Ivan Zaytsev กลับมาสวมเสื้อสีน้ำเงินลุยศึก VNL22 ที่โปแลนด์

กระทู้คำถาม

วอลเลย์บอล นักวอลเลย์บอล วอลเลย์บอลต่างประเทศ

สื่ออิตาลีรายงานว่า เฟเฟ เด จอร์จี้โค้ชของทีมวอลเลย์บอลชายชาวอิตาลี ออกหมายเรียกอดีตกัปตัน Ivan Zaytsev เข้าร่วมทีมชาติสำหรับสัปดาห์ที่สามของเกมเนชั่นลีก ที่สนาม Gdansk (โปแลนด์) ตั้งแต่วันที่ 5 ถึง 10 กรกฎาคม ทีมอิตาลีต้องเผชิญหน้าแข่งขันกับ ทีม บัลแกเรีย อิหร่าน เซอร์เบีย และเนเธอร์แลนด์ตามลำดับ

Ivan Zaytsev Superstar ทีมอิตาลี มีความพร้อมอย่างมากสำหรับการกลับยืนในตำแหน่งตรงข้าม(Opp) ในเสื้อสีน้ำเงิน ซึ่งก่อนหน้านั้นเขาสวมเสื้อสีน้ำเงินครั้งสุดท้ายในกีฬาโอลิมปิกที่กรุงโตเกียว 2020 และไม่สามารถลุยศึกชิงแชมป์ยุโรปได้ เนื่องจากอาการบาดเจ็บ ถึงแม้จะขาดผู้เล่นประสบการณ์สูงอย่าง อีวาน แต่ทีมอิตาลีก็สามารถคว้าแชมป์เหรียญทองมาได้ สำเร็จ

@@@@

เรื่องราวที่น่าสนใจของ Ivan Zaytsev

*** Ivan Zaytsev: กล่าวชื่นชม Paola Egonu และยกให้เป็น ทายาทของเขา

กัปตันถูกสัมภาษณ์โดยCorriere della Seraซึ่งเขาเริ่มต้นด้วยการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความมุ่งมั่นในโอลิมปิกที่ญี่ปุ่น:

“ ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว(โอลิมปิกที่ริโอ) ตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมไม่ได้เชื่อโชคลาง ฤดูกาลก่อนที่ริโอจะเริ่ม ผมเล่นในรัสเซีย ปีนี้ผมยังไปไซบีเรีย ”

เมื่อผมอายุ 32 ปี ผมได้เวลามองหาทายาท…

“ผมรู้สึกดีมาก ผมมีทายาทอยู่แล้ว เธอคือ Paola Egonu ผมยกให้เธอเป็นทายาทของผม เธอทันสมัย น่ารัก ชวนติดตาม ยอมรับคำวิพากษ์วิจารณ์ เธอแข็งแกร่งมากทั้งในและนอกสนาม เธอเป็นผู้เล่นที่น่ายกย่อง ทำไมทายาทของผมจะเป็นผู้หญิงไม่ได้ล่ะ?" Ivan ยกย่อง Egonu นักวอลเล่ย์บอลทีมชาติอิตาลี ผู้เล่นในตำแหน่งเดียวกับเขา และยกให้เธอเป็นทายาท

Ivan: รู้จักกันในนาม “ซาร์แห่งวอลเลย์บอล"

รูปลักษณ์ภายนอกที่โดดเด่นของเขาคือ

ต่างหู รอยสัก ทรงผมที่โดดเด่น ใบหน้าที่หล่อเหลา Ivan Zaytsev พลังที่เสียงที่เปล่งออกมาอย่างดังเมื่อเขาทำแต้มได้ ในไม่ช้า Zaytsev ก็กลายเป็นไอดอลของนักกีฬาหลายๆคน

Zaytsev มีเทคนิคและพลังอย่างมหาศาล มีความเย่อหยิ่งของวอลเลย์บอล เสียงกรีดร้องและการแสดงออกของเขาทำให้คู่ต่อสู้เกรงกลัว สามารถข่มขวัญคู่ต่อสู้อย่างแท้จริง

นอกสนาม เขาเป็นนักกีฬาที่น่ารักและใจดีกับแฟนคลับเสมอ และยังเป็นเพื่อนที่ดีกับเพื่อนร่วมทีมด้วย

Zaytsev ในโอลิมปิกที่ริโอ เมื่อทีมอิตาลีมาถึงรอบชิงชนะเลิศเขาในฐานะผู้ทำประตูสูงสุด(คะแนน) เป็นอันดับ 2 ต่อจากผู้เล่นเจ้าภาพ บราซิล

