4 สิงหาคม 2565
    19:00 น. ณ ตลาดของของกินในมหาวิทยาลัย

     สวัสดีตอนค่ำค่ะท่านผู้อ่าน
     ตอนนี้กำลังนั่งรอส้มตำ ระหว่างรอ ขอเขียนบันทึกไปด้วยนะคะ  ต่อคิวนักศึกษายาวมาาาาก   เป็นวันแรกที่ได้มาซื้อของกินที่นี่ ทั้งที่อยู่ในมหาวิทยาลัย ตลาดนี้เพิ่งจะเปิดได้ไม่ถึงสองเดือนค่ะ  เป็นตลาดเล็กๆขายอาหาร  ถือว่าช่วยชีวิตเด็กๆได้เยอะเลย เนื่องจากวิทยาเขตนี้ เป็นวิทยาเขตห่างใกลเมือง

    วันนี้จะขอบันทึกสั้น ๆ เกี่ยวกับอาจารย์หนุ่มคนน๊าาานที่เคยเล่าให้อ่านนะคะ  อิอิอิอิ   เมื่อตอนพักกลางวัน ดิฉันสอนเสร็จก็กลับมาหอพัก เจอเขาเดินลงหอพักมาพอดี  (การเป็นผู้ชายหุ่นดี เขาไม่ใช้ลิฟต์กัน🤣  เดินขึ้นลงไปเลยจ่ะ หกชั้น 5555)  ในใจตื่นเต้นแต่ก็ทำการแสดงเหมือนไม่มีอะไรทุกที เบื่อตัวเองเหมือนกัน

    หลังจากเลิกสอนวิชาตอนบ่ายเสร็จ ดิฉันไปห้องสาขาเจออาจารย์ท่านอื่น ๆ ก็ชวนคุยปรับทุกข์เรื่องงาน 😅  แต่ระหว่างคุยกันเปิดประตูทิ้งไว้ เพราะอาจารย์เขากำลังจะกลับพอดี แต่ดิฉันรั้งไว้ให้นั่งคุยเล่นกันก่อน ……. บังเอิญอาจารย์หนุ่มคนนั้นเขาเดินผ่านและหันมาสบตาพอดีแว๊บนึงงงงง  😍 ก็นิ่งไว้ เหมือนเดิม ทำอะไรไม่ได้น้องจากกรี๊ดอยู่ข้างใน 🥲  
      ช่วงห้าโมงครึ่งอาจารย์คนอื่น ๆ กลับหมดแล้ว ดิฉันนั่งเคลียร์งานที่ห้องสาขาช่วงเย็นจนฝนเทลงมา ออกมาเข้าห้องน้ำก็เห็นห้องทำงานถัดไปยังเปิดไฟอยู่ เดาว่าเป็นอาจารย์หนุ่มคนนั้น แอบกรี๊ดในใจสิบรอบ 5555  พอฝนหยุดก็รีบปิดคอมเก็บของ เพราะถ้าฝนตกลงมาหนักอีกคงไม่ได้กลับห้องแน่ๆ  ไม่มีร่ม    
   เดินมาที่ลานจอดรถปรากฎว่าเป็นรถเขาจริงๆด้วย  😆  
   สรุปว่าวันนี้เจอเขาตั้งสองครั้งแหน่ะ  ปกติเห็นแต่รถไม่เจอตัว
   บางทีการที่เป็นแบบนี้มันอาจจะมีความสุขกว่าได้มาคบกันนะ 55555  ตื่นเต้น ลุ้นดี 🫣 มีความสุขได้แอบยิ้มคนเดียว 😁