จากกระทู้ในวันนั้น 
https://ppantip.com/topic/37576577
ที่หนูตั้งเอง วันนี้หนูประสบความสำเร็จระดับหนึงแล้วนะคะ^^ 

เมื่อวานบังเอิญลองล็อคอินผ่านเฟสบุ๊ค ดันไปเห็นกระทู้ที่ตัวเองเคยตั้งเอาไว้ เลยอยากอัพเดตชีวิตค่ะ ตอนนี้หนูอายุ19แล้วนะคะ 

พี่ๆบางคนน่ารักมากกกก ทักมาขอซื้อของ แนะนำงานให้ แต่หนูก็ไม่เคยได้ตอบ เพราะพึ่งเข้าล่าสุดคือช่วงนี้เลยค่ะ
ขอเล่าเลยนะคะ ชีวิตที่ผ่านมาลำบากมากตามกระทู้ที่เคยบอกเลยค่ะ แต่มันอาจจะไม่ได้ลำบากถึงขั้นเก็บของเก่าอะไรแบบนั้น แต่ลำบากแบบไม่มีเงินไปรร. ไม่มีที่อยู่ เช่าบ้านที่ไหน แม่ก็ติดตลอด อยู่ไม่เกิน 6 เดือนก็โดนไล่ออกมาตลอด สภาพแวดล้อมแย่ อยู๋ท่ามกลางคนทะเลาะกันหรือการเกิดอาชญากรรมตลอด อะไรแบบนี้ค่ะ 

หนูโชคดีที่ตอนมปลาย หนูสอบติดโรงเรียนรัฐมีชื่อเสียง จึงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีขึ้น(มีแต่เพื่อนเก่งๆ) แต่ความลำบากยังเหมือนเดิม
และหนูก็ทำงานตั้งแต่อายุ 14ปี หาขายของออนไลน์ไปเรื่อยๆ พอตอนอายุ 15ปี หนูทำงานพาร์ทไทม์ ร้านอาหาร
เลิกเรียน 15.30 ทำถึง 22.00-23.00 เป็นแบบนี้ตลอด 7-8 เดือน ซึ่งแน่นอน หนูไม่ได้ประสบความสำเร็จจากสิ่งนี้ แต่งานนี้ก็ทำให้หนูมีเงินไปรร.ทุกวัน
เหนื่อยมากนะคะ ไม่ใช่แค่งานอย่างเดียว ต้องรับผิดชอบรร. การบ้าน ได้นอนตี2-3ทุกวัน และบ้านอยู่ไกลรร ต้องนั่งรถเมล์ประมาณ 1 ชั่วโมง ดังนั้นต้องตื่นตั้งแต่ 6 โมง ถ้าสายกว่านี้ รถจะติดมากๆๆๆ แต่ก็ลาออกจากงานมาเพราะเหนื่อยจริงๆ และเมื่ออายุ 16-17 ปี หนูลองหาของมาขายแบบไม่ลงทุน เป็นพรีออเดอร์ และสิ่งที่หนูรับรู้อีกอย่างคือตัวเองมีทักษะการตลาดและการขายที่ดีมากๆ หนูขายได้ตั้งแต่โพสแรกที่ลง มันไม่ใช่เพราะโชคช่วยอย่างเดียว แต่เพราะการใช้ภาษา การทำตลาด มันทำให้ขายได้ หนูทำแบบนั้นมีเรื่อยๆจน3เดือนแรก หนูประสบความสำเร็จระดับหนึ่งถึงขั้นต้องไปตปท.เพื่อไปดูของมาขาย มีการติดต่อกับคู่ค้าตลอด แต่เพราะโควิด หนูล้มละลายครั้งแรกค่ะ หนูติดหนี้ลูกค้า 5 แสน หนูต้องขายทุกอย่างที่หามาได้และมันไม่พอ และด้วยไม่มีใครซัพพอร์ต ปรึกษาใครไม่ได้ หนูก็ต้องเลือกเป็นหนี้ ขอผ่อนลูกค้า แต่หนูสู้ชีวิตไม่หนีปัญหา หนูทำธุรกิจใหม่ ที่ไม่ต้องใช้ทุนเหมือนเดิม ไม่ใช่แบบเดิม แต่ขออนุญาตไม่บอกงานนะคะ เป็นการใช้ความสามารถของตัวเอง เหมือนคนวาดรูปเก่งก็ขายภาพอะไรแบบนี้ค่ะ ซึ่งหนูใช้หนี้ ประมาณ3แสนหมด ตอนสิ้นปีที่แล้ว  ปีที่แล้วถือว่านรกมากค่ะ หนูเป็นหนี้ ช่วงเดือนกุมภา แต่ก็พยายามใช้จนหมดเกือบๆธันวา ซึ่งแน่นอน การเป็นหนี้ไม่ใช่ว่าเจ้าหนี้หลายร้อยคนเขาจะเข้าใจ ทั้งโดนประจาน เอาชื่อไปใส่แบลคลิต แต่ปัจจุบันหนูผ่านมาได้แล้ว ได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่หนีปัญหา และรับผิดชอบทุกอย่าง และหนูจะสู้ชีวิตต่อด้วย ดังนั้นงานปัจจุบันหนูกำลังไปได้ดี หนูจดบริษัทแล้วค่ะ มีรายได้ตอนนี้เดือนละแสน+ ทำมากๆ แบบทำทั้งวันจะได้ 250000 แต่เคยได้แค่เดือนเดียวเพราะ เหนื่อยค่ะ ทำไม่ไหว 55555 และผลประกอบการมันมากขึ้นเรื่อยๆ คิดจะลงทุนหลายอย่างเพิ่มค่ะ แต่ทุกคนรู้ไหมคะ อะไรที่ทำให้หนูสู้ หนูได้กำลังใจจากคนที่ตอบกระทู้ และมีคำพูดหนึงบอกว่า หนูจะประสบความสำเร็จแบบใหญ่หลวง ชีวิตหนูเป็นโมเดลของคนจะประสบความสำเร็จ อะไรสักอย่าง นั่นแหละ เป็นอะไรที่ทัชใจมากและจำได้ถึงทุกวันนี้ หนูพูดกับตัวเองตลอด ว่าจะไปไกลกว่านี้ และหนูก็มั่นใจในตัวเองมากว่ามีความสามารถ จะล้มกี่ครั้ง หนูก็จะลุกแล้วไปไกลกว่าเดิม  อ๋อ และตอนนี้หนูยังไม่ได้เรียนมหาลัยต่อเลยค่ะ เพราะเรื่องเป็นหนี้และทุกอย่างพึ่งเข้าที่เข้าทางปีนี้ แต่ตั้งใจจะเรียนต่อปีหน้า ชีวิตหนูในตอนนี้ ถือว่ามาไกลมากเลยค่ะ หนูจึงคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จระดับหนึง มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

