อยากให้เพื่อนๆพี่ๆน้อง พ่อแม่ มาอ่านนะครับ
เริ่มเลย !
คือจะระบายเรื่องนี้นานละแต่ไม่ได้ระบาย
บอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนไทยที่อยู่ในวัฒนธรรมของต่างประเทศครับเพราะโรงเรียนผมเป็นเอกชนครับใช้ชีวิตกับเพื่อนซะส่วนใหญ่ครับ
คือแม่ผมเป็นคนอารมณ์ดีบ้างดุบ้างครับละก็ตีบ้างถ้าไม่ไหวจริงๆไม่บ้างอะมากเลยแหละพ่อผมเป็นคนเคร่งๆแต่ไม่ตีครับอธิบายไงดีปกติอยู่กับเพื่อนฝรั่งใช้อังกฤษอย่างเดียวเลยจะอธิบายให้เข้าใจที่สุดครับคือมันมีหลายๆเรื่องที่ไม่ควรจะโกรธโมโหใช้กำลังเลยครับยิ่งเข้าวัยรุ่นยิ่งหนักครับ
เรื่องแรกเลยครับ
1: เรื่องของการนอนห้องตัวเองครับคือตอนอายุ 12 อะครับก็ต้องเข้าใจเนอะว่าอยากมีโลกตัวเองพื้นที่ส่วนตัวในบ้านจะมี 2 ห้องครับห้องนึงนอนรวมอีกห้องก็คือว่างไว้ครับวันนึงผมไปนอนเล่นเปิดพัดลมเล่นเกมครับด้วยความไม่ค่อยเข้าห้องนั้นแม่ก็สงสัยครับว่าไปเล่นทำไม ผมก็ตอบว่า อยากเล่นครับ ใจจริงไม่ได้กวนตีนนะครับแต่ตอบไม่ถูกเลยตอบแบบนี้แม่ก็ไม่แปลกใจครับจนคืนนั้นเองก็นอนห้องนั้นเลยครับพอตกดึกแม่เข้าห้องแล้วถามว่าทำไมไม่มานอนห้อง เรา ผมก็ขอแม่ในตอนนั้นว่าจะนอนห้องนั้นครับ แต่แม่กลับตะคอกว่า " ทำไมรัจเกียจกูหรอ " ผมก็ตอบว่าไม่ครับ เขาก็ว่า " โลกส่วนตัวสูงไม่รักพ่อแม่ " พร้อมกับคำที่สะเทือนใจที่สุดในชีวิตแล้วครับ " กูเกิดได้แต่กูก็ฆ่าได้นะ " โอ้ยพิมไปร้องไป 555 จากนั้นก็นอนห้องแม่จนอายุ 15 ( ปัจจุบันก็ 15 )
1.2 : เรื่องการนอนเหมือนกันแต่อีกสถานที่
คือบางทีพวกเราก็ไปเยี่ยมญาติที่ ตจว. ครับนานๆครั้งเลยที่จะได้ไปแล้วมีญาติคนนึงผมสนิทมากผูกพันมากนอนด้วยกันที่เจอกันแต่นอนด้วยกันตลอดครับจนคืนนึงแม่เอาพัดลมไปนอนพวกผมกับญาติก็ไม่มีพัดลมเลยไปยืมย่าที่อีกห้องนึงแม่ผมจะชวนผมมานอนด้วยผมเลยว่า ไม่เป็นไรเดียวไปเอาพัดลมห้องย่าแต่แม่กลับบอกว่า " ถ้าไม่มานอนกับกุกุตัดขาดกับเลือกเอาเองนะ รังเกียจกุขนาดนี้อะ" คือเวลาอยู่ข้างนอกผมจะร่าเริงเพราะมีเพื่อนที่เข้าขาครับเวลาอยู่บ้านก็จะไม่ค่อยอยากคุยกับผู้ใหญ่มากนักครับเพราะตอนเด็กๆพ่อแม่ต่อยตีกันครับเลยกลัวและเครียด เครียดครับอยากนอนกับญาตินานๆทีเจอกันครับเลยเล่นกับญาติถึง ตี 3 แล้วนอนหลับก็ตี 4
