ขอคำปรึกษาความรักหน่อยค่ะ อาจจะเล่าแบบทำให้งง แต่จะพยายามรวบรัดให้กระชับนะคะ ใครไม่อยากอ่านยาวจะไฮไลท์ไว้ให้อ่านเฉพาะค่ะ
.
.
.
แล้วเค้าก็มาบอกว่าความรู้สึกเขามันไม่ได้เต็ม 100% เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เหมือนแบบเสียใจมากจนเผื่อใจไว้ เราก็ยอมรับนะคะ รู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง เราก็ค่อยๆปรับนิสัยอารมณ์ร้อนของตัวเองลงจนเค้าก็รับรู้ได้ แต่กลับกันคือเขาขี้หงุดหงิดแทน ซึ่งเขาก็ยอมรับอีกและยังบอกอีกว่าไม่รู้ว่าทำไม 
.
จนมาล่าสุดเราทะเลาะกันอีกครั้งด้วยเรื่องอารมณ์ฉุนเฉียวของเขา เราร้องไห้หนักมาก สุดท้ายเค้าเอ่ยคำว่าเลิกออกมา เราก็รู้ตัวเองแน่แล้วว่าเราไม่อยากเสียเขาไปเลยง้อ เขาคิดทบทวนนานมากและหลายรอบที่เหมือนจะตัดใจ ต่างคนต่างน้ำตาซึม ก่อนเขาพูดมาคำนึงก่อนจะคืนดีว่า 'เป็นครั้งสุดท้ายนะ' เราก็รู้สึกจุก เลยรับปากว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ทำให้เธออยากจะไป 
.
ซึ่งอะไรหลายๆอย่างเริ่มกลับมาเป็นปกติในเรื่องของกิจวัตรประจำวัน แต่ก็รู้สึกว่าเขาเหมือนห่างออกไปอีก เคยถามแล้วว่าพอจะมีอะไรทดแทนได้มั้ย เค้าก็ตอบว่าไม่มี ตอนนี้ก็เลยรู้สึกหวิวๆใจ เหมือนเดินอยู่บนอาคารที่ฐานไม่มั่นคง
.
#คำถามที่ต้องการคำแนะนำ
-เรารู้สึกไม่เสียใจแน่นอนที่ไปต่อ แต่จะทำยังไงที่จะซัพพอร์ตจิตใจของเขาได้ เราอยากให้เป็นเหมือนช่วงแรกๆที่เราคบกัน ถึงจะมีทะเลาะกันบ่อย แต่ต่างคนต่างพยายามรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ 

-ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคิดว่าจะไปกันรอดมั้ย

-ถ้าเราจะพยายามเปลี่ยนเป็นคนที่ดีขึ้นกว่านี้ ไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เขายังเป็นผู้รับอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนเดิมแบบนี้ แนวโน้มความสัมพันธ์มันจะเป็นไปในทิศทางไหนคะ

ปล.สำคัญมาก ; ไม่ได้ลงดีเทลเรื่องการทะเลาะกันนะคะ แต่จากเสียงรอบข้างที่เคยปรึกษาผู้ใหญ่แล้ว คือต่างคนต่างมีเหตุผลที่ไม่งี่เง่าเลย แต่ฝ่ายชายไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการเปิดใจคุยกัน เหมือนพอมีปัญหาเขาจะแก้ปัญหาตัวเองในการอยู่คนเดียว แต่เราต้องการจะเคลียร์ให้จบเลยเพราะเราชอบคิดมาก และเขาเป็นคนไม่ชอบพูดหรืออธิบายอะไร เวลาเราถามอะไรไป เขาก็จะเงียบ เลยทำให้ปัญหาเล็กเป็นเรื่องใหญ่ตลอด