เกริ่นก่อนนะ ผมเป็นคนหน้าไปเกินอายุ ครับ เพื่อนล้อมาตั้งแต่สมัยมัทธยมแล้วแหละ    


แต่ก่อนเวลาเข้าผับ เข้าร้านเหล้าที่ตรวจบัตร  เพื่อนส่งผมไปจองโต๊ะคนแรกตลอด เพราะเข้าทีไรมีน้อยครั้งที่จะขอบัตรดู  เหอะๆๆ

จนมาเดี๋ยวนี้ผมเรียนอยู่มหาลัยจะจบแล้วแหละ  
มีอยู่ครั้งนึงไปโรงพยาบาบตรงฉุกเฉินเพราะประสบอุบัติเหตุมา ทำแผลทำไรเสร็จ  ป้าพยาบาลถาม  "น้องสะดวกวันไหนคะ ทำงานที่ไหน ลางานมาทำแผลได้รึเปล่า"  ผมก็นึกสนุกบอก "อ๋อไม่ต้องลาครับ ออกมาได้เลย"    ป้าแกบอก "คงจะทำธุรกิจส่วนตัวแน่เลยแบบนี้ มีเวลาว่างเยอะ"    ผมนี่ทำหน้ายิ้มแหยๆไป [ป้าไม่ดูประวัติผมเลย T_T]    


ยิ่งสมัยมหาลัยปี 1 นะ ยกมือไหว้รุ่นพี่  รุ่นพี่ทุกคนทำหน้างง  สงสัยนึกว่ารุ่นเดียวกัน จะไหว้ทำไม 555555  อีกสารพัดสัพเพเหระ  

บางทีเดินใส่เสื้อสโมในคณะ [เสื้อคล้ายกับบุคลากร]  เด็กในคณะยังนึกว่าบุคลากรเลย..  


แล้วเพื่อนๆหละครับ ยังไงกันบ้าง  ของผมมีอีกเยอะแยะมากมาย จะให้เขขียนคงเป็นสิบคอมเม้น 55555  ยกตัวอย่างไปคร่าวๆ
ส่วนตัวคิดว่าหน้าแก่ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรในชีวิตนะ มองเป็นเรื่องฮาๆ พอยิ่งโต หน้าเราไม่เปลี่ยน แต่เพื่อนเปลี่ยน...
[เห็นกระทู้คนหน้าอ่อนแล้ว ผมคิดว่าหน่าแก่ก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ]