สวัสดีค่ะ ปัญหาการมช้ชีวิตอีกเเล้ว ครั้งก่อนก็เเม่ลากไปตี ครั้งนี้ก็เพื่อน
ตอนนี้อยู่ ม.2นะคะ เป็นคนถ้าให้พูดตามความคิดตัวเองเลยคือไม่สวยค่ะ เเต่เราอ่ะไม่เคยคิดจ่ะเหยียดคนอื่นเลยน่ะ เเต่พอเป็นตัวเองเเล้วอดไม่ได้
เป็นคนเตี้ยกว่ามาตรฐาน ไม่เก่งเเค่ เลขกับพละ เเละพระพุทธ (ปัจจุบัน) เเต่ เเต่ก่อน ไม่เก่ง อังกฤษ เลข พระพุทธ
พูดก่อนนะคะว่านิสัยปัจจุบันเราคือ
1)พูดเยอะ เเต่ฟังเช่นกัน ชอบเเสดงความคิดตัวเอง ในเรื่องต่างๆ
2) รู้สึกผิดง่ายเเละขอโทษเยอะ เเค่เผลอมองตาก็ขอโทษเเล้วค่ะ เพราะกลัวเค้าโกรษ บางเรื่องมันเล็กมากเเต่เราก็เครียดเเละขอโทษเช่น เผลอเอามือไปดัน เพราะจ่ะเดิน
เรารู้ว่าเราคิดเล็กคิดน่อยเเต่ก็อดไม่ได้ พยายามไม่พูดขอโทษในหลายๆทีอยู่ค่ะ(ที่คนปกติไม่ขอโทษอ่ะน่ะ)
3)ตลก เราชอบพูดให้คนขำ มันสนุกมากกกก
4)เราว่าเรามีความคิด เป็นผู้ใหญ่กว่าคนอื่น ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ(ชาวพันทิปอาจจ่ะคิดว่าม.2ต้อง โต...เเต่ไม่ใช่เลยค่ะ ขอใช้ม.2ที่อยู่เป็นตัววัดนะคะ) เช่นเราไม่พูดคำหยาบถ้าไม่สนิท ไม่กรี้ด รู้ว่าตอนไหนควรเงียบ
5)ไม่เล่นเกม จริงๆก่ะจ่ะลองเล่นRovดูค่ะเพราะคนอื่นในห้อง เล่นเยอะมาก เเต่ก็ไม่สนุกอยู่ดี
ตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนมาก เราอย่ากให้คนเข้าหา มีเพื่อนสนิทสัก2-3คนเป็นกลุ่ม เพื่อนเเบบว่า ตอนเย็นกินข้าวกัน คุยเรื่องต่างๆ ไม่นินทา ช่วยกันทำการบ้าน ติว ใช้คำหยาบเป็น ตลก
เเต่ไม่เคยได้สัมผัสเลยค่ะ เคยมีกลุ่มเพื่อน2ครั้ง
เเต่เค้าชอบเเอบวิ่งหนีเราตอนเราเผลอ 2คนนั้นวิ่งเร็วมากค่ะเราตามไม่ทัน นินทาเราบ้าง(ตอนนั้นประถมมีวิชาว่ายน้ำ เเล้วเราว่ายไม่เก่ง เลยอยู่กลุ่ม1 เเต่เค้าอยู่กลุ่ม2กัน เราเลยเเอบได้ยินบ้าง) ตอนเเรกๆก็ทน เพราะมันประมาณว่า ไม่มีสถานะงอนไม่ได้555(คือก็ไม่ได้สำคัญกับกลุ่มมากเพราะอยู่2คนได้) เเต่เเล้วก็เฝตตัวออกมา
ต่อไป(ประมาณป.4-6) อยู่กับคนนึงที่สนิทกันเเรกๆเพราะชอบนิยายเเนวเดียวกัน เเต่หลังๆเค้าชอบบอกตลอดว่าเราเตี้ยอย่างนู้น อย่างเช่น อ้วนเตี้ย...ตัวเงินตัวทอง..ดำ
