อยากรู้ความคิดของคนอื่นบ้างคะว่า  ถ้ามีความขัดแย้งกับคนอื่นเนี่ย.... คุณต้องการสลายความขัดแย้งอันนั้นมั้ย?

แล้วจำเป็นแค่ไหน  ที่จะต้องมีคนกลางเข้ามาช่วยไกล่เกลี่ยปัญหา  --  จะเล่าประสบการณ์ที่ผ่านมาก็ยินดีรับฟังค่ะ

เหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องมาถามชาวพันทิพก็คือ

....มีคนคนหนึ่ง ก็รู้จักมานานแล้วหละ  แต่ว่ามันมีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ มึนตึง โกรธกันไปและไม่เคยข้องเกี่ยวกันอีกเลย

ซึ่งมันก็มีคนหลายคน เพื่อนหลายกลุ่มที่เค้ารู้จักทั้งเราและอีกฝ่าย  เรียกได้ว่า ถ้านัดคนนั้น  ก็จะไม่นัดคนนี้  รู้ว่าไม่ถูกกัน

ทีนี้ก็มีผู้ใหญ่ 2 ท่าน  ท่านเห็นว่าก็โกรธกันมานานแล้ว ทำไมถึงไม่ดีกันสักที  .. คนที่รับหน้าที่คนกลางมาพูดนี่ก็ลำบากใจสุดๆ

เพราะรู้ว่าอิฉันมีนิสัยประหลาด ที่อาจจะปรี๊ดไปในทิศทางอื่นที่ผิดคาดของคนที่อยากจะไกล่เกลี่ยก็เป็นได้

เราก็เองพยายามรับฟังด้วยใจเย็นๆ  แล้วก็มีความคิดคัดค้านเกิดขึ้นในหัวว่า

....ทำไมต้องดีกันอ้ะ?  ไม่ต้องคบไม่ต้องข้องเกี่ยวไปตลอดชีวิตก็ได้นี่  เค้าไม่ได้มีผลกับเรา  เราไม่ได้มีผลกับเค้า

ความไม่ชอบใจไม่ใช่ความโกรธ  ที่จะทำให้มันหายไปได้เหมือนน้ำดับไฟ   

สำหรับเราความไม่ชอบใจเหมือนอาการแพ้ - ที่แค่สัมผัสก็ผื่นขึ้น  ทำไมเราต้องพยายามกินกุ้งทั้งๆที่เราแพ้กุ้ง ...อะไรแบบนั้น

แต่ข้อความนี้เราไม่ได้พูดให้คนกลางเค้าฟังนะ  เดี๋ยวเค้าเสียกำลังใจ

เราเคยโกรธเพื่อน  แล้วก็หายโกรธได้ด้วยตัวเอง  คิดตกเอง คิดได้เองก็เลิกโกรธ  

ก็เลยสงสัยว่าสำหรับคนอื่นแล้ว  การที่มีคนกลางพยายามเข้ามาไกล่เกลี่ย  พยายามประสานรอยร้าวเนี่ย ..... มันมีผล  มันได้ผลเหรอคะ

ขอบพระคุณสำหรับทุกคำตอบค่ะ