สวัสดีครับวันนี้ผมมาเล้าเรื่องที่ผมเจอกับตัวนะโรงเรียนเเห่งหนึ่งผมสุดจะทนเเล้วจริงๆไม่อยากเก็บเอาไว้ โรงเรียนนี้มีเเต่นักเรียนที่เกเร เช่น
สูบบุหรี่ตั้งเเต่ ป.4 สูบกันชา ผมเป็นคนที่ปกติที่สุดในโรงเรียน ผมไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่ยุ้งกับสิ่งไม่ดี ผมชอบถูกบังคับให้กิน เเต่ผมไม่ต่อให้ตายก็ไม่กินเพราะผมได้สัญญากับคนที่ผมรักที่สุดที่จากไปเเล้วคุณพ่อผมเอง พอผมตอบ ไม่เอา พวกมันก็มาตีมาต่อยผม บางทีก็มาดักตีผมตอนกลับบ้าน ผมขับรถไม่เป็นนะครับปันจักรยานไปโรงเรียนทุกวัน โรงเรียนห่างจากบ้านไปกลับรวม6.5กิโลเมตร บางทีพวกมันก็มาปล่อยลมรถผม เอารถผมไปทำพัง เเละนักสุดเอาปืนมาจ่อที่หัว
ส่วนครูก็เเบ่งเป็นฝ่ายๆกัน ครู ม.1-ม.3 เป็นฝ่ายหนึ่งป.1-ป.6อีกฝ่ายหนึ่ง โกงเงินโรงเรียนกันไปเยอะมากครูป.1-ป.6 เเต่ก็ยังมีครูดีนะ ครูม.1-3 ขอพัดลมในห้อง 6-7ปี เเล้วยังไม่ให้ คิดดู ห้องน้ำก็ต่างกันมาก 
อาหารกลางวันก็ด้วย บางทีกินอยู่มีหัวตุ๊กเเก ในอาหาร บางที่มีปีเตอร์ ไม่เคยมีหมูกินมีเเต่เศษไก่ บางที่มีส้มตำเเค่เมนูเดียว ให้น้องมาก ชาวบ้านต่างก็ไม่ชอบส่งคำรองไปหาคนที่ตรวจสอบอาหารการกินของรัฐ พอร้ฐมาตรวจสอบวันนั้นอาหารกลางวัน ดูดีมากมากเเบบมากที่สุด พอไป2-3วัน กลับมาเหมือนเดิมทุกอย่างพอดีคนร้องเรียงมากขึ้นวันหนึ่งทางรัฐได้เเอบตรวจ พอเห็นเท้านั้นเเหละคนที่ตรวจตะโกนว่า นี้อาหารคนหรืออาหารหมา มันเหมือนจริงๆนะตอนนั้นผมซะใจมากๆ ผมขอพูดเลยนะ ห้องผมเรียนไม่จบกัน11กว่าคนเพราะครูคนเดียว เค้าไม่ให้พวกผมเเก่รอขอเเทบตายก็ไม่ให้จนผมต้องขอลาออก เรื่นี้ผ่านมา3ปีเเล้ว เเต่โรงเรียนก็เหมือนเดิม มีใครเคยเจอเเบบผมบาง เเต่ผมยังดีที่ยังรักษาความดีในตัวเองใด้ไม่ไปยุ้งกับสิ่งไม่ดี