ตอนเล่นเกม เราเล่นไม่เก่ง เราใช้โทรศัพท์ เลยกระตุก
เค้าก็ด่าเราตลอด เค้าก็จ่ะงอนวางสายไป เราก็ต้องไปง้อ เพราะกลัวไม่มีเพื่อนเเละตอนนั้นเราก็เด็กเลยเเยกเยาะไม่ออกมาก ความสัมพันธ์มันขึ้นๆลงๆ มีบล็คกันไปเลย เเต่เรียนพิเศษที่เดียวกันเลยมาเล่นเกมกะนอักเเต่อยู่คนล่ะห้องเเล้วมันก็เเย่ๆมาตลอดเราคิดว่า พวกเราสนิทกันเเล้วโลยโพล่งไปว่า เป็นเพื่อนสนิทกับมันก็เเบบว่ะ ห้ะเราไม่สนิทกับคุณ เราก็เลยขอโทษ จนวันนึง เราต้องเเถวอยู่เเล้วโดนจิ้มพุงเเล้วบอกว่าอ้วน เราเสียใจมากเลยไปบอกมัน เเต่มันบอกว่า ก็จริงหนิ เเล้วเราก็วิ่งไปร้องให้ เพราะเราเสียใจมากเราได้ยินมันขอโทษเบาๆ เเอบดีใจน่ะเพราะไม่เคยได้ยินเลย (ตอนนี้คนนั้นเค้า พยายามเดินหลีกเราที่ทางเดินตลอดเลยค่ะ เเบบ เดินไม่ปกติอ่ะค่ะ ต้องหลบตลอด เเบบเวอร์ๆอ่ะค่ะ เราเลยอึดอัดมากๆ(อย่ากให้ช่วยตอบด้วยว่าควรทำยังไงดี เราอายลึกๆ พยายามคิดเเล้วว่าเป็นการกระทำที่เด็กมาก เเต่ก็อายอยู่ดี)
ตอนนี้ม.2เเล้ว อย่ากมีโมเม้นที่พูดตอนโตได้ ว่า เพื่อนคนนี้คบมาตั้งเเต่ม.ต้น เพราะคิดว่าตอนโตคงหาเพื่อนสนิทยาก เราชอบจินตนาการว่าเรามีเพื่อนเป็นผู้ชาย2คนเป็นคน เป็นคนญี่ปุ่น(5555) เเละเอาโมเม้นเพื่อน-เพื่อน ที่เจอมาระหว่างวันมามโนว่าเกิดกับเรา
มันก็มีความสุขดีค่ะเเต่พอนึกได้ว่ามันเเค่ความคิดก็จ่ะเศร้ามาก เย็นๆที่หน้าอกเเปลกๆ ถ้าคิดตอนอยู่ที่บ้านบางทีก็ร้องไห้เลยค่ะ หรือพยายามคิดเเล้วว่าถ้าโตไปจ่ะเลี้ยงเเมว 2ตัวก็รู้สึกดีขึ้น เเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอย่ากมีเพื่อนสนิทอยู่ดี
ตอนนี้คงหาเพื่อนสนิทจากปีนี้ไม่ได้เเล้ว เพราะทำอ่ะไรเเย่ๆไปเยอะ จนคนน่าจ่ะอายถ้าต้องมาสนิทกับเรา เเบบว่า เราเล่นกิฬาไม่เก่งเลยทำอ่ะไรตลกๆไปเยอะ ฮัชชิ่วเสียงดัง ,ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เราดูเป็นคนดราม่ามาก(เเบบพยายามเเยกตัว)ทั้งที่เราไม่ได้อย่ากเป็นอย่างนั้นเเต่เพราะคนไม่ชวนเข้ากลุ่มเฉยๆ,เผลอเเย่งตอบคำถาม , สุดท้ายเลย คือพูดเยอะ
