"ความสงสารไม่ใช่สิ่งที่คนพิการอยากได้" ผมได้ยินประโยคนี้ครั้งแรกตอนที่ทำงานจิตอาสา ร่วมกับองค์กรช่วยเหลือคนพิการแห่งหนึ่ง เขาให้เหตุผลไว้ท้ายคำพูดนั้นว่า เพราะความสงสาร คือ สิ่งที่คนเหนือกว่า หยิบยื่นให้กับคนที่ต่ำต้อยกว่า แต่ในความรู้สึกของพวกเขา พวกเขาคือมนุษย์คนหนึ่ง ที่ต้องการจะใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองเป็น โดยไม่เป็นภาระของใคร

วันนี้ในซีรีส์เรื่อง Extraordinary Attorney Woo Ep.7 สิ่งที่ซีรีส์เลือกจะหยิบมาสื่อสารเป็นประเด็นหลัก คือ การตอกย้ำความรู้สึกที่โลกนี้มีเพียง "ตัวฉัน" ของอูยองอู ในฉากที่ ซูยอน ถามเธอเรื่องความรู้สึกที่มีต่อ จุนโฮ เธอได้แต่พูดขึ้นมาลอยๆว่า "มันไม่ง่ายเลยที่จะมีคนมาชอบฉัน เพราะฉันเป็นคนออทิสติก" ความคิดที่ว่า คุณจุนโฮ เหมาะกับฉัน แทบจะไม่เคยอยู่ในความคิดของเธอเลย แต่ถ้าใครสักคนถามเธอว่า คุณจุนโฮ สำหรับเธอเป็นคนแบบไหน เธอจะตอบอย่างไม่ลังเลยว่า เขาเป็นคนใจดี และอ่อนโยน

ลองแตะตัวเขาดูซิ จะได้รู้ว่าหัวใจเต้นแรงแค่ไหน

ใน EP.7 เลยมีหลายเหตุการณ์ที่ชวนให้ใจเต้นแรง โดยเฉพาะฉากที่ ยองอู สะดุดล้มตรงทางเดินลาดชัน แล้วจุนโฮ วิ่งมาประคอง พร้อมกับถอดเสื้อนอกมาคลุมปิดทับเสื้อที่ขาดของ ยองอู และฉากท้ายเรื่องที่ ยองอู ตัดสินใจขอแตะตัว จุนโฮ เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเธอชองเขาหรือเปล่าตามคำแนะนำของเพื่อนสนิทตัวเอง จนภาพตัดไปแบบไม่เฉลยว่าทั้งคู่ลงเอยการแตะตัวกันด้วยการสัมผัสส่วนไหน

ซึ่งมันก็คงดีอยู่หรอก ถ้าตลอดทั้งเรื่องมีแต่โมเมนต์ความสุขแบบนี้ แต่เพราะแกนหลักของซีรีส์ ว่าด้วยอุปสรรคในชีวิตของทนายความที่เป็นออทิสติก ซีรีส์เลยส่งโจทย์ยากมาให้ ยองอู ในสัปดาห์นี้ ชนิดที่ต้องเค้นสมองอย่างหนักเพื่อหาข้อโต้แย้งมางัดข้อกับ "แทซูมี" ประธานบริษัทแทซาน ที่ซีรีส์เฉลยเรียบร้อยแล้วในสัปดาห์นี้ว่า อูยองอู คือ ลูกนอกสมรสของเธอ

แน่นอนว่าสำหรับพ่อของ ยองอู นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เขาคาดคิดว่าลูกสาวจะต้องเจอเลย ถึงแม้จะพอรู้อยู่บ้าง ว่าการที่ประธานของฮันบาดานั่งรถมาถึงร้าน เพื่อชวนให้ลูกสาวของเขาไปทำงาน จะแฝงด้วยความน่าสงสัยมากแค่ไหนก็ตาม เขาจะยอมรับความเกลียดของยองอูไว้เอง ขอแค่ ยองอูของเขาได้ทำงานที่เธอรัก คนเป็นพ่ออย่างเขายอมได้ทั้งนั้น


วินาทีที่เขาตัดสินใจสารภาพกับ ยองอู ว่าเขาทนเห็นเธอท้อแท้ต่อไปอีกไม่ได้ เขาเตรียมใจไว้แล้ว ว่ายองอูต้องโกรธแน่นอน เพราะวิธีการที่เธอได้งาน คือ การตอกย้ำความเชื่อของ "มินอู" ว่าเธอได้งานที่นี่ เพราะมีเส้นสายในฮันบาดา ในฉากนั้นเธอบอกพ่อว่า "หนูอยากท้อแท้ให้เต็มที่ เพราะหนูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ขนาดความท้อแท้ของหนูพ่อยังมาขัดขวางเลย"

โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าฉากปิดท้ายใน EP นี้ สะท้อนสิ่งที่ผู้พิการทั่วโลกคิดเหมือนกัน ว่าถึงแม้เขาจะแตกต่างจากคนอื่น แต่เขาก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่อยากใช้ชีวิตของตัวอง มีความทุกข์ มีความสุข มีความรัก มีคนที่อยู่ด้วยแล้วทำให้ใจเต้นได้ เหมือนกับคนทั่วไป เป็นมนุษย์ที่ไม่ได้ถูกแบ่งแยกด้วยความสวย ความหล่อ เป็นแค่ "อูยองอู" ที่รักในการเป็นทนายความ

ทว่าในความที่อยากเป็นคนธรรมดาเหมือนกับทุกคน ก็มีคนอย่าง "มินอู" ที่มองว่า ความน่าสงสารของ อูยองอู ไม่ใช่จุดอ่อนเลย แต่เป็นความแข็งแกร่งที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้ เพราะความเป็นคนออทิสติก บังคับให้เขาและทุกคนต้องคอยช่วยเหลือ ยองอู อยู่เสมอ ในขณะที่คนอื่นหางานอย่างยากลำบาก ยองอู มีคุณพ่อที่พูดไม่กี่คำก็ทำให้เธอได้งานแล้ว นี่มันคือการทุจริตในองค์กร ที่เขาต้องลุกมาทำอะไรสักอย่าง ในตอนท้ายของซีรีส์ เราจึงได้เห็นด้านมืดของ มินอู ที่กำลังนั่งลง ณ ร้านอินตอร์เน็ตคาเฟ่ เพื่อแฉการทุจริตจ้างงานในบริษัทตัวเอง

แต่ไม่แน่นะครับ นี่อาจเป็นชีวิตที่ "อูยองอู" ต้องการ ชีวิตที่มีใครบางคนมองว่าเธอ คือ คู่แข่งที่น่ากลัว ไม่ใช่แค่ "ทนายออทิสติก" ผู้น่าสงสารแห่งฮันบาดาอีกต่อไป