2: เรื่องการไปโรงเรียนครับอย่างที่บอกครับ คืออยู่โรงเรียนได้เป็นตัวของตัวเองครับพออยู่บ้านเหมือนแบบยังไงอะทำแล้วอึดอัดอะครับงงละสิเกี่ยวกับไปโรงเรียนยังไงคืออย่างงี้ครับเข้า ม.ปลายเขาเริ่มเรียน 9.30 ครับตอน ม.ต้นเริ่ม 8.20 ครับแต่ปกติตอนนั้นก็ไป 7.20 หรือเร็วกว่าครับแต่ตอนนั้นแม่ไม่ได้ว่าอะไรแต่ความจริงคือที่อยากไปโรงเรียนเหมือนมันเป็นเซฟโซนอะครับอยู่บ้านก็เจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้ครับแต่ผมไม่ได้บอกแม่นะครับว่าไปเร็วทำไมไปเร็วไม่พอกลับช้าด้วยครับเรียน 9.30 เลิก 16.00 แต่ผมไป 7.20 เลิก 18:00-18:30 ครับเพราะซ้อมกีฬาเคลียงานและงานอื่นๆครับมาตอน ม.ปลายแม่ผมได้รู้ว่าเรียน 9.30 แล้วก็บ่นว่าเรียนตั้ง 9.30 เป็นอะไรต้องตื่นเช้า " เป็นอะไร " คือก็อยากบอกเหตุผลจริงๆนะแต่ผมรู้แม่ดีครับจะตอบแบบ " อยู่ รร ดีมากก็อยู่เลย " ไม่ต้องพึ่งกุแล้วไรงี้ครับ อึดอัดและเครียดครับเห้ออ
3: แม่ไปละมาพ่อต่อครับคือพ่อผมมีลูก 4 คนคือ พี่ชายผม ( อายุ 32 ) พี่สาว ( 24 ) ผม (15) น้อง (5) พี่ชายกับพี่สาวไม่แท้นะครับแต่อยู่กับพ่อตอนเด็กทั้งพี่ชายและพี่สาวไม่ค่อยถูกกับพ่อเท่าไหร่ครับด้วยนิสัยบ้างไรบ้างครับเวลาแกเมาแกจะพูดและทำไรไม่คิดครับหนักสุดเลยทำร้ายแม่ผมจนต้องเย็บหลายเข็มอยู่ครับใจสลายครับทำให้ผมไม่ค่อยถูกด้วยเช่นกันครับส่วนน้องถูกกันดีคงเพราะยังเด็กด้วยครับพอเริ่มห่างย่าก็แบบ " เออดูแล้วอีกคนคงไม่ถูกด้วยอีกคนตามพี่ชายพี่สาวมันด้วย ) ที่ผมไม่ชอบเลยคือความคิดครับตอนนั้นพ่อใช้ให้ทำไรซักอย่างนี่แหละครับก็ทำไปดั่งใจบ้างไม่ได้บ้างไม่บ้างอะเยอะเลย พอไม่ได้ก็บ่นครับบ่นเหมือนคนโบราณเลยครับแบบ " ทำไรไม่เคยเป็น " " ส่งไปเรียนไม่ได้เรื่องเลย " " ใช้ไม่ได้เลย " บางทีบอกผมว่าไม่มีสมองคิด เจ็บอยู่นะ ทำให้เวลาพ่อใช้งานคือทำเป็นยุ่งครับอาจดูไม่เคารพรึเปล่าผมไม่รู้นะครับที่ทำคือไม่ชอบตอนเขาบ่นครับไม่ใช่ขี้เกียจนะครับ แต่ส่วนใหญ่ก็ยุ่งจริงครับ ม.ปลาย มีหลายเรื่องต้องทำแต่พอผมไม่สนใจอะก็บ่นอยู่ดีว่า " ไร้จิตสำนึก " เอ้อออ บ่นอยู่ดี ลืมบอกครับส่วนใหญ่ที่ไม่ต้องดั่งใจคงเพราะอยู่กับฝรั่งบ่อยครับที่ รร ไม่ค่อยรู้เรื่องไทยเลยครับเด็ก Ep ตลอดเลย งงๆ ไม่รู้อะไรคืออะไร ทำยังไง ส่วนใหญ่เป็นแบบ เก็บอันนี้จากสวนบางทีก็ แบบ " _____ คืออะไร " เด็ดยังไงไรงี้ครับจนโดนบ่นอย่างที่ว่า