หรือเพราะอ่ะไรเราก็ไม่เเน่ใจว่าทำไมคนไม่อย่ากเข้ามาคุยกับเรา หรืออาจจ่ะเพราะคนมีภาพจำเราตอนเด็กเพราะเราอยู่มาตั้งเเต่ป.1เลย เรื่องๆน่าอายเยอะค่ะ เยอะมาก.... เช่น อ.สุ่มคนมา 3 คนตลอด มาให้เพื่อนโหวดเพื่อเลือกหัวหน้า เราคนเดียวเลยค่ะที่ได้0 จนตอนภาคปลายเค้าบังคับให้เป็นหัวหน้า1อาทิตย์สุดท้าย เพราะคนอื่นเค้าเป็นหมดเเล้ว เเต่เราก็ทำหน้าทีได้เเย่มาก ลืมบอกประนมมือตลอด เเล้วตอนนั้นเราก็ไม่เก่งอังกฤษ จนขนาดเต็ม30ได้1 เลยค่ะ พอ อ.ประกาศหน้าห้องก็อายมากเพื่อนก็จ่ะทำเสียงเเบบ ห่ะ? เเบบเบาๆ ทั้งห้อง หรือเเกล้งบอก ทำได้ไงสุดยอด!! ... ตอนเด็กไม่มีความรับผิดชอบเท่าไร ไม่ส่งงานรอให้ทวงเเล้วค่อยส่ง ตกหลายๆวิชา เเต่ตอนนี้เก่งขึ้นมากมีความรับผิดชอบ อังกฤษตอนนี้เราพูดสื่อสาร คุยเรื่องยากๆได้เเล้วค่ะ
(ที่เล่าเรื่องให้ฟังเพื่อให้เข้าใจนะคะว่าเราเป็นคนยังไง)
กลับมาปัจจุบันก่อน เเต่มันไม่ได้เเย่ขนาดที่ คนเกลียดนะคะ เเต่เราต้องเป็นฝ่ายชวนคุย หรือ ขอเข้ากลุ่มงาน
เราเเค่อย่ากให้มีคนชวนคุย อย่ากน้อยๆก็ เเบบ... เป็นคนตลกจังเลยน่ะ....
ตอนนี้เราอย่ากได้ความช่วยเหลือมากค่ะว่าจ่ะหาเพื่อนยังไง หรืออย่ากให้เพื่อนเข้าหา
สุดท้ายที่อย่ากจ่ะเล่าเฉยๆ เพราะคิดตลอด มีเพื่อนคนนึงย้ายมาปีที่เเล้วเเต่เรียนออนไลน์ เต็มๆปี เพราะฉะนั้นนี่คือปีเเรก(เรียนมาประมาณเดือนที่4เล้วค่ะ) เค้ามีเพื่อนสนิทเร็วมากค่ะ ประมาณ5-6คน ไปเที่ยวดรีมเวิร์ลกัน กินข้าวด้วยกัน มีไลน์กลุ่มกัน (ดรีมเวิร์ลนี่ นอกจากวันเด็กกับพ่อ เเล้วก็เที่ยวกับลูกเพื่อนสนิทเเม่ ก็ไม่เคยไปกับเพื่อนเลยค่ะ ไม่เคยไปเที่ยวหรือกินข้าวกับเพื่อนเลย)
เเล้วเค้าเป็นคนตลกมาก คิดคำใหม่ๆมาได้ตลอด เพื่อนขำตลอด เรียนเก่งในระดับนึง กิฬาดีมากๆ เป็นคนนำคนเกือบทั้งห้องไปเล่นบาสตอนกลางวัน .... ชีวิตที่เราอย่ากได้เลยค่ะ... พูตรงๆคืออิจฉา เเต่ไม่ได้คิดอ่ะไรเเย่ๆกับเพื่อนคนนี้เลยนะคะเค้าทำกับเราดีตลอด...
