พระอรหันต์ส่วนมาก จะไม่ได้รู้ทั่วถึงธรรมครับ จะรู้เฉพาะสภาวะความหลุดพ้นของตนเอง
บางทีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลุดพ้นได้อย่างไร รู้แค่ว่าหลุดพ้นแล้ว

เปรียบเหมือนคนไข้ที่กินยาตามหมอสั่ง พออาการโรคต่าง ๆ หายไป
ก็บอกได้ว่าตัวเองหายแล้ว แต่ไม่อาจบอกได้ว่ายาที่กินมีตัวยาอะไร
แล้วยานั้นมีผลอย่างไรต่อโรค รู้แค่ว่ากินแล้วหาย

เช่นกัน พระอรหันต์จำนวนมาก ปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
และถึงความหลุดพ้น แต่ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าหลุดพ้นมาได้อย่างไรแบบไหน
สิ่งที่ตัวเองปฏิบัติก็บอกได้ แต่ไม่ได้แตกฉานในวิธีปฏิบัติเหล่านั้น
ไม่ได้แตกฉานในธรรมอื่น ๆ ที่ไม่เคยท่องจำ ไม่เคยเรียน ไม่เคยรู้ ไม่เคยผ่าน
อย่างเนื้อหาในพระไตรปิฎก อาจจะตอบไม่ได้สักเรื่องเลยก็ได้
บรรลุธรรมแล้วยังต้องมานั่งเรียนพระไตรปิฎกเพื่อเผยแผ่ธรรมก็มี
แต่พอถามเรื่องสภาวะของความหลุดพ้น ก็จะตอบได้ตามที่ปรากฎอยู่เฉพาะตน
ซึ่งสิ่งเหล่านั้น ผู้ที่ไม่ใช่พระอรหันต์ก็จะตอบไม่ได้

จะมีเพียงพระอรหันต์ส่วนน้อยเท่านั้นที่มีญาณรู้ทั่วถึงธรรมตามระดับบารมี
เช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอัครสาวก พระอสีติมหาสาวก
พระอรหันต์ที่บรรลุปฏิสัมภิทาญาณ ซึ่งในพระไตรปิฎกมักจะกล่าวถึงพระอรหันต์ส่วนน้อยเท่านั้น
พระอรหันต์อีกจำนวนมากที่บรรลุธรรมแต่ไม่ได้มีบทบาทในการเผยแผ่ธรรม
ก็จะไม่ค่อยมีการกล่าวถึง เลยรู้สึกเหมือนว่าพระอรหันต์จะรู้ทุกเรื่อง
แต่ที่จริงพระอรหันต์ที่รู้เยอะ มีไม่เยอะครับ เมื่อเทียบกับพระอรหันต์ทั้งหมด