพูดมาแบบนี้ไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิด เราแค่อยากบอกว่าวันๆ1แทบไม่ได้คุยกันเลยนะหนูคิดถึงแต่ก็รู้ว่ามันพูดไม่ได้ เราเลยยกเลิกข้อความ แต่สิ่งที่เขาพิมกับมา มันเจ็บจนพูดไม่ออก ความห่างไกล ระยะทางใจคน คนรอบข้าง มันน่ากลัวเสมอ คนที่เคยรักกันมาเกือบปี ทุกอย่างเปลี่ยนไปแค่พริบตา ทุกวันนี้อยากออกไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่มันติดแค่ว่า รัก เขาไม่ได้ด่าว่าทุกวันหรอก มีพูดดีบ้าง แต่เราน้อยใจร้องไห้ทุกครั้ง ที่เขาเป็นแบบนี้ ความรักมักมีคน1ที่รู้สึกมากกว่าเสมอ ทำไมคนที่เสียใจต้องเป็นเรา ทั้งๆที่เขาเข้าหาเราก่อน