คือ ตอนเเรกๆที่เรียนปีนี้ก็เกร็งๆใช่มั้ยค่ะทีนี้มีวิชาพละเราจับกลุ่ม3คน เราได้อยู่กับคู่ของเขาด้วย เเล้วเราก็คิดว่านี่เเหล่ะคือคนที่จ่ะสนิท ตอนกลางวันเราเลยเดินกลับห้องกับเขา(เเละเพื่อนคนเดิม)เขาดูตลกธรรมชาติมากๆกับเพื่อนคนนั้น เราพยายามจอย ขำ พยายามพยายามทำตาม ทำได้3-4วัน เราก็เลิกล่ะ เพราะคิดว่าอาจจ่ะออกตังเเรง เเต่เค้าคุยกับคนอื่นเเละสนิทเร็วมาก อาจจ่ะจากการเล่นrov วันต่อๆมาเราไม่ได้พยายามสนิทเหมือนเดิม เราก็เริ่มออกห่างเพราะดูเหมือนเพื่อนของเขาไม่ชอบเรา เเต่ก็ไม่ได้ดูจ่ะทำเกลียดน่ะ ตอนเที่ยงพวกเขาเริ่มเล่นบาส เเต่ก็ไม่ชวนเรา 1อาทิตย์เราไม่รู้เลยว่าตอนเที่ยงไปไหนกัน จนวันนึงเราไปเล่นด้วย อย่างที่ว่าเราเตี้ย(เเต่เค้าก็สูงกว่าเราเเค่นิดหน่อยน่ะเเต่เล่นเก่งมาก) เเต่เราเล่นไม่เก่ง ไม่มีใครส่งลูกให้เราเลย... เลย เริ่มมีกลุ่มไลน์ มีดิสคอร์ด ไม่มีเรา ตอนนี้ที่พิมท์อยู่รู้สึกเสียดายมาก คิดว่าควรจาะหัดเล่นrov.. ควรเล่นกิฬาเก่งกว่านี้ หรือไม่ไปเล่นด้วยตอนนั้นเพราะอายมาก ตอนที่กลุ่มที่ไปเทียวดรีมเวิร์ลที่เราเล่ายังไม่สนิทกัน เราควรจ่ะขอนั่งโต๊ะศิลปะด้วย... (เราอายกลัวเค้าปฏิเสธเลยไม่กล้าบอนั่งด้วย ) ควรเลือกว่าจ่ะ ให้จับกลุ่มเอง ตามๆเค้าเพราะดูไม่เข้าพวก ควรมาเช้ากว่านี้เพื่อจ่ะเลือกที่นั่งติดๆกับเค้าเเต่ตอนนี้ต้องมานั่งเเยกห่างกับคนอื่น นั่งกับคนไม่ค่อยตั้งใจเรียนเเละพูดตลอดเวลา .... ส่วนผู้หญิงในห้องที่เหลือมีกลุ่มกัน เเละผู้ชายเราคุยด้วยก็สนุกดีค่ะ เเต่เค้าก็ไม่อย่ากจ่ะสนิทเเบบนั้นกับเราเพราะโดนล้อว่า คิดอ่ะไรกันป่ะเนี้ย ต่างๆนาๆ
เเล้วเราก็มีเพื่อนคนนึงที่พยายามตามๆ เราเเต่เราก็ไม่อย่ากสนิทกับเค้าเพราะเรียนไม่เก่งเเล้วก็เเต่งหน้า มัดผมตลอดเวลา(ผิดกฏ)ไม่ตั้งใจทำอ่ะไร เเล้วคนก็ไม่ชอบเค้า พอเค้าพยายามสนิทกับเราเราก็ไม่กล้าปฏิเสธ จนตอนนี้คนทั้งห้องคิดว่าเราสนิทกัน... เเละชอบนินทาคน
ตอนนี้พวกเค้าสนิทกันมากเราคงเข้าไม่ได้เเล้ว
ตอนนี้คงหาเพื่อนจากห้องนี้ไม่ได้คงต้อง รอปีหน้า
