*กระทู้นี้อาจจะยาวนิดนึงนะคะ*
เราเป็นคนนึงค่ะที่เหมือนชีวิตจะไม่ราบรื่นเลย ทำอะไรก็ต้องถูกใจคนในครอบครัวไปหมด รู้สึกไม่มีเซฟโซนเลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ21ปีค่ะ กำลังเรียนอยู่ระดับปริญญา และทำงานประจำไปด้วย ส่วนตัวเราเรียนและทำงานไปด้วยตั้งแต่อายุ17ค่ะ ตอนช่วงอายุนี้ เราก็หางานรายวันทำไป ได้เท่าไหร่ก็ทำหมด ทำเพื่อเอามาไว้ไปเรียนค่ะ ตลอดช่วงอายุ17-21ปี เราทำงานมาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดนี้ตอนนี้ มันรู้สึกอยากพัก อยากเลือกเรียนให้จบก่อน ลำพังเราอยู่กับพ่อแม่แล้วก็พี่ๆอีก2คนค่ะ แต่เราไม่เคยขอเงินเขาเลย เงินที่ใช้ทุกวันนี้ก็คือเงินที่เราเก็บมา4ปีเต็มๆ ส่วนมากเราทำงานเราจะแบ่งให้พ่อแม่ใช้

แต่ประเด็นจริงๆตอนนี้คือเราไม่มีไฟเลยค่ะ ไม่มี Passion ในการทำงาน กลับบ้านมาเหนื่อยอยากพักไม่มีเวลาเรียน/อ่านหนังสือ ใจอยากออกจากงานมากค่ะ แต่ก็ต้องมาติดที่พ่อแม่และพี่ๆ ไม่โอเคที่เราจะออกจากงาน ทั้งใจ ทั้งร่างกายมันจะไม่ไหวเอาแล้วตอนนี้ ไม่ได้จะหยุดทำงานเลย แต่แค่อยากจะพักมากๆ ชีวิตเราตั้งแต่เริ่มทำงานมา เป็นเส้นทางที่สาหัสมากๆ กัดฟันสู้สุดชีวิตเลย พอวันนึงเราอยากพักบ้าง เรากลับมาโดนเปรียบเทียบ ว่าทีพี่ๆยังทำงานได้นานเลย เราโดนว่าสารพัด ว่าไม่ทนงานบ้าง ขี้เกียจบ้าง อะไรต่างๆ แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลยจริงๆ ว่าที่ผ่านมามันเหนื่อย ระหว่างทางก็แค่อยากพัก แล้วเดินไปข้างหน้าต่อ ได้ยินบ่อยมากว่าอนาคตต้องสาหัสกว่านี้ ก็ช่างอนาคต แต่เราอยากหยุดอยู่ตรงนี้ไปก่อนเอง เราอึดอัดมากเลย ที่ต้องทำตามคนนั้นคนนี้บอก ต้องทนจนตัวตาย หรือต้องให้ร่างกายพังก่อน เราไม่รู้เลย ทางมันตันๆในหัวไม่มีอะไรเลยค่ะตอนนี้ 😔