สวัสดีครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่อยุ่ในพันทิพมานานอ่านชีวิตของคู่รักหลายคน และเจอกับตัวเองล่าสุด
อาจเป็นเพราะจังหวะ เจอกันในเวลาไม่ใช่ หรืออะไรก็แล้วแต่ สุดท้าย

คนที่ยังจำเขาได้คือเรา...เขาคงจำเราไม่ได้ ชีวิตต้องเดินต่อไป เอาจริงๆ นี้ก็ไม่ใช่รักครั้งแรก น่าจะเป็นครั้งที่ สาม แต่ครั้งที่ หนึ่งกับสอง ไม่ได้เจ็บปวดยาวนานแบบนี้ 1 ปีก็ลืม แต่ล่าสุด 3 ปีก็ลืม ล่าสุดกลับไปคุยบ้างอะไรบ้าง ถามเขาไปตรงๆ เขาก็ตอบว่ามีคนมาจีบ และมีแฟนแล้ว

ผมก็ทำใจได้ ยินดีกับเขาปล่อยเขาไป ไม่ว่าจะมีจริง หรือตอบเพราะ ไม่อยากให้เราไปยุ่งกับชีวิตเขาผมก็ ไม่ได้ยุ่งเขาต่อไป 

ทั้งนี้ จากการผ่านความผิดหวังมา ช่วงที่ผมไม่เคยผ่านการคบใคร มันจะเหงาๆ แต่ไม่เจ็บปวด เพราะไม่มีใครให่คอยคิดถึง 

ทั้งนี้ ผมมองว่า การอยุ่คนเดียวไม่ใช่เรื่องที่แย่ แต่การที่ยังมีความทรงจำ กับคนๆนั้น อยุ่นี้แหละ ทำให้มันยากขึ้น ไม่ใช่เพราะทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ แต่เพราะ ความทรงจำ ความรุ้สึก มันจะติดเราไปด้วย มองไปไหนก็นึกถึง ผมว่ามันยากตรงนี้ ไม่ได้ยากเท่ากับการอยุ่คนเดียวแต่ไม่เจ็บปวด

มีใครคิดแบบผมบ้าง