สวัสดีครับ
ผมคุยกับสาวคนนึงอยู่ ปกติเค้าเป็นคนน่ารักใจดี
ก็คุยมาประมาณครึ่งปีแล้ว
ก่อนหน้านี้ก็คุยดี ปกติ ไปกินข้าวกันบ้างตามแต่โอกาส

แต่มีอยู่วันนึง เจอหน้ากันเค้าก็ทำหน้าบึ้งตึงใส่
ไม่พูดด้วย ประมาณว่าเมินเฉยใส่
ลองถามแล้วแต่ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา
แต่เป็นกับผมคนเดียวนะครับ กับคนอื่นก็น่ารักตามปกติ

หลังจากนั้นประมาณสองสามวัน
น้องผู้หญิงที่เป็นทอมในที่ทำงานมาคุยงานที่โต๊ะผม 
(สาวที่คุยด้วยนั่งในระยะที่เห็นว่ามีคนมาหาผม)
ตอนเดินผ่านมาเห็นเค้าก็แสดงอาการหงุดหงิดขึ้นมาเพราะเห็นหน้ากัน
ขนาดน้องที่คุยงานอยู่ด้วยถึงกับต้องทักว่า พี่เค้าโกรธอะไรอยู่เหรอค่ะ

แล้วก็เป็นแบบนั้นมาตลอด เจอหน้าเป็นหงุดหงิด กระฟัดกระเฟียดใส่
มีอยู่วันนึงก็คุยกันหลายๆคนอยู่ ผมแค่เข้าไปในบทสนทนา
เค้ากลับพูดกับผมว่า "ไม่ต้องมายุ่งจะได้ไหม"

ผมก็พยายามลองชวนคุยดู (ง้อนั่นเอง)
ซื้อขนมมาฝาก เทคแคร์ตามปกติ
แต่เค้าปฏิเสธ และเมินผมต่อไป
เวลาผ่านไป  เหมือนเค้าจะใจเย็นลงบ้าง
เริ่มเห็นหน้ากันแล้วเฉยๆ ไม่หงุดหงิดใส่
ผมเลยถามไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ถ้าผมทำอะไรไมดีจะได้ปรับปรุงตัวเอง

คำตอบที่ได้รับมาคือ  "หงุดหงิด เห็นแล้วรำคาญ"

แล้วเค้าก็กลับมาหงุดหงิด เมินใส่เหมือนเดิมอีก
เหตุการณ์นี้มีมาประมาณสองเดือนแล้วครับ

ตอนนี้ผมพยายามรักษาระยะห่างให้เค้าสบายใจ 
ไม่หงุดหงิด หรือเครียด เพราะเห็นหน้าผม

ผมไม่ได้โกรธอะไรเค้า ที่ถามเพราะอยากเข้าใจ
ผมเห็นเค้าหงุดหงิดแล้วผมไม่สบายใจ
ผมอยากเห็นเค้ายิ้มแย้มน่ารักๆแบบที่ปกติมากกว่า

ปัจจุบันผมวางตัวไม่ถูก 
คือไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิด ถามไปก็ไม่ตอบ
เลยไม่รู้จะปรับปรุงตัวหรือจูนกับเค้ายังไงดี 
ผมพยายามนึกและพิจารณาตัวเองแล้วว่ามีอะไรที่จะทำให้เค้าไม่โอเคไหมแต่นึกไม่ได้เลย
จะเข้าไปคุยด้วยก็กังวล เค้าจะรำคาญผมไหม
ผมไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เค้าไม่มีความสุข

สาวๆ มีคำแนะนำไหมครับ
ผมเริ่ม "ท้อ" แล้วครับ