รักเขามาก เขาคือความสุข เขาคืออนาคต คือทุกสิ่งของเรา คาดหวังว่า จะเป็นคนสุดท้ายของกันและกัน
แต่สุดท้ายก้ไม่ใช่ เราต้องเลิกกัน ไม่มีทางที่จะไปต่อได้ เจ็บสุดๆเลยค่ะ ร้องไห้คิดถึงเขาเกือบทุกวัน ตื่นขึ้นก้คิดถึง อยากให้กลับมาคบกันเหมือนเดิม
มันไม่สามารถเปงไปได้แล้ว ต่อไปนี้เมื่อรุ้ว่าชีวิตไม่มีเขาแล้ว รุ้สึกชีวิตไม่มีเป้าหมาย หมดหวังกับขีวิต หมดแรงไม่อยากทำรัยเลย ไม่รุ้จะอยุ่ไปเพื่ออะรัย
คิดว่าเวลาจะเยียวยาความรุ้สึกได้ พยายามอ่าน ฟัง วิธีตัดจัยจากคนรักเก่า ฟังธรรมะ เพื่อช่วยเยียวยา แต่ก้ดีขึ้นได้ระดับนึง
ตอนนี้ผ่านมาสองเดือนละคะ คิดว่า เวลาจะช่วยรักษาแผลจัยได้  แต่ไม่ใช่เลยค่ะ ยังคิดถึงเขาเหมือนเดิม พยามเปิดจัยคุยกับคนอื่นก้ยังรุ้สึกไม่ใช่
ก้พยามใช้อยุ่กับตัวเองให้ได้ก่อน แต่ก้ยังใช้ชีวิตไม่ปกติได้เหมือนเดิมเลยค่ะ ก้ยังคงกลับมาคิดถึงเขาเหมือนเดิม 
ทั้งที่เราก้เคยอกหักมาก่อนหน้านี้รอบนึงแล้ว เจบหนักปางตายเหมือนกัน พอเจออีกรอบก้ยังรุ้สึกเจบหนักเหมือนเดิม
ทำมัยประสบการณ์ไม่ช่วยอะรัยเลย ตอนนี้เราลืมอดีตที่อกหักรอบก่อนแล้ว ไม่รุ้สึกกับมันแล้ว (7ปีได้แล้วค่ะ)เวลามันจะช่วยเยียวยาจิงๆช่ายมั้ยค่ะ 
- หรือเราเกิดมาเพื่ออกหัก พอรักคัย คบคัยจิงจัง ก้โดนทิ้งตลอด😭
-ต้องเวลานานแค่ไหนคะ ในการลืมคัยสักคน
-ไม่ได้อยุ่กับครอบครัวค่ะ / ตอนนี้อยุ่คนเดียว ช่วงโควิด จะไปหาเพื่อน ไปเที่ยว เยียวยาหัวจัย ก้ลำบาก 

อยากผ่านพ้นจุดนี้ไปได้เร็วๆ ทำงัยได้บ้างค่ะ
ด้วยอายุที่เพิ่มขึ้น ความคาดหวังคงมากขึ้นด้วยมั้งค่ะ (30ต้นๆค่ะ)