26 สิงหาคม 2565
     เวลา 21:55 น.
     ณ หอพักบุคลากรในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

     สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ

     หลังจากที่หายไปหลายวัน ไม่มีเวลาเลยแม้แต่จะนอนให้หลับยาวๆ 7ชั่วโมง ตามหลักการนอนให้ได้คุณภาพ สำหรับดิฉันการได้นอนเต็มอิ่มถึง 3 หรือ 4 ชั่วโมงก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้วค่ะ  🙃😄

     บันทึกประจำวันฉบับที่ 17 ของดิฉัน จะขอเริ่มเล่าจากเหตุการณ์ที่ทำให้เริ่มกังวลด้านสุขภาพตั้งแต่เมื่อวานซืนนะคะ   เมื่อวานไม่ได้บันทึกเรื่องราวนี้เหล่านี้ไว้ เพราะคิดว่าเรื่องเล็กน้อย  แต่ลองคิดดูแล้ว มันถี่เกินไป  วันนี้จะบันทึกไว้ เผื่อท่านผู้อ่านที่เข้ามาจะมีคำแนะนำดีๆด้านสุขภาพนะคะ

     เมื่อวานซืนคือวันพุธ  ช่วงเย็นดิฉันมีประชุมที่มหาวิทยาลัยในวิทยาเขตในตัวเมือง  อาจจะเนื่องด้วยเหนื่อยล้าทั้งวัน และเลิกประชุมค่ำ ก็เลยเร่งรีบเก็บของจึงทำให้ลืมสายชาร์จโน้ตบุ๊คไว้ที่โต๊ะประชุม  คืนวันนั้นกลับมาถึงหอพักแล้วเปิดกระเป๋าเพื่อจะเตรียมสอนคาบเรียนนักศึกษาไทยในวันพฤหัส  …..  ได้แต่ถอนหายใจค่ะ ….  ลืมจริง ลืมจัง  โน้ตบุ๊คเหลือแบตไม่ถึง 5%  🥲  

…… ยังดีที่มีโทรศัพท์ ….. และเป็นความโชคดีที่เทอมที่แล้วรับผิดชอบสอนวิชานี้และมีคลิปบันทึกการสอน  เนื่องจากโควิด ทุกครั้งที่สอนถ้าไม่ลืมก็จะอัดคลิปและลงในยูทูปไว้ให้นักศึกษาได้ดูย้อนหลัง   ….  

……. คืนนั้นดิฉันเลยแจ้งงดคลาสและส่งลิ้งค์วิดิโอให้นักศึกษา…และสัปดาห์หน้าคงต้องย้ำเนื้อหาเรื่องนี้อีกรอบ  …….  จนวันนี้ยังรู้สึกผิดที่งดคลาสเนื่องจากความขี้ลืมของตัวเอง

……. จนกระทั่งเมื่อวาน วันพฤหัส เกิดเหตุการอีกหนึ่งเหตุการณ์ ที่ทำให้เริ่มกังวล….. เนื่องจากเมื่อวานแจ้งงดคลาสนักศึกษาแล้ว ตอนเช้าจึงขับเราเข้าเมืองไปเอาสายชาร์จโน้ตบุ๊ค และรีบขับรถกลับมาคณะที่วิทยาเขตนอกเมือง  เพราะนัดหัวหน้าสาขาส่งแฟ้มเอกสารประเมินการทำงาน
……. ช่วงที่หยิบแฟ้มในกระเป๋าถือ และกระเป๋าใบเล็กที่ใส่ปากกา  ปรากฎว่าเจอรีโมททีวีค่ะท่านผู้ชม!!!!!    มันมาได้ยังไงก่อน !!!!

ไม่มีความรู้สึกใดๆว่าหยิบติดมา  และหอพักก็อยู่คนเดียว ….. ไม่มีคนอื่นหยิบใส่กระเป๋าแน่นอน🙄   ……

……… และสิ่งที่ต้องการหยิบจากกระเป๋าอีกอย่างคือโทรศัพท์ จะโอนเงินทอนค่ากาแฟให้เพื่อนร่วมงาน   ……  แต่ไม่มี 🥲   ลืมค่ะ    ลืมโทรศัพท์ ………… เบิ้ดคำสิเว่า………


       สำหรับวันนี้  ทุอย่างราบรื่นปกติดีค่ะ แต่เมื่อคืนนอนน้อยเช่นเคย เพราะเมื่อเช้ามีคาบต้องแปล ก็เตรียมทั้งแปลพาวเวอร์อาจารย์  และงานนำเสนอนักศึกษาต่างชาติสี่คน  เป็นช่วงเช้าที่ยาวนานมาก   ล้าตั้งแต่เตรียมเมื่อคืน  และพูดแปลจนเกือบเที่ยง  
     
        ช่วงบ่ายมีเคลียร์เอกสารแฟ้มที่ส่งหัวหน้า ยังมีบางส่วนไม่เรียบร้อย   เคลียร์แฟ้มเสร็จก็รับกลับหอพักมาเตรียมอุปกรณ์และเสื้อผ้าไปขายที่ถนนคนเดินค่ะ  

        ช่วงเย็นวันนี้ฟ้าครึ้มๆ แอบกังวลว่าฝนจะตก  แต่อาทิตย์ที่แล้วก็ไม่ได้ขาย เพราะฝนตั้งเค้าเหมือนกัน  อาทิตย์นี้จึงลองเสี่ยง  ก็มีฝนลงโปรยมานิดเดียวค่ะ ถือว่าการขายราบรื่น  มีน้องๆเพื่อนร่วมงานไปนั่งหาซื้อขนมมานั่งทานเป็นเพื่อน   ….. เอางานแปลไปทำด้วย  แปลได้สี่หน้า ส่วนใหญ่นั่งคุยกัน 55555

        วันนี้ถือว่าขายดีค่ะ อากาศไม่ร้อน ลมเย็นๆพัดตลอด  คนเยอะช่วงสองทุ่ม  อาจจะทานข้าวเสร็จแล้วออกมาเดินย่อย

        ลมเริ่มแรงช่วงสามทุ่มก็เก็บของก่อนแม่ค้าเจ้าอื่น ระหว่างทางกลับหอฝนเริ่มลงเม็ดโปรยปราย  ถือว่าดีที่รีบเก็บของออกมาก่อน  จะได้พักก่อนที่จะเริ่มเตรียมงานแปลของคาบเช้าวันพรุ่งนี้  

        อาจารย์ประจำวิชาเขาส่งสไลด์มาตั้งแต่วันอังคาร  เนื้อหา 51 หน้า แต่ก็ยังไม่ว่างแปลเลย  ตะกี้ได้นั่งแปลเพิ่มที่ตลาดถนนคนเดิน ตอนนี้ที่แปลไปแล้วรวม 12 หน้า  ส่วนที่เหลือคงอาบน้ำ นั่งพักทำใจซักแป๊บ  คืนนี้คงอีกยาวค่ะ  ♥️

       ฝันดีนะคะทุกคน  อย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ 😁