เลยอย่ากมาขอคำเเนะนำว่าควรจาะทำยังไงดี หรือเล่าประสบการณ์ได้เพื่อนสนิททีค่ะ เราจ่ะพยายามพูดน้อยลงเเล้วก็ขอโทษเท่าที่จำเป็นดู
ทำยังไงให้เพื่อนอาย่ากเข้าหา
ตอนนี้อยู่ ม.2นะคะ เป็นคนถ้าให้พูดตามความคิดตัวเองเลยคือไม่สวยค่ะ เเต่เราอ่ะไม่เคยคิดจ่ะเหยียดคนอื่นเลยน่ะ เเต่พอเป็นตัวเองเเล้วอดไม่ได้
เป็นคนเตี้ยกว่ามาตรฐาน ไม่เก่งเเค่ เลขกับพละ เเละพระพุทธ (ปัจจุบัน) เเต่ เเต่ก่อน ไม่เก่ง อังกฤษ เลข พระพุทธ
พูดก่อนนะคะว่านิสัยปัจจุบันเราคือ
1)พูดเยอะ เเต่ฟังเช่นกัน ชอบเเสดงความคิดตัวเอง ในเรื่องต่างๆ
2) รู้สึกผิดง่ายเเละขอโทษเยอะ เเค่เผลอมองตาก็ขอโทษเเล้วค่ะ เพราะกลัวเค้าโกรษ บางเรื่องมันเล็กมากเเต่เราก็เครียดเเละขอโทษเช่น เผลอเอามือไปดัน เพราะจ่ะเดิน
เรารู้ว่าเราคิดเล็กคิดน่อยเเต่ก็อดไม่ได้ พยายามไม่พูดขอโทษในหลายๆทีอยู่ค่ะ(ที่คนปกติไม่ขอโทษอ่ะน่ะ)
3)ตลก เราชอบพูดให้คนขำ มันสนุกมากกกก
4)เราว่าเรามีความคิด เป็นผู้ใหญ่กว่าคนอื่น ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ(ชาวพันทิปอาจจ่ะคิดว่าม.2ต้อง โต...เเต่ไม่ใช่เลยค่ะ ขอใช้ม.2ที่อยู่เป็นตัววัดนะคะ) เช่นเราไม่พูดคำหยาบถ้าไม่สนิท ไม่กรี้ด รู้ว่าตอนไหนควรเงียบ
5)ไม่เล่นเกม จริงๆก่ะจ่ะลองเล่นRovดูค่ะเพราะคนอื่นในห้อง เล่นเยอะมาก เเต่ก็ไม่สนุกอยู่ดี
ตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนมาก เราอย่ากให้คนเข้าหา มีเพื่อนสนิทสัก2-3คนเป็นกลุ่ม เพื่อนเเบบว่า ตอนเย็นกินข้าวกัน คุยเรื่องต่างๆ ไม่นินทา ช่วยกันทำการบ้าน ติว ใช้คำหยาบเป็น ตลก
เเต่ไม่เคยได้สัมผัสเลยค่ะ เคยมีกลุ่มเพื่อน2ครั้ง
เเต่เค้าชอบเเอบวิ่งหนีเราตอนเราเผลอ 2คนนั้นวิ่งเร็วมากค่ะเราตามไม่ทัน นินทาเราบ้าง(ตอนนั้นประถมมีวิชาว่ายน้ำ เเล้วเราว่ายไม่เก่ง เลยอยู่กลุ่ม1 เเต่เค้าอยู่กลุ่ม2กัน เราเลยเเอบได้ยินบ้าง) ตอนเเรกๆก็ทน เพราะมันประมาณว่า ไม่มีสถานะงอนไม่ได้555(คือก็ไม่ได้สำคัญกับกลุ่มมากเพราะอยู่2คนได้) เเต่เเล้วก็เฝตตัวออกมา
