สำหรับเรา ไม่เคยดีในสายตาพ่อแม่เลยใช่ใช่มั้ย อะไรๆก็พี่ไม่ทั้งๆที่ทำดีที่สุดแล้วอะ;-;
คือตอนแรกเราอยู่กะแม่สองคน ทีนี้รับญาติมาอยู่ด้วยแต่เรารุ้สึกว่าแม่ไม่ค่อยพอใจเราเลย ทั้งที่ทำมาตลอด จะไปชมแต่ญาติคนนั้นเราทำการบ้านทำงานไรนางก็มาลอก แต่แม่ไม่ย่นสักคำ ตอนที่เราอ่านหนังสือแม่ไม่พูดสักคำ พอเค้าอ่านเท่านั้นแหละ [ทำไมลูกสาวกูไม่หาอ่านแบบนี้มั้งว่ะ]คือมันเสียความรู้สึกมาก ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ตามใจญาติคนนี้แต่พาไปเที่ยวกันสองคน มีอะไรเราก็จ่าไปยให้เค้าตลอด นางแทบไม่ต้องออกอะไรเลยอะ โทรศัพท์นางพังหรอ แม่ก็รีบซื้อให้เขาเลยอะ พอเรานะหรอ อยากได้ไรซื้อเองนะ แล้วแม่ก็บอกว่าเราต้องให้ความสำคัญกับเขาพ่อแม่เขาไม่เคยดูแลเขาเลย มันไม่มีที่ลงแล้วจริงๆ