ตอนนี้หนูอายุ 26 ปี ซึ่งที่บ้านหนูเลี้ยงหนูแบบอยู่ในกรอบ ซึ่งตั้งแต่เรียนไม่เคยได้ไปอยู่ที่ไกลๆบ้าน จนเรียนจบมีงานทำ หนูทำงานได้ 2 ปี แต่ด้วยงานที่ทำ เงินเดือน ปัจจัยต่างๆ หนูจึงออกจากงานที่ทำที่บ้าน ลองหางานสมัครแถวบ้านซึ่งอยู่ต่างจังหวัด งานน้อย หนูจึงสมัครงานที่ กทม ซึ่งเป็นบริษัทใหญ่ เรียกเงินเดือนที่คิดว่าอยู่ได้แล้ว จนสัมภาษณ์งานผ่าน เขาตกลงรับ แต่ที่บ้านไม่โอเค ย่า พ่อแม่ มานั่งร้องไห้ไม่อยากให้เราไป เพราะแกเป็นคนหัวโบราณ หนูเลยตัดโอกาสตัวเอง ปฏิเสธเขา หนูรู้สึกเสียใจว่าทำไมหนูอุส่าพยายามแล้ว แต่โดนตัดโอกาสเพราะ เขากลัวหนูอยู่ไม่ได้ ซึ่งหนูยังไม่ได้ลองเลย ครอบครัวอื่นเป็นแบบนี้กันบ้างไหมคะ ให้ลูกๆได้ตัดสินใจลองทำอะไรกันเองไหม หนูคิดว่าถ้าหนูลองแล้วถ้าไม่ดีเดี๋ยวหนูก็กลับมาบ้าน แต่หนูยังไม่เริ่มก็โดนตัดโอกาสจากที่บ้านแล้วค่ะ แล้วตอนนี้ให้หางานแถวบ้าน งานเงินเดือนน้อยมาก ซึ่งหนูมองว่าการเติบโตในสายงานน้อยกว่าแน่ๆ ตอนนี้รู้สึกสิ้นหวังมากค่ะ เหมือนไร้อนาคตค่ะ อาจจะเพราะเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ พี่ๆมีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