เรื่องมีอยู่ว่าผมเป็นคนที่ไม่เคยฝันดีเลยในทุกๆคืนผมมักจะฝันร้ายเป็นประจำผมเป็นแบบนี้มาเป็นปีๆพยายามทำทุกอย่างทำทุกวิถีทางเพื่อให้ฝันร้ายเหล่านี้มันหายไปแต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยจนอยู่มาวันหนึ่งผมได้รู้จักกับคนๆหนึ่งซึ่งดวงตาของเธอคนนั้นส่องประกายราวกับดวงดาวและคมเหมือนกับตาของเหยี่ยวส่วนรอยยิ้มของเธอนะหรอมันชั่งสดใสและสวยงามจนผมไม่สามารถพรรณนาออกมาได้และเรื่องที่น่าแปลกใจคือเธอเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้ผมฝันดีได้โดยที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเพราะว่าเธอก็แค่คนธรรมดาแล้วผมก็ได้มีโอกาศได้ใช้ชีวิตกับเธอช่วงเวลาสั้นๆในฐานะของเพื่อนโดยตลอดช่วงเวลาที่ผมใช้เวลาอยู่กับเธอคือช่วงเวลาที่มีความสุขที่ผมไม่เคยสัมผัสกับมันมาก่อนในชีวิตและแล้วคำว่ารักก็ก่อตัวขึ้นในหัวใจของผมโดยความสุขของผมในทุกวันนี้ก็คือการส่องสตอรี่ของเธอเพื่อที่หวังว่าจะได้เห็นใบหน้าและรอยยิ้มของเธอแต่มันชั่งเป็นเรื่องที่น่าเศร้านักที่ผมนั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยคำว่ารักออกไปให้เธอได้ฟังด้วยเหตุผลที่ว่าผมกลัวจะเสียเธอไป.....
ปล.ในทุกวันนี้เธอก็ยังเป็นแสงสว่างในความฝันของผมนะ