อันดับ 1 เป็นของ Wallace de Souza ชาวบราซิล (127 คะแนน)
อันดับสอง Ivan Zaysev ทำคะแนน 110 คะแนน

พลังของ Zaytsev แฟนๆยกให้เขานั้นเทียบได้กับพลังของตัวละคร Thor ซึ่งสามารถยกค้อนของเขาด้วยมือข้างเดียว

@@@@

ความทรงจำในโอลิมปิกที่ริโอ ผู้ชนะเลิศเหรียญเงิน IVAN ZAYTSEV

คำพูดของ Ivan

1. การตีที่สมบูรณ์แบบ

“การตีเป็นท่าทางทางเทคนิคที่มีมนต์ขลัง เพราะมันมีกฎของมันเอง และคุณไม่สามารถควบคุมมันได้โดยไม่มีข้อผิดพลาด คุณทดลองตีร้อยครั้ง พันครั้งต่อสัปดาห์ ซึ่งกลายเป็นหมื่นครั้งตลอดอาชีพการงานของคุณ คุณเรียนรู้วิธีการตี คุณจดจำการเคลื่อนไหวของแขน คุณศึกษาการหมุนของคู่ต่อสู้ด้วยหัวใจ คุณไปถึงจุดที่นิ้วของคุณต้องรู้ว่าลูกบอลลอยอยู่บนอากาศนานแค่ไหน “

“อย่างไรก็ตาม ในเกมเมื่อคุณลงมาเสริฟ คุณต้องกะระยะห่างระหว่างลูกบอลกับขอบในสนามให้ได้ หากคุณทำเอซในขอบสนามระหว่างเซนติเมตรและมิลลิเมตร มันมีความรู้สึกที่แตกต่างกัน หากคุณทำเอซลูกบอลแตะขอบสนามเพียงมิลลิเมตร คุณจะรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากผู้ชม พวกเขาจะตื่นตัวและตื่นเต้นมาก”

2. อิตาลี-อเมริกา แย่งกันเข้ารอบชิงชนะเลิศ

“เมื่อแต้ม 23 ถึง 22 สำหรับเรา จุดสำคัญที่สุดของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกของผม ผมรู้สึกว่าอากาศเข้าไปในปอดของผมและผมก็รับมันทั้งหมด หายใจโดยหลับตาและเงยหน้าขึ้น กีฬาของเราประกอบด้วยช่วงเวลาต่างๆ และนั่นคือช่วงเวลาที่เปลี่ยนรอบรองชนะเลิศของเราในริโอ 2016”

“เรามีสหรัฐอเมริกาเป็นคู่แข่งของเรามาโดยตลอดการแข่งขัน การเผชิญหน้ากันทั้งในบราซิลและเมื่อสี่ปีก่อนในโอลิมปิกที่ลอนดอน เหมือนนัดกันไว้เสมอ รอบรองชนะเลิศของอิตาลี - สหรัฐอเมริกาเป็นเรื่องทางจิตวิทยามากกว่าเรื่องกีฬา เซ็ตแรกอิตาลี หลังออกตัวเซงๆ หนี 8 ต่อ 3 เซ็ตแรกจบลงด้วย อิตาลี 30 ถึง 28 รู้สึกกดดันมาก และผู้ชมชาวบราซิลก็ตะโกนว่า
อิตาลี! อิตาลี!
ในที่สุดเราเอาชนะอเมริกาและผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศได้ “

3. เมื่อผ่านไปได้ รู้สึกลื่นไหล

“ตลอดอาชีพการงานของผม จังหวะและการเสริฟเอซมักจะเป็นกระจกสะท้อนของความหึกเหิมของการแข่งขัน มีเกมต่างๆ เช่น รอบรองชนะเลิศ ซึ่งผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฟองสบู่ และคนอื่นๆ ก็เคลื่อนไหวแบบสโลว์โมชั่น ผมสามารถอ่านทุกอย่างล่วงหน้าได้ ราวกับว่าในช่วงเวลาเหล่านั้น มันเป็นสัญชาตญาณสามารถควบคุมทิศทางของลูกบอลในสนามเสมอ เกมกลายเป็นเรื่องง่ายและเบา นักกีฬาที่เก่งกาจทุกคนรู้ดีถึงความรู้สึกนี้ มันเป็นสภาวะที่ลื่นไหล ในกีฬาวอลเลย์บอลมีสปริงที่เด้งออกโดยที่คุณไม่รู้ตัว เพราะเป็นกีฬาที่เต็มไปด้วยอะดรีนาลีน ความรู้สึกนี้ไม่มีที่ไหนใหญ่เท่ากับโอลิมปิกอีกแล้ว”

