เกริ่นก่อนนะคะเรากับ เรากับแฟนอยู่รุ่นเดียวกันเค้าเป็นคนเงียบลวนคุยไม่เก่ง ถามเราว่าทำอะไรอยู่แบบนี้ทุกวัน  ก่อนหน้านี้เราทักไปจีบเขาจนกระทั่งวันนึงเราเป็นแฟนกันเราคุย เราคุยกันสนิทใจกันไวมากจนเราตัดสินใจคบกันปีนี้ปีนี้แฟนเราขึ้นมหาลัยส่วนเราซิ่วอยู่บ้าน ความสัมพันธ์ก่อนที่เราจะห่างกันมันดีมากๆ เรารักมากเค้าบอกว่าเราเป็นแฟนที่ดีที่สุดเราเข้าใจ เค้า เราน่ารัก ไม่ด่าไม่ว่า มีอะไรอยากได้ซื้อให้ซัพพอร์ตทุกเรื่อง มีคงามเชื่อใจให้อิสระแต่แค่ไม่ยุ่งกับแฟนเก่าบ่อยก็เป็นพอใจ        เราคบกันมาเราคบกันมา 5เดือน เค้าเป็นคนนิสัยดีมากน่ารักไม่เจ้าชู้ เวลาไปกินข้าวกันเค้ เขาคอยดูแลเราเสมอ เรามีโอกาสเรามีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเรากินข้าวเรานอนด้วยกันซึ่งนั่นคือเดือนพฤษภาคม ผ่านมาเดือนมิถุนายนเค้าต้องย้ายไปอยู่หอที่ใกล้มหาวิทยาลัยโดยเขาอยู่กับ โดยเขาอยู่กับเพื่อนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทผู้ชาย เค้ามีความเกรงใจเพื่อนในการคุยกับเราซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีพอเปิดมหาวิทยาลัยเค้าต้องไปเรียนที่คณะมีกิจกรรมรับน้องมีกิจกรรมชมรมไปเล่นไปเล่นบาสเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้าง  ไปร้านเหล้า ซึ่งเราก็ไม่เคยบังคับอะไรเค้าเลย จนมาวันนึงเรารู้สึกห่างกันมาก จากเดิมเค้าคุยจากเดิมเค้าคุยกับเราหลายชั่วโมง มาตอนนี้เค้าแทบไม่คุยกับเราแต่ แต่เราก็เข้าใจว่าเค้ามีอะไรทำเยอะ พยายามเข้าใจพยายามเข้าใจถึงที่สุด
  เราเองที่เราเองที่อยู่บ้านไม่ ไม่มีเพื่อนเนื่องจากไม่ได้ขึ้นมหาวิทยาลัย อาจทำให้อาจทำให้เราเหงาบ้างแต่เราก็ต้องอ่านหนังสือสอบเราก็ตั้งใจเรียรในแต่ละวันแล่วกลางคืนก็ไปคุยกับเค้า กว่าเค้าจะกลับมาห้อง ก็ดึกจนเวลาประมาณสองทุ่ม ทำให้เราได้คุยกันครึ่งชมโดยการโทรและพิมพ์ข้อความบ้าง เค้าบอกกับเราว่ามีอะไรให้พูดทุกอย่างซึ่ง เราก็บอกว่าเราไม่โอเคที่เราได้คุยกันน้อยมากๆ คือคือเค้ามีเวลาแต่เค้าแค่ไม่แบ่งมาให้เรา เราก็น้อยใจในจุดๆนี้ พื้นฐานเค้าเป็นคนเงียบบางทีเราก็คิดว่าเค้าไม่อยากคุยด้วย
จนวันนึงมีโอกาสพูดเค้าก็บอกว่าเค้าอึดอัด เค้าไม่โอเคเค้าไม่มั่นใจว่าอยากคุยกับเราอยู่ไหม ยังรักเหมือนเดิมอยู่ไหมเพราะเค้าก็ยังบอกว่าอยู่ห่างกันก็ทำให้รู้สึกเปลี่ยนไปรู้สึกไม่เหมือน วันนั้นเค้าเมาเราก็คิดว่าเค้าคงไม่มีสติไม่ถือสาอะไร วันนี้เค้าบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้ เค้าบอกว่าเรานิสัยเด็กเกินไปเค้าเหนื่อยเค้ายังไม่อยากมีใครในตอนนี้เค้าอยากอยู่คนเดียวความสัมพันธ์เราไปต่อไม่ได้แล้ว เค้าอึดอัด สาเหตุสาเหตุคงเกิดเพราะว่าเค้าคงเหนื่อย กับการเรียนที่ต้องปรับใหม่จากมัธยมเป็นมหาลัยการเรียนที่ไม่เหมือนเดิมต้องห่างจากพ่อแม่ ติดเพื่อนเจอสังคมใหม่ใหม่มีกิจกรรมมากมาย เค้าบอกว่าเค้าตัดสินใจแล้ว เค้าคิดดีแล้วเราไปต่อกันไม่ได้ เรายื้อเขาแล้วแต่เค้าก็เลือกที่จะไป
วันนึงที่เราพร้อมเรา อยู่ที่เดียวกัน เราโตขึ้นเราสามารถที่จะกลับไปคุยกับเหมือนเดิมไหมคะ เรามีปัญหาแค่เรื่องเวลากับไกลกัรเท่านั้นจรืงๆไม่มีเรื่องมือที่3
สายสุดท้ายที่เราคุยกันเค้าบอกว่าเค้าผูกพันกับเราอยู่เค้าร้องไห้ด้วยค่ะ
เราก็ถามเขาว่าเราพอมีโอกาสจะกลับมาคุยกันอีกไหม เค้าก็ตอบว่าให้เป็นเรื่องของอนาคต
 เราควรทำอย่างไรดีคะ ให้เวลาเค้าแล้วกลับเข้าไปอยู่ในชีวิตเค้าดีไหม
แล้วพอเวลาเหมาะสมการเข้าหาเค้าอย่างไรทำให้เค้าใจอ่อนกับเราคะเพราะตอนที่บอกเลิกเรายื้อเค้าเค้าใจแข็งกับเรามากค่ะเราก็กลัวอนาคตเค้าจะใจแข็งกับเรา🥺