ต่อไป(ประมาณป.4-6) อยู่กับคนนึงที่สนิทกันเเรกๆเพราะชอบนิยายเเนวเดียวกัน เเต่หลังๆเค้าชอบบอกตลอดว่าเราเตี้ยอย่างนู้น อย่างเช่น อ้วนเตี้ย...ตัวเงินตัวทอง..ดำ
ตอนเล่นเกม เราเล่นไม่เก่ง เราใช้โทรศัพท์ เลยกระตุก
เค้าก็ด่าเราตลอด เค้าก็จ่ะงอนวางสายไป เราก็ต้องไปง้อ เพราะกลัวไม่มีเพื่อนเเละตอนนั้นเราก็เด็กเลยเเยกเยาะไม่ออกมาก ความสัมพันธ์มันขึ้นๆลงๆ มีบล็คกันไปเลย เเต่เรียนพิเศษที่เดียวกันเลยมาเล่นเกมกะนอักเเต่อยู่คนล่ะห้องเเล้วมันก็เเย่ๆมาตลอดเราคิดว่า พวกเราสนิทกันเเล้วโลยโพล่งไปว่า เป็นเพื่อนสนิทกับมันก็เเบบว่ะ ห้ะเราไม่สนิทกับคุณ เราก็เลยขอโทษ จนวันนึง เราต้องเเถวอยู่เเล้วโดนจิ้มพุงเเล้วบอกว่าอ้วน เราเสียใจมากเลยไปบอกมัน เเต่มันบอกว่า ก็จริงหนิ เเล้วเราก็วิ่งไปร้องให้ เพราะเราเสียใจมากเราได้ยินมันขอโทษเบาๆ เเอบดีใจน่ะเพราะไม่เคยได้ยินเลย (ตอนนี้คนนั้นเค้า พยายามเดินหลีกเราที่ทางเดินตลอดเลยค่ะ เเบบ เดินไม่ปกติอ่ะค่ะ ต้องหลบตลอด เเบบเวอร์ๆอ่ะค่ะ เราเลยอึดอัดมากๆ(อย่ากให้ช่วยตอบด้วยว่าควรทำยังไงดี เราอายลึกๆ พยายามคิดเเล้วว่าเป็นการกระทำที่เด็กมาก เเต่ก็อายอยู่ดี)
ตอนนี้ม.2เเล้ว อย่ากมีโมเม้นที่พูดตอนโตได้ ว่า เพื่อนคนนี้คบมาตั้งเเต่ม.ต้น เพราะคิดว่าตอนโตคงหาเพื่อนสนิทยาก เราชอบจินตนาการว่าเรามีเพื่อนเป็นผู้ชาย2คนเป็นคน เป็นคนญี่ปุ่น(5555) เเละเอาโมเม้นเพื่อน-เพื่อน ที่เจอมาระหว่างวันมามโนว่าเกิดกับเรา
มันก็มีความสุขดีค่ะเเต่พอนึกได้ว่ามันเเค่ความคิดก็จ่ะเศร้ามาก เย็นๆที่หน้าอกเเปลกๆ ถ้าคิดตอนอยู่ที่บ้านบางทีก็ร้องไห้เลยค่ะ หรือพยายามคิดเเล้วว่าถ้าโตไปจ่ะเลี้ยงเเมว 2ตัวก็รู้สึกดีขึ้น เเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอย่ากมีเพื่อนสนิทอยู่ดี
ตอนนี้คงหาเพื่อนสนิทจากปีนี้ไม่ได้เเล้ว เพราะทำอ่ะไรเเย่ๆไปเยอะ จนคนน่าจ่ะอายถ้าต้องมาสนิทกับเรา เเบบว่า เราเล่นกิฬาไม่เก่งเลยทำอ่ะไรตลกๆไปเยอะ ฮัชชิ่วเสียงดัง ,ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เราดูเป็นคนดราม่ามาก(เเบบพยายามเเยกตัว)ทั้งที่เราไม่ได้อย่ากเป็นอย่างนั้นเเต่เพราะคนไม่ชวนเข้ากลุ่มเฉยๆ,เผลอเเย่งตอบคำถาม , สุดท้ายเลย คือพูดเยอะ
