ตามหัวข้อเลยค่ะ เริ่มแรกเลยคือเราคิดว่าตัวเองเครียดมาจากเรื่องความรักและการคาดหวังในตัวเองมากเกินไป เรารู้สึกว่าเราไม่อยากรักใคร คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับใคร แต่จริงๆเป็นคนร่าเริงเวลาอยู่กับเพื่อนๆ มีคนเข้าหาพอสมควร แต่ให้ความรักกับใครไม่ได้เพราะกลัวตัวเองผิดหวัง พอได้อยู่คนเดียวกับตัวเองจริงๆรู้สึกดิ่งมากๆ ทั้งๆที่ไม่มีความคิดอะไรในหัว อยู่ๆความคิดที่จะทำร้ายตัวเอง หรือเอาง่ายๆ คิดสั้น จะโผล่ออกมา แบบว่าหมดหวัง เหนื่อย ท้อแท้กับชีวิตแล้ว แล้วอีกอย่างเราเป็นคนที่เร่งรัดตัวเองคือฝันอะไรต้องทำให้ได้ จนบางครั้งเครียดกับความคิดพวกนี้จนดิ่งลงเหวมาหลายครั้ง เราไม่กล้าคุยกับใครเรื่องนี้ เพราะกลัวว่าคนอื่นจะหาว่าเราเรียกร้องความสนใจ เราบอกตัวเองไม่ได้เลยว่าเราเป็นอะไร 
#ใครเคยเป็นแบบเรา แนะนำวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองหน่อยนะ 😂🥲