เราเป็นโรคซึมเศร้า รักษามาหนึ่งปีแต่ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้น เพราะสภาพแวดล้อมที่อยู่ สามีเป็นต้นเหตุให้เราเป็นแบบนี้และไม่หายสักที แต่ก็เลิกกันไม่ได้เพราะลูก บวกกับเรายังไม่พร้อมในหลายๆอย่างในการที่จะออกมา  ตามจริงถ้าแค่เอาตัวเองให้รอดเราพอไหว แต่ถ้าให้รับผิดชอบลูกด้วยคือไม่ได้จริงๆ สามีเคยขู่ว่าถ้าเราอดทนไม่ได้และตัดสินใจทำอะไรลงไปจริงๆ เขาจะฆ่าลูกพร้อมกับตัวเขาให้ตายตามกัน ทั้งที่การปล่อยเรากับลูกไปมันง่ายกว่า แต่เขากลับไม่ให้โอกาสนั้นกับเรา เขาเป็นคนที่มีนิสัยชอบดูถูกและพูดให้เราเจ็บช้ำน้ำใจตลอด หึงหวงเราในแบบที่ไม่ให้คบเพื่อน ไม่ให้ออกนอกบ้านถ้าไม่มีเขาไปด้วย เหมือนอยู่กับคนโรคจิต พยายามข่มขืนเราทุกครั้งที่เราบอกเลิก เพื่อหวังให้เราท้องและหนีไปไหนไม่ได้ เรื่องนี้มันทำให้เรากลัวการมีเซ็กส์ไปเลย ส่วนเรื่องลูก น้องรักและติดเรามาก แต่เขากลัวพ่อ  แต่เพราะเขาเป็นเสาหลักครอบครัวมันเลยเป็นเหตุผลที่เราต้องทนอยู่แบบนี้  ความรู้สึกในแต่ละวันมันไม่ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่เลย แต่เราก็ตายไม่ได้  หลังจากที่ลูกนอนหลับ เราจะกลายเป็นอีกคน ที่แสดงความเศร้าและดิ่งออกมาอย่างเต็มที่  แต่ทันทีที่ลูกตื่น  เราจะเป็นอีกคนที่ร่าเริงสดใส มีเหตุผล เหมือนชีวิตแม่นี้มีแต่พลังบวกให้ลูก ทั้งที่ในใจมีแต่เสียงกรีดร้องและพยายามฆ่าตัวเองตายไปหลายครั้ง ในทุกๆวัน  เราจะวนอยู่กับเรื่องราวและความรู้สึกแบบนี้ ไม่รู้จุดจบจะเป็นยังไงไม่รู้ว่าตัวเองจะอดทนได้จนถึงวันที่พร้อมเดินออกมาไหม กลัวว่าการฆ่าตัวตายแค่ในใจ จะกลาายเป็นการฆ่าตัวตายในชีวิตจริง ที่เราไม่สนคนรอบข้างอีกแล้วแล้วค่ะ รักและห่วงลูกเหลือเกิน