หรือเพราะอ่ะไรเราก็ไม่เเน่ใจว่าทำไมคนไม่อย่ากเข้ามาคุยกับเรา หรืออาจจ่ะเพราะคนมีภาพจำเราตอนเด็กเพราะเราอยู่มาตั้งเเต่ป.1เลย เรื่องๆน่าอายเยอะค่ะ เยอะมาก.... เช่น อ.สุ่มคนมา 3 คนตลอด มาให้เพื่อนโหวดเพื่อเลือกหัวหน้า เราคนเดียวเลยค่ะที่ได้0 จนตอนภาคปลายเค้าบังคับให้เป็นหัวหน้า1อาทิตย์สุดท้าย เพราะคนอื่นเค้าเป็นหมดเเล้ว เเต่เราก็ทำหน้าทีได้เเย่มาก ลืมบอกประนมมือตลอด เเล้วตอนนั้นเราก็ไม่เก่งอังกฤษ จนขนาดเต็ม30ได้1 เลยค่ะ พอ อ.ประกาศหน้าห้องก็อายมากเพื่อนก็จ่ะทำเสียงเเบบ ห่ะ? เเบบเบาๆ ทั้งห้อง หรือเเกล้งบอก ทำได้ไงสุดยอด!! ... ตอนเด็กไม่มีความรับผิดชอบเท่าไร ไม่ส่งงานรอให้ทวงเเล้วค่อยส่ง ตกหลายๆวิชา เเต่ตอนนี้เก่งขึ้นมากมีความรับผิดชอบ อังกฤษตอนนี้เราพูดสื่อสาร คุยเรื่องยากๆได้เเล้วค่ะ
(ที่เล่าเรื่องให้ฟังเพื่อให้เข้าใจนะคะว่าเราเป็นคนยังไง)
กลับมาปัจจุบันก่อน เเต่มันไม่ได้เเย่ขนาดที่ คนเกลียดนะคะ เเต่เราต้องเป็นฝ่ายชวนคุย หรือ ขอเข้ากลุ่มงาน
เราเเค่อย่ากให้มีคนชวนคุย อย่ากน้อยๆก็ เเบบ... เป็นคนตลกจังเลยน่ะ....
ตอนนี้เราอย่ากได้ความช่วยเหลือมากค่ะว่าจ่ะหาเพื่อนยังไง หรืออย่ากให้เพื่อนเข้าหา
สุดท้ายที่อย่ากจ่ะเล่าเฉยๆ เพราะคิดตลอด มีเพื่อนคนนึงย้ายมาปีที่เเล้วเเต่เรียนออนไลน์ เต็มๆปี เพราะฉะนั้นนี่คือปีเเรก(เรียนมาประมาณเดือนที่4เล้วค่ะ) เค้ามีเพื่อนสนิทเร็วมากค่ะ ประมาณ5-6คน ไปเที่ยวดรีมเวิร์ลกัน กินข้าวด้วยกัน มีไลน์กลุ่มกัน (ดรีมเวิร์ลนี่ นอกจากวันเด็กกับพ่อ เเล้วก็เที่ยวกับลูกเพื่อนสนิทเเม่ ก็ไม่เคยไปกับเพื่อนเลยค่ะ ไม่เคยไปเที่ยวหรือกินข้าวกับเพื่อนเลย)
เเล้วเค้าเป็นคนตลกมาก คิดคำใหม่ๆมาได้ตลอด เพื่อนขำตลอด เรียนเก่งในระดับนึง กิฬาดีมากๆ เป็นคนนำคนเกือบทั้งห้องไปเล่นบาสตอนกลางวัน .... ชีวิตที่เราอย่ากได้เลยค่ะ... พูตรงๆคืออิจฉา เเต่ไม่ได้คิดอ่ะไรเเย่ๆกับเพื่อนคนนี้เลยนะคะเค้าทำกับเราดีตลอด...
