ตอนนี้พยายามเร่งความเพียรอยู่ค่ะ เจริญสติปัฎฐาน 4 และดูลมหายใจค่ะ ตามรู้ทันจิตได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะ บางทีก็ไว แต่บางทีก็ช้าเป็นชั่วโมงเป็นวันเลยก็มีค่ะ แต่ก็พยายามตามดูไปเรื่อย ๆ และกำลังพยายามดูลมหายใจขณะใช้ชีวิตประจำวันค่ะ เป็นงานที่ยากมากแต่ก็เห็นผลพอสมควร ที่เห็นผลคือ เห็นกิเลสในใจตนค่ะ กิเลส การปรุงแต่งมันมากมายจริง ๆ ความคิดนี่ไม่หยุดนิ่งเลย ตามดูถึงได้รู้ แต่ตอนนี้กำลังพยายามดูลมหายใจเพื่อปิดประตูทวารค่ะ  มีความรู้สึกว่าการทำงานอาชีพที่ใช้ความรู้ที่เรียนมาที่ว่ายาก ก็ยังไม่ยากเท่ากับการฝึกจิต การละกิเลสนี้เลยค่ะ ขอสรรเสริญพระพุทธองค์และเหล่าพระอรหันต์ด้วยใจจริงเลยค่ะ ท่านสามารถละกิเลสให้หมดไปได้  ไม่ธรรมดาจริง ๆ ค่ะ

สำหรับการใช้ชีวิตของเรา เราจะรู้สึกว่าธรรมะเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของเราในเกือบจะทุกเรื่องทั้งตอนที่อยู่คนเดียวและตอนที่อยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม
ยิ่งปฏิบัติธรรมมากขึ้น เราก็รู้สึกว่าธรรมะเข้ามาอยู่ในความนึกคิดมากขึ้นทุกวันค่ะ เช่น เวลาเราได้ยินคนอื่นคุยโม้โอ้อวดหรือความมั่นใจในตนเอง เราก็จะนึกว่าเค้าคนนี้มีอัตตาอยู่มาก เมื่อเช้านี้ตอนเราจะเข้าไปในหมู่บ้านเราเห็นเพื่อนบ้านคนหนึ่ง (ที่มีนิสัยชอบตระหนี่) เดินถือถ้วยเล็ก ๆ ไปเรานึกว่าเค้าจะกับข้าวแบ่งไปให้เพื่อนบ้าน เราก็เลยถามแต่เค้าบอกจะไปขออะไรสักอย่าง เราเลยนึกไปถืงความตระหนี่ของเค้าขึ้นมาทันที 555  เวลาเราเห็นคนแต่งตัวหรือแต่งหน้าหรือให้ความสำคัญกับการแต่งตัว ตอนนี้เรานึกในใจว่าคนนี้คงยังไม่รู้จักความแก่ บางทีเรานึกไปถึงเวลาเค้าแก่หน้าตาเค้าจะเป็นยังไงนะ หรือมีบางครั้งเราจะนึกตามคำสอนของพระอาจารย์ว่าให้ลอกหนังเข้าไปดู เราก็นึกลอกหนังดูตอนนั้น และเราเห็นนกหรือสัตว์ เราก็นึกสงสารที่เค้าต้องมาเป็นสัตว์ ทำบุญเองไม่ได้ (เราก็มักจะแผ่เมตตาและแบ่งบุญกุศลให้ในใจ) และบางครั้งเราเห็นคนอยู่กันหลายคน ก็จะไม่ค่อยอยากเข้าไปร่วมวงด้วย กลัวเผลอสติที่ทำให้ศีลเราเศร้าหมอง เพราะเราเองก็ยังมีกิเลสอยู่เยอะ กลัวว่าจะตามรู้จิตตนเองไม่ทัน หรือเห็นคน (อายุเกิน 50 ปี) กำลังเต้นรำร้องเพลงกันสนุก เราก็รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะหาอะไรที่เป็นทรัพย์แท้ให้กับตนเองมากกว่าความสุขชั่วครั้งชั่วคราวนี้ หรือเห็นคนที่นอนติดเตียงหรือคนที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควรและเป็นคนที่ไม่ค่อยได้สร้างบุญกุศลบางคนไม่เคยเข้าวัด ฟังธรรม หรือสร้างกุศล เราก็นึกว่าเค้าน่าเสียดายแทนพวกเขาจริง ๆ
หรือแม้แต่เวลาอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เกิดความลังเลว่าจะทาครีมหรือทาแป้งฝุ่นดีไหม บางครั้งเราก็ไม่ทาเลย แต่บางครั้งก็จะมีทาแป้งฝุ่นหรือครีมบ้างแต่เวลาลูบใบหน้าก็จะนึกถึงหนังที่หุ้มห่อใบหน้าของเรา 

ท่านผู้ปฏิบัติธรรมใช้ชีวิตประจำวันในเพศฆราวาสแบบไหนค่ะ แล้วธรรมะเข้าไปสิงสถิตอยู่ในความนึกคิดของท่านลึกขนาดไหน ช่วยแชร์ประสบการณ์ด้วยค่ะ