แต่เรื่องทำแท้ง หนูก็ยังเห็นด้วยนะคะ ไม่ใช่ว่า ทุกคนที่เกิดมาไม่พร้อม จะประสบความสำเร็จ หนูมาถึงตรงนี้ หนูก็ทิ้งการเรียน เกรดไม่ดีเลย ไม่เรียนต่อ เต็มที่กับงานมากๆ ทิ้งอะไรหลายๆอย่าง จนมาได้ขนาดนี้ และที่ผ่านมา ครอบครัวไม่เคยซัพพอร์ตสักครั้ง หนูออกจากบ้านตั้งแต่จบม.6 ตอนล้มลงมาก็ไม่ใช่ล้มบนฝูก การตัดสินใจเมื่อก่อนก็ไม่ดี ถึงจะพยายามเก่งแค่ไหนก็ยังมีความเป็นเด็ก แต่ก็ไม่ได้มีคนให้คำแนะนำ ไม่สามารถพึ่งใครได้ ดังนั้นทุกบทเรียนก็ต้องมาจากประสบการณ์ ต้องลองผิดลองถูกก่อนถึงจะได้เรียนรู้หลายๆอย่าง หนูมีปมกับความรักในครอบครัวมาก ถ้าเลือกได้ก็อยากได้รับความรักจากครอบครัวหรือเกิดจากครอบครัวที่พร้อมไปเลย ^^

