https://84000.org/tipitaka/read/?20/275-276

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒
อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
 
             [๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๒ อย่างเป็นไปในส่วนแห่งวิชชา
ธรรม ๒ อย่างเป็นไฉน คือ 
สมถะ ๑
วิปัสสนา ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมถะที่ภิกษุเจริญแล้ว...ย่อมเสวยประโยชน์อะไร 
ย่อมอบรมจิต....จิตที่อบรมแล้วย่อมเสวยประโยชน์อะไร 
ย่อมละราคะได้ 

วิปัสสนาที่อบรมแล้ว...ย่อมเสวยประโยชน์อะไร 
ย่อมอบรมปัญญา...ปัญญาที่อบรมแล้ว ย่อมเสวยประโยชน์อะไร
ย่อมละอวิชชาได้ ฯ
             
[๒๗๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย จิตที่เศร้าหมองด้วยราคะ ย่อมไม่หลุดพ้น
หรือ...ปัญญาที่เศร้าหมองด้วยอวิชชา ย่อมไม่เจริญด้วย...ประการฉะนี้แล

ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย 
เพราะสำรอกราคะได้......จึงชื่อว่า....เจโตวิมุติ 
เพราะสำรอกอวิชชาได้....จึงชื่อว่า....ปัญญาวิมุติ ฯ
จบพาลวรรคที่ ๓