4. เรื่องของพ่อ

“ผมเติบโตมากับการฟังเรื่องราวของพ่อซึ่งเป็นผู้เล่นตัวหลักในสนาม เขาบอกผมเกี่ยวกับการแข่งขันและผู้เล่นต่างๆ แต่เหนือสิ่งอื่นใดเขาบอกผมเกี่ยวกับลูกผู้ชายและความรู้สึกในช่วงเวลาที่ไม่เหมือนใครในประวัติศาสตร์ของการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ เขาได้รับรางวัลเงินในมอนทรีออล '76 จากนั้นได้เหรียญทองในมอสโก สี่ปีต่อมาในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่สหรัฐอเมริกาตัดสินใจคว่ำบาตร บางครั้งเขายังบอกผมเกี่ยวกับการคว่ำบาตรที่ลอสแองเจลิสในปี 1984 รวมถึงการใช้ชีวิตและเล่นในทศวรรษแบบนั้นเป็นอย่างไร?
เหมือนกับในภาพยนตร์ดราม่าที่ดีที่สุด ในเวลาต่อมา พ่อเป็นรูมเมทกับผู้เล่นชาวอเมริกันคนหนึ่ง ในเมืองสโปเลโต และในปี 1988 ซึ่งเป็นปีในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงโซล พ่อต้องเผชิญหน้ากับรูมเมท และต่อสู้กัน การแข่งขันที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้จบลงด้วยรางวัลเหรียญทองที่สหรัฐฯ คว้ามาได้”

“เขาบอกผมว่าเขาไม่รู้ว่า จะพูดอะไรกับเพื่อนคนนี้ดี เพราะในสนามทั้งคู่ต่อสู้ ทั้งคู่เข้าเข้ากันได้ดีและเป็นผู้เล่นที่มีพรสวรรค์ ผมก็ฟังเรื่องราวจากพ่อ ปีนั้นผมก็เพิ่งเกิดด้วย 2 ตุลาคม 1988 วันชิงชนะเลิศโอลิมปิกที่กรุงโซล: สหรัฐอเมริกา 3 สหภาพโซเวียต 1”

5. ตำนานโอลิมปิก
“สำหรับความทรงจำทั้งหมดเหล่านี้ ผมเติบโตขึ้นมาพร้อมกับตำนานของเกม เกมส์ดีมาก ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการแข่งขัน เพราะการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกคือการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

โอลิมปิกที่ลอนดอนปี 2012 ทิ้งให้ผมเจ็บปวดและขมขื่น ลูกชายของพ่อที่คาดหวังและสิ่งที่ผมฝันเข้าร่วมโอลิมปิกมาหลายปี มันเป็นทัวร์นาเมนต์ที่ยาวนาน ผมต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตนเองและความพยายามอย่างมาก ซึ่งผมมีประสบการณ์ในหมู่บ้านที่เปล่าเปลี่ยว แต่ผมก็ได้เข้าใจว่าการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกเป็นอย่างไร แต่ก็รู้สึกผิดหวัง “

“จากนั้นสี่ปีต่อมา ริโอได้คืนทุกสิ่งที่ผมรู้สึกสูญเสียไป ทุกอย่างในบราซิลตรงกับความปรารถนาของผม หมู่บ้านโอลิมปิกเปลี่ยนไปเมื่อเทียบกับ4 ปี ก่อนหน้า แต่ละวันที่ใช้เวลาที่นั่นมีรสชาติของวันพิเศษ ผมรู้สึกตื่นเต้นกับความคิดที่จะข้ามแชมป์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเวลาของผม”

“ทุกอย่างใหญ่มากแต่เมื่อการแข่งขันใกล้สิ้นสุดลง ด้วยอารมณ์ของสองสามเกมที่ผ่านมา ผมก็ตระหนักว่าไม่ใช่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่เปลี่ยนไป แต่เป็นตัวผมเองที่เปลี่ยน ผมไม่ได้ประสบกับความคาดหวังในสิ่งที่อยู่นอกโลกและอธิบายไม่ได้อีกต่อไป ซึ่งเรื่องราวในอดีตทำให้ผมเข้าใจได้ ในที่สุดผมก็มีความสุขกับปัจจุบัน และเป็นช่วงเวลาสูงสุดที่นักกีฬาทุกคนจะปรารถนาได้ เป็นพระเอก. เพราะการเขียนเรื่องราวของคุณเองนั้นไม่เพียงพอที่จะเข้าใจอย่างถ่องแท้ แต่คุณต้องสัมผัสมันจริงๆ และอยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง”