วันเสาร์ที่ 14-5-22 10.00 น.ไปถ่ายรูปและร่วมแสดงความยินดีกับหลานชายแฟน
ในโอกาสสำเร็จการศึกษา จากคณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ที่ลานพระบรมราชานุสาวรีย์ ร.8 คณะแพทย์ศาสตร์ เก็บกล้องเตรียมตัวกลับ ยืนอยู่ดี ๆ ขาอ่อนแรงทรุดลงกับพื้น
ดีที่มีคนช่วยประคองไว้ทันหัวไม่ฟาดพื้นสนามหญ้า หน่วยฉุกเฉินที่อยู่ในบริเวณนั้นรีบเข้ามาดูอาการ
เวลาลุกเหมือนจะอาเจียน แต่อาเจียนไม่ออก ขึ้นเปลนอนไปห้องฉุกเฉิน อาคารภูมิสิริมังคลานุสรณ์ ที่อยู่ห่างไปประมาณ 50 เมตร
แพทย์สอบถามอาการ เจาะเลือด วัดคลื่นหัวใจ กลัวหัวใจวาย แจ้งหมอว่าเคยมีอาการเส้นเลือดในสมองตีบ กินแอสไพริน 81 มก.ทุกเช้า
แต่หมอก็ไม่ส่งทำซีทีสแกน แค่ให้น้ำเกลือ จึงต้องกินข้าวเที่ยงในห้องฉุกเฉิน จ่ายค่ารักษาไปเกือบเก้าร้อยก่อนเรียกรถกลับบ้าน
นอนหยอดน้ำเกลือครึ่งชั่วโมง



พยาบาลสอบถามว่ารับอาหารเที่ยงหรือไม่ เที่ยงแล้วรับเป็นข้าวสวย



จานหลักเป็นข้าวราดผัดกะเพราไก่สับ+ไข่ดาว 
มีผักกาดหอมและแตงร้านเป็นผักเคียง กะเพราเผ็ดน้อย



แกงจืดเป็นแกงจืดผักกาดขาวเนื้อไก่สับ



ของหวานเป็นถั่วแดงหลวงต้มไม่หวาน กินทุกอย่างจนหมดเกลี่ยง



วันศุกร์ที่ 20-5-22 การที่แพทย์ไม่ส่งทำซีทีสแกน คงเพราะเห็นว่าอาการไม่หนัก
และเห็นว่ามีสิทธิ์อยู่ที่โรงพยาบาลกลางน่าจะประหยัดกว่า จึงออกบันทึกรายการตรวจ ไปประกอบกับโรงพยาบาลที่ใช้สิทธิ์
เนื่องจากยังกังวลกับอาการที่หลงเหลือมาตั้งแต่เกิดสโตร็กเมื่อสี่ปีก่อน จึงมาปรึกษาแพทย์ที่โรงพยาบาลกลาง



หลังจากเล่าอาการให้แพทย์ทราบ แพทย์ทำการทดสอบด้วยการสู้แรงหมอ
แม้จะสู้แรงหมอได้ แต่ลงความเห็นว่ายังมีอาการอ่อนแรง สั่งรถเข็นนั่งไปทำซีทีสแกน



ผลการทำซีทีสแกนเห็นจุดในสมองเพิ่มอีกจุด
แต่วินิจฉัยไม่ออกว่าเป็นอะไรเพราะมีบางอย่างบัง แต่สัญนิษฐานว่าเป็น 
โรคหลอดเลือดสมองกลับเป็นซ้ำ หรือ Re-current stroke
ต้องส่งต่อแผนกอายุรกรรม ปรึกษาแพทย์ทางสมอง เพื่อสั่งทำเอ็มอาร์ไอ
โดยแผนกอายุรกรรมนัดพบแพทย์เดือนสิงหาคม



ออกจากโรงพยาบาลกลางทางด้านถนนหลวง
ผ่านศาลเจ้าแม่ทับทิม เดินผ่านประจำแต่ไม่เคยสังเกตุว่าเป็นศาลเจ้าแม่ทับทิม
เพราะปกติศาลเจ้าแม่ทับทิมมักตั้งอยู่ใกล้สายน้ำ และเป็นศาลเจ้าแบบจีน 
แต่ศาลนี้เป็นแบบไทยเหมือนศาลตา-ยาย





ถึงถนนหลวงเลี้ยวซ้าย เลี้ยวซ้ายเข้าถนนมหาจักร
เลี้ยวขวาเข้าถนนเจ้าคำรพไปเข้าคลองถมเซ็นเตอร์ 
เพื่อหาซื้อหลอดไฟติดตั้งในห้องน้ำ