3.1 ผมลงแข่งเกมครับเราซ้อมแค่วันอาทิตย์วันเดียวครับ 3 ชม. พ่อเห็นผมนั่งเล่นซักพักก็แบบ " หัดทำอะไรที่มีประโยชน์และได้ตังด้วยหน่อยครับ " ลืมบอกครับแข่งเกมมีเงินรางวัลนะครับรวม 100,000 บาทจัดโดย Ais ผมก็อธิบายนะว่าได้เงินเหมือนกันแต่เขาดันไม่เชื่อครับตอบว่า " เกอมเกม
ไรไร้สาระปิดเกมแล้วหาอะไรทำ " คือผมไม่รู้ว่าพ่อไม่รู้หรืออารม
3.2 เรื่องพ่อด้วยแม่เกี่ยวข้องบ้างคือไปเรียน จันทร์ - ศุกร์ กลับ 18.00 ทุกวัน บางวันก็เคลียการบ้านแต่มันมีบางวันที่ไม่มีงานทำเลยเล่นเกมครับเพราะนานๆทีเล่นครับเกมออนไลน์คือเวลาเล่นเกมอะครับพ่อก็จะเรียกกินข้าวหรือใช้งานครับส่วนใหญ่ใช้งานบอกก่อนว่าเมื่อก่อนพ่อไม่ได้มาอยู่ครับแม่เรียกใช้งานถ้าเล่นเกมอยู่ก็ตอบว่าเดียวจบเกมแปปครับผมไม่เคยไม่ทำนะไม่เกิน 10 นาทีก็ทำครับทำตลอดแม่ไม่ว่าไรแต่ต่างจากพ่อครับผมเล่นเกมอยู่บางทีก็แบบ เห้ยกูจะเอาวันนี้ไม่ใช่พรุ่งนี้ เกมสำคัญมากเนอะ นั้นแหละครับ เห้อออออ ถ้าอธิบายก็ไม่เข้าใจครับคือความคิดโบราณครับเอาง่ายๆ
มีอีกเยอะครับเมื่อยมือละครับคือเครียดครับโดยเฉพาะตอนแม่ตวาดครับ ที่ว่าฆ่าผมได้อะครับโอ้ยพิมไปร้องไป 555 บางทีเคยคิดฆ่าตัวตายครับลืมเล่าตอนนั้นเหมือนเดิมครับ เกิดได้ฆ่าได้ บลาๆ เพราะแม่เรียกผมที่โรงเรียนแต่ผมยุ่งอยู่ครับคุยกับครูอยู่ครับผมได้ยินแต่ไม่ได้ตอบหรือหันแต่ก็พยายามอธืบายแต่เหมือนเดิมครับ บอก เกิดได้ฆ่าได้ บลาๆ + ตีด้วยครับตอนนั้นโตแล้วไม่ค่อยเจ็บครับ บอกยํ้าอีกว่า ตอนนั้นไม่มีใครอยู่กุจะเอามีดปาดคอ ฟังดูแรงแต่แม่พูดแบบนั้นจริงครับ
มีอีกเยอะครับเล่าไม่หมดเครียดครับอยากไปอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ได้ครับ
***ไม่ได้จงใจประจานนะครับแค่อยากระบายครับทนมานานละครับ
ทางครอบครัวไม่เคยเข้าใจผมเลยครับ หรือผมอาจจะไม่เข้าใจเองครับ
เริ่มเลย !
