เราจำความได้บ้านของเราก็ทะเลาะกันมาตลอดค่ะทะเลาะที่ว่าก็คือนิดๆหน่อยๆก็ทะเลาะให้มีปากมีเสียงกันไม่เหมือนครอบครัวอื่นๆที่ใช้เหตุผลกันไม่ก็ไม่ทะเลาะกันดังขนาดนี้จำได้ว่าเมื่อก่อนเวลาทะเลาะกันแต่ละทีก็ไม่กล้าออกไปไหนเลยค่ะอายมากๆพอโตมาก็ยังทะเลาะอีกค่ะ ทะเลาะเรื่องเดิมๆซ้ำๆทะเลาะทีไรก็พูดแต่เรื่องแบบนั้นเดิมๆ ทำลายข้าวของ พังตลอดบ้านเราไม่ใช่บ้านที่มีฐานะอยู่แล้วพอพวกพี่ๆเริ่มโตแทนที่จะได้เอาไปปรับปรุงบ้านก็ไม่ได้ทำเพราะต้องเอามาจุนเจือในบ้าน ยิ่งไม่กี่ปีนี้พี่อีดคนมาติดยาเสพติดเราไม่รู้หรอกว่าชนิดไหน พ่อก็เมา จึงทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ พูดกันไม่เข้าหูกันตลอด แม่จะพาเราไปอยู่ที่อื่นแต่มันต้องย้ายรร เราไม่อยากย้ายเพราะตอนนีเราอยู่ม.5แล้วเพื่อนที่นัก็ดีแล้สเราก็สนิทแค่กลุ่มนี้ง่ายๆคือไท่อยากมีเพื่อนใหม่ในตอนนี้เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เรายิ้มได้เลยค่ะในชีวิตนี้ไปรรเหมือนเซฟโซนเราเลยเราเลยต้องทนอยู่บ้านหลงนี้ความปลอดภัยก็แทบจะไม่มี เราไม่กล้ามีเพื่อนใหม่เราคิดว่าเราไม่เหมาะสมกับใคร เราอยากรู้ว่าถ้าเป็นทุกคนเจอสถานการณ์แบบนี้ทุกคนมีวิธีรับมือยังไงบ้างหรอคะเรื่องที่เล่าไปอาจงงๆ ขอโทษนะคะ