คือเราเป็นคนที่เซ้นสิทีฟมากค่ะ จะเป็นคนที่เศร้าง่ายมากๆ ร้องไห้ง่ายมากๆ แค่โดนตะคอกใส่นิดๆหน่อยๆ น้ำตามันก็มาแล้ว จนตอนนั้นแม่ส่งเราไปเรียนการแสดง อาการมันก็หนักขึ้น เราร้องไห้และรู้สึกไวกว่าเดิมเยอะมาก ร้องไห้ง่ายขึ้นไปอีก แค่เห็นอะไรนิดๆหน่อยๆก็ร้องออกมาแล้ว แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ค่ะ เพราะเราเหมือนจะสดใสตลอดเวลา เรื่องนี้คนในครอบครัวก็ไม่รู้ เหมือนเราจะเก็บมันไว้ แอบร้องคนเดียว ทำตัวโอเค แต่จริงๆน้ำตามันออกมาแล้ว คือเราอยากให้อาการมันลดลงค่ะ ตอนเด็กๆเราเป็นหนัก แต่พอเริ่มโต(ในช่วงประถมปลาย)ก็คุมมันได้ แต่พอมันเจอสังคมในโลกความเป็นจริง เราก็กลับมาเป็นอีกและหนักกว่าเดิม นี่คิดว่ามันมาจากตอนเด็กที่เราเจอเหตุการณ์กระทบจิตใจหลายอย่าง เกิดจากครอบครัวและคนรอบข้างรวมถึงตัวเราด้วยค่ะ ที่อาจจะเข้ากับสิ่งเหล่านี้ได้ยาก แต่พอโตมาเราก็ปรับตัวค่ะ จนรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวของตัวเอง แต่ก็ทำให้เราคุมกับอาการเซ้นสิทีฟได้ แต่พอเราโตขึ้นอีก เราทนไม่ไหวกับการที่ต้องไม่รู้สึก เราทนไม่ได้เลยกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้ง มันรู้สึกดีที่ได้เป็นตัวเอง แต่มันก็แลกกับการกลับมาเซ้นสิทีฟอีกครั้ง เราไม่ได้อยากหาย แต่เราอยากได้วิธีที่ทำให้คุมมันได้แบบไม่ต้องเปลี่ยนตัวเอง หรือลดอาการลงมาหน่อย ใครเป็นผู้รู้ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