อยากถามประสบการณ์ของท่านผู้ปฏิบัติธรรมครับ  ว่าการปฏิเสธความเอร็ดอร่อยทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจนั้นให้ผลดีดียังไงบ้าง
และถ้าประพฤติพรหมจรรย์แล้วจะเห็นผลดีได้ยังไงครับ   คือท้ายที่สุดจะได้บรรลุหรือได้พบกับสิ่งใดที่บ่งชี้ว่าการออกจากกามนั้นมีคุณค่ามาก
และเนกขัมมะให้ความสุขความพึงพอใจมากกว่าการได้เสวยกามคุณ  จนนำไปสู่การละกามภพหรือเป็นพระอนาคามีได้

เท่าที่ทราบมาก็พอรู้ว่าสำหรับคนที่นั่งสมาธิแล้วพบปีติสุขอันสงัดจากกามและอกุศลธรรมนั้นเป็นสุขที่ยิ่งกว่าสุขใดๆที่เคยพบ
แต่ยังไม่แน่ใจครับว่าพออกจากฌานแล้วทำอย่างไรถึงจะไม่ต้องคิดถึงอาหารอร่อย เพลงเพราะ ภาพอันงดงามอีก 
ชีวิตประจำวันที่มองได้ว่ายากแค้นอัตคัตขัดสนแบบนักพรตนักบวชนั้นจะนำความสุขความพึงพอใจให้ตลอดหรือเปล่า
นึกถึงพระบางรูปที่สุดท้ายร้อนผ้าเหลืองต้องวิ่งกลับมาหาผู้หญิง เหล้ายา หมูกระทะ เงินทองฯลฯ ครับ

มีพระสูตรไหนบ้างหรือเปล่าครับ  ที่พระพุทธเจ้าไล่เรียงเรื่องอานิสงส์ของการออกจากกามโดยตรง