ซึ่งสิ่งที่กระทบกับคนที่เกิดมาไม่พร้อม ไม่ได้รับความรัก หนูคิดว่า(ไม่ใช่ทุกคน อาจจะแค่หนูคนเดียว)
1.หนูเป็นคนบูชาความรักมาก เพราะไม่ได้รับความรักจากครอบครัว ดังนั้นเมื่อมีใครมามอบความรักให้ หนูรักจนไม่รักตัวเอง ยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา ก็เคยผ่านมาแล้ว (แต่ดีที่ชอบผู้หญิงเลยไม่มีปัญหาเกี่ยวกับท้องไม่ท้องเข้ามาอีก)
2.หนูเป็นซึมเศร้าและไบโพล่าห์รุนแรง ผ่านการฆ่าตัวตายหลายครั้ง จะทำอะไรก็ทำสุด ตอนไม่ทำคือไม่ทำเลย
3.หนูกลัวการเข้าสังคม แบบว่าเวลาพูดหนูยังไม่กล้าสบตาใครเลย ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นอะไรค่ะ แต่ไม่ชอบคุยแบบพูดกับใครนอกจากสนิทจริงๆ 
4.หนูไม่อินกับครอบครัว ปัจจุบันหนูมีรายได้ หนูโอนเงินให้ยายที่เลี้ยงหนูมาตลอด แต่หนูไม่คิดจะกลับบ้าน ไม่อยากเจอแม่ แต่ที่บ้านตอนนี้ก็สบายขึ้นเพราะหนูช่วยทุกเดือน แต่หนูสังเกต บางทีหนูไปบ้านคนที่เขาครอบครัวอบอุ่นมากๆ หนูอึดอัดใจค่ะ 
5.เพราะครอบครัวที่ไม่พร้อม สังคมรอบข้างในตอนเด็กจึงไม่ดีเลยค่ะ จึงมีโอกาสเจอการก่ออาชญากรรมได้ง่าย หนูเคยเกือบโดนข่มขืนเกิน 10 ครั้ง ทั้งจาก ตาไม่แท้ และแค่จะเดินกลับบ้านก็โดนฉุดก็มี แต่ทุกครั้งก็คือผ่านมาได้ แค่เกือบ ไม่มีการสอดใส่ แต่ก็ลวนลาม และไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แต่มันก็เป็นปมในใจ
6.หนูไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่น แทบไม่มีเพื่อนเลย เหงาหงอย เพราะทำแต่งาน ตอนเรียนก็ไปบ้างไม่ไปบ้างเพราะรับผิดชอบงาน ชีวิตตัวคนเดียวสุดๆ ตายไปก็ไม่มีใครมางาน 5555 
7.หนูไม่มีสิทธิ์ได้ทำตามความฝันของตัวเอง เอาจริงๆนะคะ ไม่ใช่ทุกคนจะหาเงินหรือมีโอกาสหาเงินแบบหนู น่าเศร้ามากนะคะ ที่ความฝันของเด็กคนๆหนึงไม่สามารถทำได้ เพราะ ครอบครัวไม่พร้อม บ้านไม่มีเงิน และบางคนกว่าจะมีโอกาสทำงานได้ กว่าจะมีเงิน ก็เลยช่วงเวลาที่จะตามความฝันไปแล้ว ก็มีค่ะ 

ทั้งนี้ทั้งนั้น หนูไม่เคยได้รับความรักและการสั่งสอนจากสถาบันครอบครัว หนูคิดว่าสถาบันครอบครัวเป็นอะไรที่สำคัญมาก และการลำบาก มันไม่ใช่ที่ๆเด็กคนหนึงจะต้องมารับอะไรแบบนี้ สิ่งที่หนูเล่ามันแค่เล่าย่อๆและข้ามมาตอนประสบความสำเร็จ มันมีอะไรเยอะกว่านั้นมาก กระทู้แรกหนูตั้งมาเพราะอยากเตือนใจ วัยรุ่น ส่วนกระทู้นี้ หนูแค่อยากอัพเดตชีวิตตัวเองและอยากขอบคุณจากใจที่ทุกคนคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ค่ะ 

ปล.กระทู้ เรื่องถามการทำจมูก หนูไม่เคยคิดอยากทำเลยน้า หนูแค่อยากรู้ว่าตัวเองสวยไหม 55555 ขอโทษค่ะ ตอนเด็กแค่อยากมีคนมาชมบ้างแค่นั้นเลยตั้งกระทู้นั้นขึ้น ส่วนดัดฟัน ดัดจริงๆค่ะ รู้สึกว่าน่าจะเป็นช่วงขายของอายุ 14 นะคะ ที่บอกหนูหาเงินขายออนไลน์ไปเรื่อย หนูเก็บหลายเดือนนะคะ ประมาณหลักพัน 2-3พันเอง และการดัดฟันมันทยอยจ่ายได้ หนูสารภาพเลยว่าไปแค่เดือนเดียวค่ะ พอติดเครื่องมือ หนูก็ไม่ไปอีกเลย เพราะไม่มีเงินอะ แล้วหนูก็แงะเหล็กออกมาเอง อันนี้มันเป็นเพราะหนูลำดับความสำคัญผิด อยากสวยขึ้นตามวัยรุ่น จึงเอาเงินนั้นไปทำ และปัจจุบันทั้งฟันและจมูกก็ไม่ได้ทำค่ะ 
ปล2.ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