เราเป็นโรคกลัวผู้ชายตั้งแต่เพื่อนผู้ชายล้อเราว่าหน้าแก่ หน้าเหลี่ยม พอเราโตขึ้นมาเข้ามหาลัยมีคนเรียกว่าพี่ บอกว่าเราอายุ 30 คือผู้ชาย ผู้ชายสมัยเด็กว่าเราไม่สวยหน้าแก่ หน้าเหลี่ยม เราเจอแต่ผู้ชายที่พูดว่าเราแบบนี้ แต่ตอนนี้เรากำลังเรียนต่อแต่เกิดปัญหาวิตกกังวลเพราะในคลาสเรียนมีแต่ผู้ชาย ผู้หญิงน้อยมากครึ่งต่อครึ่ง ทำให้เราไม่รู้จะแก้ไขยังไงถ้าเราเจอคำพูดไม่ดีใส่เรากลัวเราจะเรียนไม่ไหว เราพยายามไม่สนใจแล้วแต่เราโดนมาตั้งแต่เด็กยันโต ทำให้ฝั่งใจมากๆๆ ตลอดตอนนี้อายุ 22 ย่าง 23 เราไปทำงานเขาเรียกเราว่าพี่แต่จริงเราอายุแค่22เอง แล้วบอกว่าเราอายุ 30 แล้ว เรางงมาก นี้แหละเราเลยคิดว่าเรากลายเป็นโรคกลัวผู้ชาย ใครช่วยเราหน่อยเราควรไปหาหมอจิตแพทย์ดีไหม รึว่าเราสู้เรียนต่อดี หรือการเรียนต่อเขาไม่มีใครสนใจเรื่องแบบนี้กันแต่เรากลัวมากๆๆๆ ใจเราไม่ดีเลยตอนนี้ มันแบบกลัวมากกกกลัวมากก กลัวคำพูดผู้ชายเหยียดเรา เราไม่เคยว่าผู้ชายเลยนะและเรามีเพื่อนผู้หญิงไม่เคยว่าเรา แต่เราเจอเพื่อนผู้ชายว่าเราสารพัดเราไม่ทำอะไรให้ เรากลัวไปหมดตอนนี้เรากำลังจะเรียนต่อ แล้วเรากลัวเรียนไม่จบเพราะเราโรคกลัวผู้ชายในคลาสเรียนกลัวมีงานกลุ่ม เรากำลังจะปฐมนิเทศเราใส่ชุดนศไปเรากลัวเขานินทาว่าแก่แล้วทำไมใส่ชุดนศแต่จริงเราอายุแค่22เอง เราเคยคนส่งพัสดุเราใส่ชุดจะไปเที่ยวกับเพื่อนเขาทำเหมือนเราแบบอายุมากแต่แอ๊บเด็ก มองเราแปลก แต่คือเราแค่อายุ 22 เอง เรากลัวคำดูถูกถึงขั้นเราหน้าเหลี่ยม โครงหน้าแก่ เราก็โบท๊อก ไฮฟูทำหมดแต่ด้วยความที่ว่าเราไม่ได้ตัดกรามตัดโหนกยังแก่อยู่ ล่าสุดไปมหาลัยคนที่โบกจอดรถ เรียกเราว่าพี่ ซึ่งเราอายุแค่ 22 คนนั้น 30กว่า คนนั้นดันเป็นผู้ชาย ชีวิตเราคือไม่ไหวอ่ะ ไปร้านขายยาเขาเรียกเราว่าพี่ปกติเราไปกลับแม่ไม่มีปัญหาไปเองเขาเรียกเราว่าพี่เรางงมาก ไปตลาดแม่ค้าเรียกเราว่าพี่
ขนาดเราทำหน้าแล้วนะหน้าเหลี่ยมก็โบ ทำนั้นนี้ยังมีคนเรียกเราว่าพี่อีกอ่ะ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายด้วย ทำให้เรากลัวผู้ชายมากกก เราไปผับมีคนต่อคิวข้างหลังเราพูดทำนองว่สป้ายังเที่ยวอีกหรอ แต่เราพึ่งจะ 22 เองนะ คือเรางงมากเลยเราไปเที่ยวเพราะเพื่อนชวนไปนะเคยไปครั้งเดียว เจอประสบการณืแย่ผู้ชายเราเลยไม่ไปอีกเรา กลัวผู้ชาย กลัวคำพูดของคน เราพยายามไม่เก็บมาคิดมากแต่ไม่ได้เราเคลียดเราไม่รู้พูดกับใคร พ่อแม่คือไม่รู้ พ่อแม่ทุกคนชมว่าลูกสวยปกติแต่คนอื่นมองไม่ใช่เราไม่เข้าใจ เรากลัวมากกกก