คือ ตอนเเรกๆที่เรียนปีนี้ก็เกร็งๆใช่มั้ยค่ะทีนี้มีวิชาพละเราจับกลุ่ม3คน เราได้อยู่กับคู่ของเขาด้วย เเล้วเราก็คิดว่านี่เเหล่ะคือคนที่จ่ะสนิท ตอนกลางวันเราเลยเดินกลับห้องกับเขา(เเละเพื่อนคนเดิม)เขาดูตลกธรรมชาติมากๆกับเพื่อนคนนั้น เราพยายามจอย ขำ พยายามพยายามทำตาม ทำได้3-4วัน เราก็เลิกล่ะ เพราะคิดว่าอาจจ่ะออกตังเเรง เเต่เค้าคุยกับคนอื่นเเละสนิทเร็วมาก อาจจ่ะจากการเล่นrov วันต่อๆมาเราไม่ได้พยายามสนิทเหมือนเดิม เราก็เริ่มออกห่างเพราะดูเหมือนเพื่อนของเขาไม่ชอบเรา เเต่ก็ไม่ได้ดูจ่ะทำเกลียดน่ะ ตอนเที่ยงพวกเขาเริ่มเล่นบาส เเต่ก็ไม่ชวนเรา 1อาทิตย์เราไม่รู้เลยว่าตอนเที่ยงไปไหนกัน จนวันนึงเราไปเล่นด้วย อย่างที่ว่าเราเตี้ย(เเต่เค้าก็สูงกว่าเราเเค่นิดหน่อยน่ะเเต่เล่นเก่งมาก) เเต่เราเล่นไม่เก่ง ไม่มีใครส่งลูกให้เราเลย... เลย เริ่มมีกลุ่มไลน์ มีดิสคอร์ด ไม่มีเรา ตอนนี้ที่พิมท์อยู่รู้สึกเสียดายมาก คิดว่าควรจาะหัดเล่นrov.. ควรเล่นกิฬาเก่งกว่านี้ หรือไม่ไปเล่นด้วยตอนนั้นเพราะอายมาก ตอนที่กลุ่มที่ไปเทียวดรีมเวิร์ลที่เราเล่ายังไม่สนิทกัน เราควรจ่ะขอนั่งโต๊ะศิลปะด้วย... (เราอายกลัวเค้าปฏิเสธเลยไม่กล้าบอนั่งด้วย ) ควรเลือกว่าจ่ะ ให้จับกลุ่มเอง ตามๆเค้าเพราะดูไม่เข้าพวก ควรมาเช้ากว่านี้เพื่อจ่ะเลือกที่นั่งติดๆกับเค้าเเต่ตอนนี้ต้องมานั่งเเยกห่างกับคนอื่น นั่งกับคนไม่ค่อยตั้งใจเรียนเเละพูดตลอดเวลา .... ส่วนผู้หญิงในห้องที่เหลือมีกลุ่มกัน เเละผู้ชายเราคุยด้วยก็สนุกดีค่ะ เเต่เค้าก็ไม่อย่ากจ่ะสนิทเเบบนั้นกับเราเพราะโดนล้อว่า คิดอ่ะไรกันป่ะเนี้ย ต่างๆนาๆ
เเล้วเราก็มีเพื่อนคนนึงที่พยายามตามๆ เราเเต่เราก็ไม่อย่ากสนิทกับเค้าเพราะเรียนไม่เก่งเเล้วก็เเต่งหน้า มัดผมตลอดเวลา(ผิดกฏ)ไม่ตั้งใจทำอ่ะไร เเล้วคนก็ไม่ชอบเค้า พอเค้าพยายามสนิทกับเราเราก็ไม่กล้าปฏิเสธ จนตอนนี้คนทั้งห้องคิดว่าเราสนิทกัน... เเละชอบนินทาคน
ตอนนี้พวกเค้าสนิทกันมากเราคงเข้าไม่ได้เเล้ว
ตอนนี้คงหาเพื่อนจากห้องนี้ไม่ได้คงต้อง รอปีหน้า
เลยอย่ากมาขอคำเเนะนำว่าควรจาะทำยังไงดี หรือเล่าประสบการณ์ได้เพื่อนสนิททีค่ะ เราจ่ะพยายามพูดน้อยลงเเล้วก็ขอโทษเท่าที่จำเป็นดู