คือจะระบายเรื่องนี้นานละแต่ไม่ได้ระบาย
บอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนไทยที่อยู่ในวัฒนธรรมของต่างประเทศครับเพราะโรงเรียนผมเป็นเอกชนครับใช้ชีวิตกับเพื่อนซะส่วนใหญ่ครับ
คือแม่ผมเป็นคนอารมณ์ดีบ้างดุบ้างครับละก็ตีบ้างถ้าไม่ไหวจริงๆไม่บ้างอะมากเลยแหละพ่อผมเป็นคนเคร่งๆแต่ไม่ตีครับอธิบายไงดีปกติอยู่กับเพื่อนฝรั่งใช้อังกฤษอย่างเดียวเลยจะอธิบายให้เข้าใจที่สุดครับคือมันมีหลายๆเรื่องที่ไม่ควรจะโกรธโมโหใช้กำลังเลยครับยิ่งเข้าวัยรุ่นยิ่งหนักครับ
เรื่องแรกเลยครับ
1: เรื่องของการนอนห้องตัวเองครับคือตอนอายุ 12 อะครับก็ต้องเข้าใจเนอะว่าอยากมีโลกตัวเองพื้นที่ส่วนตัวในบ้านจะมี 2 ห้องครับห้องนึงนอนรวมอีกห้องก็คือว่างไว้ครับวันนึงผมไปนอนเล่นเปิดพัดลมเล่นเกมครับด้วยความไม่ค่อยเข้าห้องนั้นแม่ก็สงสัยครับว่าไปเล่นทำไม ผมก็ตอบว่า อยากเล่นครับ ใจจริงไม่ได้กวนตีนนะครับแต่ตอบไม่ถูกเลยตอบแบบนี้แม่ก็ไม่แปลกใจครับจนคืนนั้นเองก็นอนห้องนั้นเลยครับพอตกดึกแม่เข้าห้องแล้วถามว่าทำไมไม่มานอนห้อง เรา ผมก็ขอแม่ในตอนนั้นว่าจะนอนห้องนั้นครับ แต่แม่กลับตะคอกว่า " ทำไมรัจเกียจกูหรอ " ผมก็ตอบว่าไม่ครับ เขาก็ว่า " โลกส่วนตัวสูงไม่รักพ่อแม่ " พร้อมกับคำที่สะเทือนใจที่สุดในชีวิตแล้วครับ " กูเกิดได้แต่กูก็ฆ่าได้นะ " โอ้ยพิมไปร้องไป 555 จากนั้นก็นอนห้องแม่จนอายุ 15 ( ปัจจุบันก็ 15 )
1.2 : เรื่องการนอนเหมือนกันแต่อีกสถานที่
คือบางทีพวกเราก็ไปเยี่ยมญาติที่ ตจว. ครับนานๆครั้งเลยที่จะได้ไปแล้วมีญาติคนนึงผมสนิทมากผูกพันมากนอนด้วยกันที่เจอกันแต่นอนด้วยกันตลอดครับจนคืนนึงแม่เอาพัดลมไปนอนพวกผมกับญาติก็ไม่มีพัดลมเลยไปยืมย่าที่อีกห้องนึงแม่ผมจะชวนผมมานอนด้วยผมเลยว่า ไม่เป็นไรเดียวไปเอาพัดลมห้องย่าแต่แม่กลับบอกว่า " ถ้าไม่มานอนกับกุกุตัดขาดกับเลือกเอาเองนะ รังเกียจกุขนาดนี้อะ" คือเวลาอยู่ข้างนอกผมจะร่าเริงเพราะมีเพื่อนที่เข้าขาครับเวลาอยู่บ้านก็จะไม่ค่อยอยากคุยกับผู้ใหญ่มากนักครับเพราะตอนเด็กๆพ่อแม่ต่อยตีกันครับเลยกลัวและเครียด เครียดครับอยากนอนกับญาตินานๆทีเจอกันครับเลยเล่นกับญาติถึง ตี 3 แล้วนอนหลับก็ตี 4
