ผมโดนไล่ออกจากบ้านเพราะน้องสาวชอบโยนความผิดมาให้ผมหลายครั้งจนแม่ด่าผมแล้วไล่ออกจากบ้าน
แม่ทะเลาะกับพ่อเลี้ยงเรื่องขวดน้ำบนที่นอนแล้วน้องก็ไม่กล้าบอกว่าน้องเอาไปไว้เลยโยนมาให้ผมที่ชอบไปนอนเล่นห้องพ่อเลี้ยงเลยโดนไปเต็มๆทั้งที่ผมเก็บที่น้องให้เรียบร้อยตลอด วันนั้นออกมาจากห้องพ่อเลี้ยงแล้วน้องผมก็ไปนอนต่อแล้วเอาของเข้าไปกินในห้อง พอพ่อเลี้ยงกลับมาบ้านเห็นว่ามีขวดน้ำเย็นวางอยู่ตรงที่นอนเค้าเลยไปคุยกับแม่แล้วก็ทะเลาะกันผมก็เลยออกมาอยู่บ้านยายที่ผมนอนอยู่แล้วแม่ก็โทรมาว่า(เป็น อะไรนักหนาทำแต่ให้พวกกูทะเลาะกัน)ผมเลยถามไปว่าผมทำอะไรผมหรอ แม่บอก(ไม่ต้องพูดมึกเกิดมาทำไมแค่หายใจก็ผิดแล้วบักสันดาน)ผมร้องไห้กับคำพูดของแม่ที่ด่าผม แล้วคือผมเป็นโรคซึมเศร้า แม่ก็ยังกล้าด่าผมขนาดนี้ แล้วตอนเช้าแม่หอบเสื้อผ้าผมมาทิ้งด้านนอกบ้านแล้วแม่ก็เรียกผมมาเก็บเสื้อผ้านี่คือผมผิดมากใช่มั้ยที่เกิดมาแล้วแม่ก็ยังบอกอีกว่ากูไม่เคยอยากมีเป็นลูก ผมเก็บของเสร็จกำลังจะไปอยู่บ้านเพื่อน ผมถามน้องว่าพี่ทำจริงๆหรอแล้วเดินไปกอดน้องแล้วบอกว่าดูแลแม่ดีๆนะพี่จะไม่ได้กลับมาแล้วถ้าเป็นไปได้ไปบอกความจริงกับแม่นะ น้องเลยรีบไปสาระภาพว่าน้องเป็นคนทำเอง แม่รู้สึกผิดที่ว่าผมเลยมาขอโทษผมแล้วจะมากอดผมเหมือนทุกครั้ง แต่ผมไม่ยอมแล้ว ผมกลัวแม่ผมมากผมเลยผลักแม่ออกไปแล้วผมบอกว่าผมพอแล้วครับกับการตบหัวแล้วลูบหลังแล้วผมจะไม่กลับมาอีกแน่นอนแล้วแม่ก็ด่าผมอีกครับแล้วไล่ผมออกเหมือนเดิมผมเลยกลับมาอยู่ที่ที่ผมควรอยู่คือบ้านย่าที่เลี้ยงผมมาแต่เกิดแล้วแม่ก็ยึดบัญชีทนาคารผมบล็อกผมทุกช่องทางผมเลยต้องอยู่กับปู่ย่าแต่ปู่ย่าก็แก่แล้วไม่อยากให้พวกท่านส่งผมเรียนเลยออกจากโรงเรียน
ผมผิดหรอที่น้องห้องตัวเองที่พ่อเลี้ยงมาแย่ง
ผมโดนไล่ออกจากบ้านเพราะน้องสาวชอบโยนความผิดมาให้ผมหลายครั้งจนแม่ด่าผมแล้วไล่ออกจากบ้าน
ผมผิดหรอที่น้องห้องตัวเองที่พ่อเลี้ยงมาแย่ง