มาคลองถมเซ็นเตอร์นึกถึงร้านข้าวมันไก่นายสวัสดิ์ หรือเฮียโห่
เป็นร้านเก่าแก่ของย่านคลองถมมากว่า 40 ปี เป็นไม่กี่ร้านในห้องแถว 
ที่ยังอยู่รอดมาจนถึงปัจจุบัน และมีการขยายจากหนึ่งห้องเป็นสองห้อง
ในขณะที่หลายร้านหายไป เช่น ร้านก๋วยเตี๋ยวแคะ ข้างคลองถมเซ็นเตอร์
ร้านข้าวซอยคุณก๋งสูตรเด็ด ถนนเจ้าคำรพ ซึ่งเคยเป็นร้านข้าวแกงคุณมาลีอยู่ช่วงหนึ่ง
และร้านต้มเลือดหมูปากซอยดอกไม้ด้านถนนเจ้าคำรพ



ปัจจุบันร้านนายโห่เป็นรุ่นลูกดูแล



รายการอาหาร



มาทุกครั้งสั่งแค่สองอบ่าง



อย่างแรก คือ ข้าวมันไก่ 50 บาท



ไก่เนื้อแน่นไม่แห้งไม่ตบแบน 



ข้าวไม่มันมาก มีกลิ่นขิงบาง ๆ



อย่างที่สอง คือ ซุปเปอร์ต้มยำ 50 บาท 
เป็นต้มยำแบบใส่พริกแดงตำ น้ำปลาและน้ำมะนาว รสจัดจ้านอร่อย
ร้านนายโห่ มีให้เลือกใส่สามอย่าง คือ ขาไก่ น่องไก่และสะโพกไก่ หรือรวมมิตร
ชอบเอ็นอุ้งตีนไก่ จึงสั่งเป็นซุปเปอร์ต้มยำขาไก่ โดยสั่งแบบเผ็ดน้อย
หนึ่งชามมี 6 ขาและเลือดไก่ก้อนสี่เหลี่ยมอีกหลายชิ้น



ขาไก่ต้มจนเปื่อยแทบละลายในปาก



สันนูนตรงอุ้งเท้าเอ็นนุ่มแน่นเคี้ยวเพลิน



เลือดไก่ไม่มีกลิ่นคาว เค็มเกลือเล็กน้อย



อิ่มแล้วเดินดูหลอดไฟในคลองถมเซ็นเตอร์



ออกจากคลองถมเซ็นเตอร์ทางด้านถนนยมราชสุขุม
เลี่ยวขวาเข้าถนนศรีธรรมาธิราช ทางเท้าฝั่งซ้ายกลับมาตั้งโต๊ะเหมือนเดิม
โดยแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนท้ายเป็นร้านบะหมี่กุยช่าย หรือบะหมี่ก้ำเก
เมื่อครั้งที่เทศกิจห้ามตั้งบนทางเท้า ย้ายไปขายในซอยบ้านเช่นเดียวกับร้านลูกสะไภ้
"เที่ยวไปกินไป by laser @ กาแฟตี๋หยก, ก๋วยจั๊บเจ๊เล็ก, บะหมี่กุยช่าย" https://ppantip.com/topic/38675215
เดิมตั้งอยู่หัวถนน " เที่ยวไปกินไป @ สถานเสาวภา 4 : บะหมี่กุยช่าย @ คลองถม"
http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2009/07/D8038061/D8038061.html



แต่กลับมาคราวนี้ ทำเลเดิมกลายเป็นของร้านกาแฟตี๋หยกไปแล้ว



อดอาหารอดน้ำมาเผื่อหมอจะสั่งเจาะเลือด แต่หมอไม่สั่ง
เป็นคนต้องดื่มกาแฟทุกเช้า เหตุผลที่เดินมาทางนี้ 
นอกจากขึ้นรถกลับบ้านแล้ว ยังเพื่อกินกาแฟร้านตี๋หยก



ไม่ข้ามไปนั่งฝั่งข้างธนาคาร แต่นั่งโต๊ะมอเตอร์ไซค์
เพราะนอกจากได้ความรู้สึกแปลกใหม่มากกว่า ตี๋หยกเจ้าของร้านยังชอบนั่งอยู่ฝั่งนี้
บางวันบอกว่าเมื่อวานนับธนบัตรใบละ 20 บาทได้สี่พันกว่า



สั่งเนสกาแฟดำร้อน (โอยั้วะ) ไม่ใส่น้ำตาล 18 บาท รสฟรุ้ตตี้อมเปรี้ยว
และขนมปังปิ้งทาเนยไม่โรยน้ำตาล 2 แผ่น 20 บาท 