2: เรื่องการไปโรงเรียนครับอย่างที่บอกครับ คืออยู่โรงเรียนได้เป็นตัวของตัวเองครับพออยู่บ้านเหมือนแบบยังไงอะทำแล้วอึดอัดอะครับงงละสิเกี่ยวกับไปโรงเรียนยังไงคืออย่างงี้ครับเข้า ม.ปลายเขาเริ่มเรียน 9.30 ครับตอน ม.ต้นเริ่ม 8.20 ครับแต่ปกติตอนนั้นก็ไป 7.20 หรือเร็วกว่าครับแต่ตอนนั้นแม่ไม่ได้ว่าอะไรแต่ความจริงคือที่อยากไปโรงเรียนเหมือนมันเป็นเซฟโซนอะครับอยู่บ้านก็เจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้ครับแต่ผมไม่ได้บอกแม่นะครับว่าไปเร็วทำไมไปเร็วไม่พอกลับช้าด้วยครับเรียน 9.30 เลิก 16.00 แต่ผมไป 7.20 เลิก 18:00-18:30 ครับเพราะซ้อมกีฬาเคลียงานและงานอื่นๆครับมาตอน ม.ปลายแม่ผมได้รู้ว่าเรียน 9.30 แล้วก็บ่นว่าเรียนตั้ง 9.30 เป็นอะไรต้องตื่นเช้า " เป็นอะไร " คือก็อยากบอกเหตุผลจริงๆนะแต่ผมรู้แม่ดีครับจะตอบแบบ " อยู่ รร ดีมากก็อยู่เลย " ไม่ต้องพึ่งกุแล้วไรงี้ครับ อึดอัดและเครียดครับเห้ออ
3: แม่ไปละมาพ่อต่อครับคือพ่อผมมีลูก 4 คนคือ พี่ชายผม ( อายุ 32 ) พี่สาว ( 24 ) ผม (15) น้อง (5) พี่ชายกับพี่สาวไม่แท้นะครับแต่อยู่กับพ่อตอนเด็กทั้งพี่ชายและพี่สาวไม่ค่อยถูกกับพ่อเท่าไหร่ครับด้วยนิสัยบ้างไรบ้างครับเวลาแกเมาแกจะพูดและทำไรไม่คิดครับหนักสุดเลยทำร้ายแม่ผมจนต้องเย็บหลายเข็มอยู่ครับใจสลายครับทำให้ผมไม่ค่อยถูกด้วยเช่นกันครับส่วนน้องถูกกันดีคงเพราะยังเด็กด้วยครับพอเริ่มห่างย่าก็แบบ " เออดูแล้วอีกคนคงไม่ถูกด้วยอีกคนตามพี่ชายพี่สาวมันด้วย ) ที่ผมไม่ชอบเลยคือความคิดครับตอนนั้นพ่อใช้ให้ทำไรซักอย่างนี่แหละครับก็ทำไปดั่งใจบ้างไม่ได้บ้างไม่บ้างอะเยอะเลย พอไม่ได้ก็บ่นครับบ่นเหมือนคนโบราณเลยครับแบบ " ทำไรไม่เคยเป็น " " ส่งไปเรียนไม่ได้เรื่องเลย " " ใช้ไม่ได้เลย " บางทีบอกผมว่าไม่มีสมองคิด เจ็บอยู่นะ ทำให้เวลาพ่อใช้งานคือทำเป็นยุ่งครับอาจดูไม่เคารพรึเปล่าผมไม่รู้นะครับที่ทำคือไม่ชอบตอนเขาบ่นครับไม่ใช่ขี้เกียจนะครับ แต่ส่วนใหญ่ก็ยุ่งจริงครับ ม.