คือเราเพิ่งจะคบกับคนปัจจุบันแบบจริงจังครั้งแรกได้ครึ่งปี ที่แบบสามารถเรียกแฟนได้เต็มปากพอเข้าใจไหมคะ ทุกอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกันสำหรับเราเขาเป็นคนแรกทั้งหมดเลยค่ะ ไม่ว่าไปเที่ยวพากันกินเริ่มแรกเราก็โอเคนะแต่พอเริ่มอยู่ด้วยกันนานเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าหรือเราควรให้มันจบลงดี พอแล้วดีไหม? ความคิดนี้มันโพล่เข้ามาอยู่เรื่อย ในหลายๆเรื่องเราคิดไม่ตรงกันพอจะปรับความเข้าใจคุยกันก็รู้สึกว่ามันยังไม่เคลียร์ให้จบอีก เขาเหมือนรับฟังนะคะแต่แบบ..ช่วยจริงจังมากกว่านี้ได้ไหม!! เราพอรู้ตัวว่าตัวเองค่อนข้างจริงจังกับชีวิตพอควรเลยค่ะ บางครั้งเลยกดดันตัวเองไปบ้างแต่ถึงแบบนั้นเราก็คิดอยากจะใช้ชีวิตให้มันคุ้มกว่านี้ อยากไปเที่ยวไปเปิดประสบการ์ณใหม่ๆ ทำอะไรใหม่ๆที่ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง
       อย่างเงินเก็บเองก็เหมือนกันเราเริ่มจริงจังกับการเก็บเงินมากขึ้นวางแผนการใช้งานมากขึ้น คิดเผื่อเลยว่าแต่ล่ะส่วนจะแบ่งและเก็บเงินเท่าไหร่ดี และเราเองก็วางแผนจะเรียนต่อมหาลัยปีหน้าด้วยเลยคิดมากอยู่ทุกวัน พูดกันตามตรงที่ทำงานอยู่นี่ก็ไม่ใช้จะดีสายเทาเลยล่ะไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงตรงนี้จุดนี้ เราเบื่อชีวิตแบบนี้สุดๆ ทางบ้านก็ไม่มีคนส่งให้ยังดีน้าๆยังพอส่งให้ยายบ้างแต่แม่เราไม่มีใครส่งให้เลยแล้วยิ่งมีน้องชายที่กำลังเรียนอีก มีพี่ก็ช่วยไรไม่ได้แค่จะเอาตัวเองให้รอดยังยาก เพราะงั้นเวลาใช้เงินบางครั้งก็ต้องคิดให้มากๆแต่บางเรื่องเราก็อยากซื้อก็ซื้อเลยแล้วไปประหยัดเรื่องอื่นเอา
พอมีหลายๆเรื่องรุมเข้ามาเลยทำให้เราคิดมากกับแฟนคนนี้ เราอยากไปให้ได้มากกว่านี้ ไกลกว่านี้และอยากให้เขาไปได้ไกลเช่นกันแต่..ไม่รู้สิเหมือนเขาไม่ได้อะไรกับชีวิตเท่าไหร่ ที่จริงเขาเรียนไม่จบม.ปลายด้วยซํ้าเราอยากให้เขาสอบเทียบเพราะเขาเก่งคอมถ้าสานต่อให้มากอีกหน่อยสายงานที่เขาทำมันก็มี              อนาคตที่ดีเลย เราคิดว่างั้นแต่เขาไม่อยากเรียนอยากทำงานมากกว่า เพราะงั้นเราเลยไม่คิดจะให้เขาเปลี่ยนและปรับเข้าหากับความคิดเราแล้ว คิดว่าเราเปลี่ยนไปหาคนที่คุยกันได้หรืออยู่กับตัวเองดีกว่าอีก
ในการคบเราเข้าใจว่ามันต้องค่อยปรับเข้าหากันใช่ไหม บางครั้งเราก็รู้สึกเหมือนกำลังทำอะไรเองคนเดียวในมุมมองเขาเราไม่รู้เลยว่ากำลังคิดไรอยู่ บางทีเขาเองก็อาจจะคิดเผื่อแล้วก็ได้ แต่อาจเป็นเราเองที่รีบเร่งเขาเกินไป เราไม่ค่อยถามความคิดเขาเท่าไหร่เพราะถามเมื่อไหร่ก็บอกแต่ เดี๋ยวคิด เดี๋ยวทำ พูดก็ไม่ยอมพูดไม่จบเราเลยไม่อยากจะถามแล้ว 
       ส่วนเรื่องความรู้สึกถามว่ารักไหมก็รักแหละไม่ได้มีใครไม่ได้คุยเผื่อเป็นประเภทขี้เกลียจคุยถ้าไม่ได้สนใจจริงๆ แค่ไม่ตื่นเต้นเหมือนแรกๆแค่นั้นเองแต่ก็สบายใจที่จะได้ทำตัวตามสบายไม่เกร็ง คือเอาตรงๆก็ไม่อยากเริ่มใหม่อะไรหรอกแต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเราคิดว่าสักวันคงได้แยกย้ายกันเติบโตล่ะนะ555
ปล.เขาโตกว่าเรา4ปี 
กระทู้แรกอ่าเนอะขอระบายหน่อยนะ ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