คือเรามีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งอะค่ะซึ่งสตอรี่ชีวิตเขาดูน่าสงสารมากแต่เค้าทำตัวได้น่าเกลียดมากจนเราสงสารไม่ลงอะค่ะคือเราออกไปทางเคืองแล้วอะค่ะเราอาจจะอคติไปแล้วก็ได้ เราจะเล่าให้ฟังคร่าวๆนะคะ พ่อกับแม่เค้าหย่ากันแล้วเค้าก็เลือกอยู่กับพ่อซึ่งพ่อเค้าก็เป็นพี่ชายแท้ๆของเเม่เราหลังหย่ากันเลยย้ายมาอยู่ที่นี่กับเราด้วยความว่าที่บ้านมีห้องรับเเขกแค่ห้องเดียวซึ่งพ่อเค้าก็นอนห้องนั้นเเล้วเค้าก็มานอนห้องเดียวกันกับเราค่ะ แค่เข้ามาเค้าก็ทำเหมือนเค้าเป็นเจ้าของห้องเลยค่ะทั้งคุยกับเพื่อนเสียงดังแบบดัง คุยกับผู้ชายเสียงดัง  ทั้งเปิดแอร์ ทิ้งขยะให้ห้องเกลื่อนเต็มไปหมดทั้งยังกินพื้นที่ห้องเราไปหมดเลยค่ะเราได้แค่เตียงนอนนอน ค่าไฟแม่เราก็จ่าย ค่ารถไปโรงเรียนแม่เราก็จ่าย พอเราจะพูดยายเราก็บอกให้เราเห็นใจพ่อเค้า แต่เราสงสารแม่เราอะ ทำงานงกๆ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ทั้งยังต้องมาจ่ายค่านู่นค่านี่×2 แล้วมีวันหนึ่งแม่ซื้อเสื้อมาให้เรากับเค้าคนละ2ตัว ซึ่งเราไม่ได้เลือกลายเสื้อเลยเค้าเลือกเอาเองทั้งหมดซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เราไม่ได้เลือกแต่พอเลือกไปแล้วเค้ากลับแอบมาเปลี่ยนของเราไปซึ่งเราโมโหเป็นอาทิตย์เลยร้องไห้ด้วยเพราะเราเอาไปบอกป้ากับยาย พวกเค้ากลับบอกว่าเราใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลเรานอยด์มากร้องไห้ไป4วันเลยค่ะ แค่จะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังยังพูดไม่ได้เลยค่ะน้ำตาไหลก่อนที่ผ่านมาเราเงียบตลอดจนตอนนี้เราก็ภาวนาให้เค้าออกจากชีวิตเราเร็วๆก็พอเพราะห้องนอนเราทุกวันนี้เราก็เเค่เข้าไปนอนอยากจะร้องไห้นั้นยังไม่ได้เลยต้องไปแอบร้องในห้องน้ำเราบอกอย่าเอาอาหารมากินในห้องยังเอามาขนาดตัวเราเองยังไม่เคยเอาไปกินข้างในเลยอะ เราเบื่อบ้านมากเค้ามาทำลายเราทุกอย่างเลยมีเยอะกว่านี้นะแต่เราไม่สสามารถอธิบายได้จริงๆ แค่นึกถึงก็โมโหจนจะร้องแล้ว