ปลาย มีหลายเรื่องต้องทำแต่พอผมไม่สนใจอะก็บ่นอยู่ดีว่า " ไร้จิตสำนึก " เอ้อออ บ่นอยู่ดี ลืมบอกครับส่วนใหญ่ที่ไม่ต้องดั่งใจคงเพราะอยู่กับฝรั่งบ่อยครับที่ รร ไม่ค่อยรู้เรื่องไทยเลยครับเด็ก Ep ตลอดเลย งงๆ ไม่รู้อะไรคืออะไร ทำยังไง ส่วนใหญ่เป็นแบบ เก็บอันนี้จากสวนบางทีก็ แบบ " _____ คืออะไร " เด็ดยังไงไรงี้ครับจนโดนบ่นอย่างที่ว่า
3.1 ผมลงแข่งเกมครับเราซ้อมแค่วันอาทิตย์วันเดียวครับ 3 ชม. พ่อเห็นผมนั่งเล่นซักพักก็แบบ " หัดทำอะไรที่มีประโยชน์และได้ตังด้วยหน่อยครับ " ลืมบอกครับแข่งเกมมีเงินรางวัลนะครับรวม 100,000 บาทจัดโดย Ais ผมก็อธิบายนะว่าได้เงินเหมือนกันแต่เขาดันไม่เชื่อครับตอบว่า " เกอมเกม
3.2 เรื่องพ่อด้วยแม่เกี่ยวข้องบ้างคือไปเรียน จันทร์ - ศุกร์ กลับ 18.00 ทุกวัน บางวันก็เคลียการบ้านแต่มันมีบางวันที่ไม่มีงานทำเลยเล่นเกมครับเพราะนานๆทีเล่นครับเกมออนไลน์คือเวลาเล่นเกมอะครับพ่อก็จะเรียกกินข้าวหรือใช้งานครับส่วนใหญ่ใช้งานบอกก่อนว่าเมื่อก่อนพ่อไม่ได้มาอยู่ครับแม่เรียกใช้งานถ้าเล่นเกมอยู่ก็ตอบว่าเดียวจบเกมแปปครับผมไม่เคยไม่ทำนะไม่เกิน 10 นาทีก็ทำครับทำตลอดแม่ไม่ว่าไรแต่ต่างจากพ่อครับผมเล่นเกมอยู่บางทีก็แบบ เห้ยกูจะเอาวันนี้ไม่ใช่พรุ่งนี้ เกมสำคัญมากเนอะ นั้นแหละครับ เห้อออออ ถ้าอธิบายก็ไม่เข้าใจครับคือความคิดโบราณครับเอาง่ายๆ
มีอีกเยอะครับเมื่อยมือละครับคือเครียดครับโดยเฉพาะตอนแม่ตวาดครับ ที่ว่าฆ่าผมได้อะครับโอ้ยพิมไปร้องไป 555 บางทีเคยคิดฆ่าตัวตายครับลืมเล่าตอนนั้นเหมือนเดิมครับ เกิดได้ฆ่าได้ บลาๆ เพราะแม่เรียกผมที่โรงเรียนแต่ผมยุ่งอยู่ครับคุยกับครูอยู่ครับผมได้ยินแต่ไม่ได้ตอบหรือหันแต่ก็พยายามอธืบายแต่เหมือนเดิมครับ บอก เกิดได้ฆ่าได้ บลาๆ + ตีด้วยครับตอนนั้นโตแล้วไม่ค่อยเจ็บครับ บอกยํ้าอีกว่า ตอนนั้นไม่มีใครอยู่กุจะเอามีดปาดคอ ฟังดูแรงแต่แม่พูดแบบนั้นจริงครับ
มีอีกเยอะครับเล่าไม่หมดเครียดครับอยากไปอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ได้ครับ
***ไม่ได้จงใจประจานนะครับแค่อยากระบายครับทนมานานละครับ