สุนทรภู่ มหากวีเอกของโลก
# ยี่สิบหก มิถุนา มาบรรจบ
ขอน้อมนบ ครูกลอน อักษรศิลป์
ด้วยเมรัยใสสะพรั่ง ที่หลั่งริน
ดั่งประทิ่น กลิ่นบุหงา บูชาครู***
# โอ้อาลัยใจหาย ไม่วายห่วง
สุดาดวง อยู่ไหน ไกลสุดกู่
เกิดอุบัติ นิราศร้าง ห่างโฉมตรู
สุนทรภู่ คู่สยาม นามบวร
# จึ่งบังเกิด ครูกวี เป็นศรีศักดิ์
เรืองฤๅชา ค่าอนรรฆ เอกอักษร
สร้างตำนาน ฝันเฟื่อง เรื่องคำกลอน
อดีตย้อน ยิ่งใหญ่ อภัยมณี
# โอ้อาลัย ใจหาย ไม่วายห่วง
แม่พุ่มพวง หวงนัก ยอดรักพี่
บทรำพัน พิลาปตรึง ซึ้งฤดี
ถึงวันที่ ลาร้าง ห่างนงเยาว์ *
# "ถึงโรงเหล้า เตากลั่น ควันโขมง
มองคันโพง ผูกไว้ ที่ปลายเสา
สุดระกำ น้ำนรก เจียวอกเรา"
นิราศรัก แสนเศร้า ภูเขาทอง
# ยี่สิบหก มิถุนา มาบรรจบ
ขอน้อมนบ อภิวันท์ พลันฉลอง**
ชุลีกร วอนไหว้ มาลัยทอง
เป็นกานท์กรอง กราบมา บูชาครู
"ครูเปี๊ยก"
๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๕
** "อภิวันท์" อ่านว่า " อบ-พิ-วัน" เพื่อให้สัมผัสกับ "น้อมนบ"
*** มิได้เจตนาล่วงเกิน
เพียงขอนำสุราของโปรดมาบูชาท่าน
เนื่องในวันคล้ายวันถือกำเนิด ด้วยครับ
* ขออภัย ในบางบทที่มีการชิงสัมผัสด้วยนะครับ
สุนทรภู่