ในความเงียบสงัดสีดำ
ในยามถ้อยคำค้างสูญหาย
ในช่วงความเหงาเศร้าเดียวดาย
ในใจมากมายที่อ่อนแอ

ยังเฝ้าย้อนถามกับความหลัง
ยังย้ำสู้ยับยั้งความท้อแท้
ยังเจ็บยังทนยังผันแปร
ยังดูแลยังรักยังต่อไป

เพียงช่วงฝันยามความเงียบกระทบเงียบ
ความเย็นเยียบที่เหน็บหนาวกว่าคราไหน
เพียงเก็บเกี่ยวความอ่อนหวานให้จิตใจ
ในฝันใฝ่ไร้สิ่งใดไม่เป็นจริง

โลกความฝันทุกสิ่งจึงเหมือนฝัน
ทุกคืนวันความอ่อนหวานในทุกสิ่ง
ระยะห่างคนสองคนไม่มีจริง
โลกความจริงมีระยะระหว่างกัน

ระหว่างเรามากมายความรู้สึก
ระหว่างเราในสำนึกกว่าใฝ่ฝัน
ระหว่างเราระยะห่างระหว่างกัน
ระหว่างเราไม่มีวันจะเป็นจริง