สุนทรภู่

สุนทรภู่ มหากวีเอกของโลก

# ยี่สิบหก มิถุนา มาบรรจบ
ขอน้อมนบ ครูกลอน อักษรศิลป์
ด้วยเมรัยใสสะพรั่ง ที่หลั่งริน
ดั่งประทิ่น กลิ่นบุหงา บูชาครู***

# โอ้อาลัยใจหาย ไม่วายห่วง
สุดาดวง อยู่ไหน ไกลสุดกู่
เกิดอุบัติ นิราศร้าง ห่างโฉมตรู
สุนทรภู่  คู่สยาม  นามบวร

# จึ่งบังเกิด  ครูกวี  เป็นศรีศักดิ์
เรืองฤๅชา  ค่าอนรรฆ  เอกอักษร  
สร้างตำนาน  ฝันเฟื่อง  เรื่องคำกลอน
อดีตย้อน  ยิ่งใหญ่  อภัยมณี

# โอ้อาลัย  ใจหาย  ไม่วายห่วง
แม่พุ่มพวง   หวงนัก  ยอดรักพี่
บทรำพัน  พิลาปตรึง  ซึ้งฤดี
ถึงวันที่  ลาร้าง  ห่างนงเยาว์ *

 # "ถึงโรงเหล้า  เตากลั่น  ควันโขมง
มองคันโพง  ผูกไว้  ที่ปลายเสา
สุดระกำ  น้ำนรก  เจียวอกเรา"
นิราศรัก  แสนเศร้า  ภูเขาทอง

# ยี่สิบหก  มิถุนา  มาบรรจบ
ขอน้อมนบ  อภิวันท์  พลันฉลอง**
ชุลีกร  วอนไหว้  มาลัยทอง
เป็นกานท์กรอง  กราบมา  บูชาครู

"ครูเปี๊ยก"
๒๖ มิถุนายน  ๒๕๖๕

** "อภิวันท์"  อ่านว่า " อบ-พิ-วัน"  เพื่อให้สัมผัสกับ  "น้อมนบ"
*** มิได้เจตนาล่วงเกิน
เพียงขอนำสุราของโปรดมาบูชาท่าน
เนื่องในวันคล้ายวันถือกำเนิด ด้วยครับ

* ขออภัย ในบางบทที่มีการชิงสัมผัสด้วยนะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่