ต้องเล่าย้อนไปก่อนว่า ผมคบกับแฟนมาจะเกือบหนึ่งปีละครับ ผมกับเชามีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกันมาก ทั้งรสนิยม นิสัยใจคอ ช่วงแรกๆเราก็คบกันดีรักกันมาก ก็เป็นช่วงโปรนั้นแหละครับปกติดี พอผ่านช่วงนั้นมาก็ยังคงมีความรู้สึกแบบบนั้นอยู่ไม่ได้ถึงกับจางหายไป เริ่มมีผิดใจกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ความคิดไม่ตรงกันบ้าง ก็ผ่านมันมาได้ด้วยการพูดคุยเคลียร์ความรู้สึก ความคิดต่างๆให้มันเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ก็เหมือนจะเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่อะครับ เราสองคนก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมากขึ้น มาอยู่นอนห้องเดียวกัน มีออกไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันสองคน ก็มีช่วงเวลาดี แต่พอถึงบทช่วงเวลาที่มีปากเสียงกัน ส่วนมากจะเป็นฝ่ายผมที่ยอมให้กับเขาตลอด ไม่เคยพูดคำรุนแรงใส่เลยถึงจะทะเลาะกันหนักมากๆ ในความคิดผมคือผมไม่ได้อยากทำให้เขาเสียความรู้สึกเลยสักนิด ผมอยากที่จะอยู่กับเขาไปนานๆ ในช่วงเวลาที่อารมณ์ร้อนกันทั้งสองฝ่าย ผมก็จะถอยออกมาก้าวหนึ่ง ผมคิดว่าการที่อารมณ์ร้อนทั้งคู่ ถึงจะคุยกันด้วยเหตุและผลสักกี่ล้านข้อก็ไม่มีใครรับฟังใครได้

แต่พอสักสองสามเดือนก่อน เราสองคนก็เริ่มมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น ทั้งที่เรื่องเล็กๆก็ถูกทำให้เป็นเรื่องใหญ่ บางวันก็มีปากเสียงกันตั้งแต่เช้าเลย ทั้งๆที่ผมก็เหมือนเดิม ทำดีกับเขาตลอดแต่เหมือนว่าเชาจะไม่ได้เห็นค่ามันเลย ไม่ได้ตอบกลับสิ่งที่ผมทำให้ไป หรือเพราะว่าผมขาดหวังที่จะสิ่งที่จะได้รับเหมือนที่ผมทำไป จนมาวันนี้เขาบอกกับผมว่า "เขาเหนื่อย" ที่จะต้องมามีปากเสียงกันแบบนี้ตลอดทุกวัน เขาอยากที่จะห่างกันไป ผมเลยตอบกลับเขาว่า เราลองหาทาง
แก้กันดูก่อนสักครั้งได้ไหม ถ้ามันไม่ไหวจริงๆผมก็พร้อมที่จะเดินออกมา 

เลยอยากจะถามพี่ๆที่มีประสบการณืว่าผมควรจะทำยังไงดีครับกับสถานการณ์ตอนนี้ของผม คือผมก็อยากที่จะอยู่รักกับเขา แต่ก็ไม่ได้อยากรั้งเขาไว้ให้เหนื่อยกับผม ผมต้องแก้ตรงไหนดีครับ หรือผมควรจะพอกับความสัมพันธ์นี้ดี