เรื่องเงินเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเรา ใครยืมก็ต้องคืนไม่งั้นหัวเสียมากมาก ยิ่งเป็๋นคนในครอบครัวนี้ไม่ได้เลย เราทำงานตั้งแต่อายุ 18 ทางครอบครัวไม่ให้เรียนต่อเพราะทางบ้านส่งไม่ไหวแล้ว หมดไปกับพี่สาวแต่พี่ก็ไม่จบ ตอนนี้พี่ก็เป็นหนี้คนอื่นอีกเยอะ เราไม่เคยขอเงินทางครอบครัวสักบาท อาจมีขอบ้างแต่พ่อแม่ก็ไม่ค่อยจะมีให้ ไม่อยากให้แกรำบากกับเรา พอสิ้นเดือนเราก็ส่งกลับบ้านบ้างอาจจะไม่เยอะ เพราะรายจ่ายมียอะกว่ารายรับ เพราะความเป็นเด็กน้อยของเราด้วยมั้ง พี่ว่าให้ไปกู้สินเชื่อไหนก็ไป แล้วก็คอยบอกว่าเดี๋ยวพี่จ่ายเองสุดท้ายก็ต้องมานั่งจ่ายเองจนตัวเองจะไม่ไหว พอไม่ทำให้ก็บอกเราว่าไม่เคยช่วยอะไรเลย พอเราดื้อก็บอกเราไม่น่ารักเหมือนเดิม พอสิ้นเดือนก็ขอยืมเรา บอกว่าไม่พอจ่ายหนี้เขา เขาขู่จะไปหาพ่อแม่บ้างละ จะมาดักตีบ้างละ เราก็ห่วงก็ใหยืมไปจนตัวไม่มีจะกินในตลอดทั้งเดือน พอถึงคราวที่ต้องคืน ก็เงียบก็พลัดตลอด พลัดจนเป็นปี ไม่เคยได้คืน ซึ่งเรารู้สึดเจ็บใจมาก มันก็เป็นเงินที่ทำวานมา ไม่เคยขอไม่เคยให้เดือดร้อน ส่งตัวเองเรียนเองค่าห้องก็ไม่เคยให้พี่ต้อวงออกช่วย มันรู้สึกแย่มาบางคืนต้องร้องไห้คนเดียวว่าพรุ่งนี้จะกินอยู่แบบไหน เดี่ญวนี้มันก็หนีไปอยู่กับแฟน เราเองก็ไม่ได้เครืองอะไรในเรื่องนี้ แต่แกเองชอบผิดคำพูดว่าจะคืนเงินบ่อยๆ ซึ่ง้ราอยากได้คืนทุกบาทที่แกยืมไป บ้างที่ถึงขัดทะเลาะกัน มันก็รู้นิสัยเรา ยืมก็ต้องคืน หรือเขาคิดว่าเราเป็นน้องจะทำไรก็ได้ จะยืมกี่บาทก็ได้หรอ เราเองนี้โครตเกรงใขเวลาขอตังมัน ยืมแค่ 200 ยังกลัวมันไม่มีเลย น้อยใจทุกวัน.. อยากได้คำปรึกษา ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มั้ยสำหรับคนอื่น...