จ่ายเงินแล้วข้ามถนนศรีธรรมาธิราชไปร้านบะหมี่กุยช่าย



ร้านมีอายุกว่าร้อยปี เพราะสืบทอดจากรุ่นบุกเบิกหลังอดีตภัตตาคารห้อยเทียนเหลา
แปลกใจที่บอกว่าย้ายออกมาได้สองปีกว่า เพราะไม่เคยเห็นทั้งที่มาแถวนี้บ่อยมาก
เมื่อถามว่าทำไมชื่อร้านบะหมี่ก้ำเก ได้รับคำตอบว่าเป็นชื่อเจ้าของร้าน
แม้จะกลับมาเปิดตรงนี้ แค่ร้านในบ้านยังขายเหมือนเดิม



ตะเกียบเป็นเหล็กเหมือนเกาหลี 
จัดการฉีดแอลกอฮอลฆ่าแลัวเช็ดจนแห้งไม่ต้องใช้ฟู้ดเกรด



สั่งบะหมี่น้ำพิเศษใส่ทุกอย่างหนึ่งชาม 70 บาท



นอกจากหมูแดง เกี๊ยวหมูและก้ามปูม้าแล้ว ยังมีหมูเด้งเพิ่มขึ้มา แต่ไม่มีไข่ปูม้า



หมูเด้งปรุงรสอ่อนเป็นแผ่นนุ่มเด้ง



เนื้อก้ามปูม้าสดไร้กระดูกกลาง



เกี๊ยวหมูสับปรุงรสหอมกลิ่นซีอิ๊ว



หมูแดงนุ่มหอมกลิ่นควันไม้จากการย่าง 



น้ำแกงรสมาตรฐานหวานเบาบาง
ชื่อร้าน คือ ร้านบะหมี่กุยช่าย เพราะดั้งเดิมโรยต้นกุยช่ายหั่นด้วย
แค่มาเลิกใส่ เมื่อ 13 ปีที่แล้ว โดยให้เหตุผลว่า ลูกค้าบางคนไม่ชอบ ปัจจุบันจึงใส่แต่ผักกวางตุ้ง
คห. 34 35 36 และ 94 "เที่ยวไปกินไป @ สถานเสาวภา 4 : บะหมี่กุยช่าย @ คลองถม"
http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2009/07/D8038061/D8038061.html
การที่เพิ่มชื่อบะหมี่ก้ำเกคู่กับบะหมี่กุยช่าย คงเพื่อแทนชื่อเดิม เพราะเลิกใส่กุยช่ายแล้ว



ออกมาถนนเจริญกรุงยืนรอรถประจำทางไปต่อรถไฟฟ้าบีทีเอส ที่สถานีสยาม
แต่มีรถสาย 25 ครีมแดง ปากน้ำ (ทางด่วน) มีที่นั่งว่างผ่านมาจึงขี้น
ค่าโดยสารรถทางด่วนหักส่วนลดผู้สูงอายุครึ่งราคาเหลือ 6 บาท 



รถเลี้ยวซ้ายที่แยกหมอมี ผ่านวงเวียน 22 กรกฎาคม เข้าถนนไมตรีจิตต์



จากนั้นเลี้ยวซ้ายที่แยกไมตรีจิตต์เข้าถนนพระรามที่ 4
ผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาลิ้มเหล่าโหงว by ซ้อเบียร์
"เที่ยวไปกินไป by laser @ ลิ้มเหล่าโหงว พระราม 4" 
https://ppantip.com/topic/41483150



ย้ายมาขายในตึกแถวตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึงสามทุ่ม 
ป้ายร้านเดิมที่ปากซอยสว่าง 1 ปลดออกไปแล้ว 
แต่ป้ายที่บอกว่ามีสาขาที่ซอยอารีย์ ถนนพหลโยธิน ยังไม่ปลดออกแค่ลบรายละเอียด



รถเลี้ยวขวาขึ้นทางด่วนที่แยกสะพานเหลืองตรงไปปากน้ำ ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีลงแยกบางนา
เร็วกว่าขึ่นรถไปต่อรถไฟฟ้าที่สยาม เพราะติดไฟแดงที่แยกปทุมวัน บางครั้งกว่าครึงชั่วโมงเซ็งในอารมณ์



ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ได้ที่เพจ "เที่ยวไปกินไป by laser"
https://th-th.facebook.com/เที่ยวไปกินไป-by-laser-458383970993701
ที่เอาไว้รวบรวมเรื่องเที่ยวเรื่องกิน ที่สั้นเกินกว่าจะนำมาลงเป็นบทความ
หรือ อยู่ระหว่างรวบรวมเป็นบทความที่สมบูรณ์ ที่อาจใช้เวลาหลายปี
#กินตามอาสาม #อร่อยตามอาสาม #ตามรอยอาสาม #เที่ยวกับอาสาม