มาแชร์ค่ะ
ช่วงมีความรัก เรากับแฟนก็อยู่กันคนละจังหวัด แต่จังหวัดใกล้กัน สามารถเดินทางไปกลับภายในวันเดียวได้
เรากับแฟนก็จะเจอกันไม่บ่อยเพราะด้วยหน้าที่การงาน เจอกันทีก็เมื่อมีวันหยุดหรือเวลาว่างเท่านั้นค่ะ
ช่วงนั้นเราคิดถึงแฟนมาก อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อยากใกล้ชิด และเหงาด้วยบางครั้งที่ต้องอยู่คนเดียว
เราสองคนก็แก้ปัญหาด้วยการโทรหากันบ่อยๆเท่าที่จะทำได้ ส่งข้อความSMSหากันเรื่อยๆ
สมัยนั้นยังไม่มีวิดิโอคอลหรือไลน์ค่ะ ถ้ามีคุยแบบเห็นหน้าได้อย่างตอนนี้ก็คงไม่ทรมานเพราะความคิดถึงเหมือนตอนนู้นเลยค่ะ
หรือถ้าตัวเราว่าง เราก็จะเป็นฝ่ายไปหาแฟนเอง ไม่ต้องรอให้เค้ามาหา
เพราะรักมากถึงรอได้ และไม่ต้องไปคุยกับชายอื่นหรือคบชายอื่น
เฝ้ารอคอยวันที่จะได้อยู่ด้วยกัน ฝ่าฟันอุปสรรคจนได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

ไม่ทราบว่า จขกท.ได้พูดคุยเรื่องอนาคตกับแฟนมั้ย ว่าเมื่อไหร่ที่จะได้มาอยู่ด้วยกัน โดยไม่ต้องอยู่ไกลกันให้เป็นปัญหาแบบนี้
ถ้าพูดคุยกันอย่างเข้าใจ และทั้งสองคนต่างเฝ้ารอช่วงเวลาดังกล่าว เชื่อว่าปัญหามือที่ 3 ไม่น่าเกิดขึ้น ถ้าทั้งสองฝ่าย มั่งคงและหนักแน่นพอ

แต่ตอนนี้ปัญหาเกิดขึ้นแล้ว แนะนำให้จขกท.ลองไตร่ตรองหัวใจตัวเองดู ว่ารับได้มั้ยกับที่แฟนคบคนอื่นแก้เหงาแบบนี้
ความไม่มั่นคงในความรักแบบนี้ แล้วเอาข้ออ้างว่า เหงา เพื่อไปคุยไปคบกับคนอื่นมันได้เหรอคะ
ซึ่งไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องเลย หากเรารักใครสักคนจริง มันจะไม่มีเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นค่ะ

อยากจะบอกว่า เหตุผลของแฟนจขกท.ฟังไม่ขึ้นเลย เป็นเหตุผลของคนเห็นแก่ตัวมากกว่า และโยนความรู้สึกผิดมาให้กับคุณค่ะ
ลองไตร่ตรองความรู้สึกตัวเองดู ว่ายังจะสามารถคบกับแฟนคนนี้ต่อไปได้หรือไม่
ถ้าเป็นเรา เราจะถอยออกมา เพราะเธอไม่หนักแน่นมั่นคงพอในความรักของกันและกันค่ะ